พลาด2 นิยาย บท 119

ฉันตกใจเบิกตากว้าง ก่อนที่จะรีบกระโดดลงจากตักไทม์ทันที

โอ้ย... เจ๊หวานเข้ามาทำอะไรในห้องนี้!

“มะ... แม่มาทำอะไรคะ” แม่ยกซองที่ถือให้เราดู ก่อนที่ป้าเมย์จะออกมาจากหลังห้อง พร้อมกล่องอะไรบางอย่าง

“มาเอาซองไปแจก อะไรกันพวกเธอ หิวขนาดจะกินกันในห้องทำงานเลยเหรอ?”

ฉันยืนก้มหน้ามองนิ้วตัวเอง ทำไมถึงซวยแบบนี้วะ! ทีบทสนทนาดี ๆ ทำไมไม่ได้ยินกัน!

“ขอโทษครับ” แล้วไทม์เขาก็ลุกขึ้น ยกมือไหว้แม่ฉัน ก่อนที่จะหันไปไหว้แม่ตัวเอง ที่มองมานิ่ง ๆ ด้วย

“ลูกใครเธอก็น่าจะรู้หวาน ไปกันเถอะ ปล่อยให้เขาสวีทกัน” ป้าเมย์เอ็ดไทม์เสร็จ ก็ดึงแขนแม่ออกไป แต่แม่ฉันยอมที่ไหน หันมาจิกตาใส่ฉันใหญ่ จิกจะเป็นไก่อยู่แล้ว!

ทำเป็นดุ เดี๋ยวมีหลานให้ซะเลย!

พอแม่ ๆ ออกไป ไทม์ก็ไม่นิ่งเฉย เขาเดินดุ่ม ๆ ไปล็อกห้องทันที ก่อนที่จะหันกลับมา แล้วรีบสวมกอดฉัน

กูโดนแน่ ๆ แน่นอนอ่ะ

“ต่อ... นะคะ” อ๊าย… มือที่กอดเริ่มล้วงเข้าไปในสาปเสื้อ ก่อนที่เขาจะเริ่มคลำเบา ๆ ไปตามเนินอกทั้งสองซ้ายขวา

จนมือนุ่ม ๆ ที่คลึง ทำฉันขนลุกซู่ขึ้นมา ก่อนที่มันจะเริ่มซุกซนไปตามแผ่นหลัง แล้วปลดตระขอบราฉัน... ออกทันที จากนั้นนิ้วซนก็ไม่อยู่กับที่ มันปรี่บดขยี้ยอดอกฉันรัว

อื้ม~ เสียว! ดาเมจเขารุนแรงมาก ทำฉันร้อนวูบวาบ... เสียวซ่านไปทั่วท้องน้อย

“ซี๊ด~ อื้ม ไทม์อ่ะ มะ… ไม่ดีมั้งตรงนี้”

เขาไม่ตอบ เริ่มซุกไซร้ซอกคอฉัน ก่อนที่ความร้อนรุ่มที่พลุ่งพล่าน จะสั่งฉันให้หันกลับไปตอบสนองเขา

เราประกบจูบกันเนิ่นนาน เข้าสัมผัสรสชาติลิ้นอุ่น ๆ ที่แสนปรารถนานั้น... ครั้งแล้วครั้งเล่า

“อื้ม… ดีทุกที่ล่ะค่ะ โดยเฉพาะตรงนี้” พูดจบ เขาก็อุ้มฉันขึ้นทันที ก่อนจะเดินตรงไปวางฉันลงที่โซฟา

โซฟาเลยเหรอ! โจ่งแจ้งมาก...

“จะมีใคร เข้ามาไหม...”

ฉันถามไปถอดเนคไทไป ใจก็กลัวใครเข้ามานะ แต่ความปรารถนาน่ะสิ มันพลุ่งพล่าน จนฉันอยากจะกระชากเสื้อผ้าเขาออกหมดตัว

“ถาม… แต่มือถอดไม่หยุดเลยนะคะ แม่แมว” เมื่อมือฉันเริ่มไปถึงกระดุม เขาก็หยุดชะงักทันที ก่อนที่จะเปลี่ยนไปจับผมขึ้นทัดหูแทน

“อยากก็เร็ว ๆ สิ ลีลาทำไม”

“ใครอยาก? แม่แมวอยากเหรอคะ?” กวนตีนกูเหรอ หงุดหงิดแล้วนะ!

“อย่ากวน”

“ใครอยากคะ? บอกไทม์มาก่อน”

“นายไง” เขาอมยิ้ม แล้วก้มลงมาจุมพิต ที่ริมฝีปากปากฉันเบา ๆ

จุ๊บ...

“ไทม์อยากแค่นี้ค่ะ” ห้ะ! แกล้งกู? กูไม่ตลกด้วยนะ

“ไทม์ ถ้าไม่เอา กูยิงนะ” ฉันหัวร้อนมาก ให้ตาย! ทำให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ เป็นใคร ใครก็หงุดหงิดเว้ย! อุตส่าห์ปฏิเสธแล้วแท้ ๆ ไหงทำกับฉันได้!

เหมือนไทม์เขาจะชะงักเล็กน้อยที่ฉันขู่จะยิง ก่อนที่จะอมยิ้ม..แล้วหัวเราะฉันแทน

มึงยังตลกอีกนะ

“ฮ่า ๆ งั้นมานี่ค่ะ” แล้วเขาก็ลุกขึ้นทันที ก่อนที่จะดึงมือฉันให้ลุกตามไปด้วย พอฉันกำลังเผยยิ้มดีใจเท่านั้นล่ะ!

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

ใครอีกวะเนี่ย? ฉันกับไทม์มองหน้ากันสงสัย จนไทม์เขาก้มลงใส่ตระขอบราให้ และมีเสียงโทรศัพท์ภายใน ดังขึ้นมา

‘ติ๊ด ติ๊ด~’

(ผู้บริหารคะ ขออนุญาตค่ะ... คุณเวียร์ Zer Hotel ขอเข้าพบค่ะ)

ป๋ามาทำไมตอนนี้! ฉันรีบจัดการเสื้อผ้าตัวเองทันที จนไทม์เห็นแล้วส่งยิ้มหวานมาให้

“คืนนี้ ทำให้นะคะ อยากได้แพ็กเกจไหนเลือกไว้เลย” กูหมดอารมณ์เลือกแล้วบอกเลย! ดูหน้ากูสิ หน้าบูดเป็นตูดหมาแบบนี้ คิดว่ากูจะมีอารมณ์เลือกแพ็กเกจเหรอ?

พอฉันจัดการตัวเองเสร็จ ไทม์เขาก็เดินไปเปิดประตู จนพี่เวียร์เดินเข้ามา แล้วเห็นฉัน เขาก็ดูงง ๆ

“กูเข้ามาขัดจังหวะรึป่าว?”

“เมนส์ไม่มา สามวันแล้วค่ะ” แม่ยกมือทาบอก เบิกตากว้าง

“อะไรนะ? เหอะ แค่สามวัน ไม่มีอะไรหรอก”

“ทำไมคะ? ตอนแม่ท้อง เมนส์แม่ไม่มากี่วัน ถึงตรวจ?” แม่ทำนึกคิดก่อนจะส่ายหน้ารัว

“ไม่ชัวร์ แต่น่าจะวันเดียว แม่นับวันน่ะ พอดีพ่อเก่ง” นับวัน? หนักกว่าฉันอีก...

“เหอะ ๆ แล้วตอนแม่ท้อง แม่ดีใจไหมคะ?”

“ดีใจสิ ยิ่งพ่อนะ... ดีใจสุด ๆ เลย” แม่พูดไปยิ้มไป ก่อนจะเอื้อมมาลูบหัวฉันเบา ๆ แล้วน้ำตาคลอ

“รู้อะไรไหม... ลูกทั้งสามเกิดมาด้วยความรัก แม่กับพ่อ ดูแลประคบประหงมลูกอย่างดี ต่อให้แม่จุกแค่ไหน ที่เด็กซน ๆ สามคนใน ท้องดิ้น แต่แม่ก็ยิ้มทุกครั้งที่รู้สึก แม่รักลูก ตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า แม่รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ”

ฉันน้ำตาหยดเพาะลงมาทันที รู้สึกผิดมากที่ผ่านมา... ฉันดื้อกับแม่มาตลอด ผู้หญิงอุ้มท้องแฝดสามคนนี้ ถึงจะมีสามีเป็นหมอสูติ มานึก ๆ ดูมันคงไม่ง่าย แม่ทนมาได้ยังไง? มันคงหนักและอึดอัดแย่ ถ้าแม่คนนี้ไม่รักพวกเราจริง ๆ

“แม่... ปั่นขอโทษที่เคยดื้อค่ะ รักแม่นะ” แม่รีบเช็ดน้ำตาตัวเองทันที

“มาแปลก ท้องรึป่าวอารมณ์รักฉันถึงมา”

ท้องเหรอ?

“แม่อ่ะ ก็หนูรักแม่ รักเจ๊หวานนะ” แม่อมยิ้มแล้วหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน

“นึกว่าจะรักแต่พ่อซะอีก” ฉันโผไปกอดแม่ทันที จนแม่ลูบหลังฉันเบา ๆ แล้วถามว่า

“ทำไมไม่บอกพ่อล่ะ เรื่องเมนส์ไม่มา?” ฉันถอนกอดออกมา แล้วจับมือแม่ไว้

“หนูขอเข้าพิธีวันนี้ก่อนค่ะ ค่อยบอก ถึงพ่อจะไม่ว่าอะไร แต่หนูก็เกรงใจอยู่ดี”

“อ่ะ ๆ ตามใจ งั้นแต่งหน้าแต่งตาได้ล่ะ ช่างแต่งหน้ายังไม่มาอีกเหรอ?”

“ยังค่ะ...”

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“มาแล้วค่าา ขอโทษที่มาช้านะคะ”

คุ้น ๆ ทำไมผู้หญิงคนนี้คุ้น ๆ