พลาด2 นิยาย บท 126

“ไอ้เวียร์มันได้ลูกแฝด!” ฉันตกใจ หันควับไปมองตามเสียงทันที อะไรวะ อยู่ ๆ ก็ตะโกนขึ้นมา ใจหายใจคว่ำหมด

แล้วฉันก็ขมวดคิ้วใส่อย่างรำคาญ ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือในมือต่อ ปล่อยให้เขานั่งกอดรันรันเล่นโทรศัพท์ไป เพราะปกติก็ไม่สนใจกันอยู่แล้ว ตัวติดกันแจ ไทม์ไปไหน ต้องมีแมวไปด้วย

“รันรันได้ยินป่ะ ไอ้เวียร์มันมีลูกแฝด!” จงใจให้รันรันได้ยิน หรือจงใจให้กูได้ยิน

‘เมี้ยว~’

“อิจฉามันว่ะรันรัน... อยากได้แฝดกับเขาบ้าง... เนอะ” คำว่า ‘เนอะ’ นี่เว้นช่วงจังนะ รู้ว่าอยากมีลูก กูก็พยายามอยู่นี่ไง คนนะเว้ย ท้องกันง่าย ๆ ซะที่ไหน

“อะไรนะ รันรันจะหาเมียใหม่ให้พ่อปั๊มลูก?”

‘ฟุ๊บ!’

“โอ้ย! แม่แมว” ฉันปาหนังสือในมือใส่หัวเขาทันที ล้อเล่นอะไรไม่ล้อ มาล้อเล่นเรื่องนี้ เดี๋ยวได้ตายฟรีหรอก มือกูยิ่งไวอยู่

“บอกรันรันหาทำไม มีอยู่แล้วนี่”

“มีที่ไหน... แม่แมวสั่งงดสองอาทิตย์แบบนี้ ไทม์จะเอาเวลาไหนทำลูกคะ”

เขาปล่อยรันรันลงพื้น แล้วเดินมานั่งกอดฉันที่โซฟา

“ทำตัวเอง ผลกรรมของนายไง ที่ชอบควงสาวไปทั่ว สองอาทิตย์คือสองอาทิตย์!” เขาไม่ตอบ... แต่โน้มมาหาฉันช้า ๆ จนจมูกโด่ง ๆ เริ่มซุกไซร้เข้ามา ตามซอกคอ

“อื้อ~ ไทม์”

“ก็อยาก เมียสวย ทนไม่ไหวแล้ว นะคะ นะคะคนดี”

“ไม่” เขากอดฉันแน่น จนฉันล้มลงไปนอนที่โซฟา ก่อนที่มือใหญ่จะรวบข้อมือฉันขึ้น แล้วพรมจูบตามซอกคอช้า ๆ และประกบริมฝีปากนุ่ม ๆ นั้นลงมา บดจูบ

อื้อ~ จะรอดไหม จะรอดไหม! ฉันโดนผัวข่มขืนไม่ได้

“อื้อ~ ไทม์ พอ…”

“ทำไมคะ ยอมนะ ไม่อยากใช้กำลัง” ฉันตกใจเบิกตากว้าง นี่เขากล้าใช้กำลังกับฉันเหรอ?

“นายจะทำอะไรฉัน นี่เมียนะอิไทม์!” และมือใหญ่ ๆ เขา ก็รวบข้อมือฉันด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนที่เขากระตุกเนคไทคตัวเองออกจากคอเสื้อ แล้วรีบสอดมันผูกไว้

“ไทม์! นี่ที่ทำงาน!”

“แล้วไง... ใครกล้าเข้ามาล่ะคะ” พอเขามัดข้อมือฉันได้ ก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาทันที ก่อนที่ฉันจะมองตามหลังเขาช้า ๆ จนเขาไปหยุดกดโทรศัพท์ภายในที่โต๊ะทำงาน

(ค่ะผู้บริหาร มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ)

“ผมไม่รับแขกสามชั่วโมง ห้ามใครเข้ามา...”

สะ… สามชั่วโมง!

(รับทราบค่ะ) พอสายตัดไป เขาก็นั่งพิงโต๊ะทำงาน ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน

กูตายแน่เลย เมื่อคืนเขาก็อดมาแล้ว ไทม์คนนี้ใส่เต็มที่แน่นอน!

“แม่แมวพร้อมไหมเอ่ย…” พร้อมกับผี! ไม่เอา กูเข็ดแล้ว สองสามชั่วโมง มันทำฉันตายได้นะ!

“ไม่ ไทม์ปล่อยเดี๋ยวนี้!”

“ไม่ปล่อยค่ะ... ป่ะ… รันรันไปอยู่ห้องน้ำนะ” เขาอุ้มรันรันขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตูหลังห้อง แล้วปล่อยเข้าไป

ก่อนที่จะก้าวยาว ๆ กลับมาหาฉันที่โซฟา แล้วยืนกดอกมองเรือนร่างฉันช้า ๆ ที่กำลังนอนดิ้นพล่าน ให้เนคไทเขาที่มัดนั้น หลุดออกไป

“ชอบทุกส่วนของเมียเลยค่ะ”

“อิไทม์ อิหื่น!”

“หื่นกับเมียไง ไม่ได้เหรอ... แม่แมวขา เพื่อน ๆ มีลูกสองลูกสาม แล้วไทม์ล่ะคะ”

รอก่อนไม่ได้รึไง บ้าเอ้ย! ถ้าฉันบอกไป ก็ไม่ลุ้นอีก ทำไงดี ทำไงดี? ทำไงให้เขาหยุดบ้ากามก่อนตอนนี้!

“ก็ค่อยมีไง รอก่อน ทำไมรอไม่ได้แล้วล่ะ!” เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วค่อย ๆ นั่งลงข้างฉัน

“ไอ้นาวิน ไอ้เวียร์มันข่มไทม์ไม่หยุดเลย... ใครจะยอมล่ะ”

“กรี๊ด… ไทม์!” เขาปลดกระดุมกลางเสื้อตึง ๆ ของฉันทันที จนร่องอกขาว ๆ มันโผล่พ้นขึ้นมาตรงหน้า

“ชู่ว... เดี๋ยวเลขาก็ตกใจหรอกค่ะ” คือกูไม่อยาก ไม่อยากอะไรทั้งนั้น เข้าใจไหม...

แต่มันไม่ได้เป็นตามที่หวังไว้ มือใหญ่ ๆ ไม่ได้หยุดแค่กระดุมเม็ดเดียว เขาปลดมันช้า ๆ ทีละเม็ด ทีละเม็ด เหมือนกำลังเล่นเกมส์อะไรบางอย่าง จนกระดุมบนหน้าอกฉัน ถูกปลดพันธนาการ หายไปในพริบตา

ก่อนที่บราเซียลูกไม้สีดำ ที่ตกแต่งด้วยระบายบาง จะถูกเขาสัมผัสช้า ๆ แล้วไล่สายตามองมันอย่างเสน่หา... จนฉันเผลอหลับตาลง

“ทะ… ไทม์ ค่อยทำนะ”

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ... ตอนนี้เขาเริ่มขยับมือไปข้างหลัง ก่อนจะเริ่มปลดตะขอบราฉัน จนมันหลุดด้วยมือเพียงข้างเดียว

“อ๊ะ~ ทะ… ไทม์” ใจฉันเหมือนหล่นวูบไปที่ตาตุ่ม เมื่อลิ้นอุ่น ๆ เริ่มซุกซน... ตวัดวนซ้ายขวา

“คะ... ยังไง” ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วจ้องฉันที่เม้มปากส่ายหน้ารัว

ไม่ไหว แบบนี้ ไม่ไหวแน่

“โอ๊ะ โอ้ย~ ไทม์ พอ พอ… นะ” ฉันดิ้นพล่าน เมื่อถูกทรมานด้วยลิ้นเขา จนริมฝีปากคู่สวยที่ประกบเข้า ค่อย ๆ เอ่ยถามฉันเบา ๆ ด้วยเสียงกระเส่าเกินห้ามใจ

“เสียวเหรอคะ”

เสียวสิ เสียวใจจะขาดแล้ว~ ซี๊ด… แม่เจ้า แม่เจ้า ลิ้นเขาโคตรเลย!

“อ๊ะ~ อ๊าส์ ไทม์ ๆ ปั่น ปั่น...” ฉันเหงื่อท่วมตัวส่ายหน้ารัว เหมือนใจจะขาด จนเขาขบเบา ๆ ตามยอดอกซ้ำ ๆ กระตุ้นฉันให้เอ่ยคำที่ต้องการออกมา...

“ปั่นทำไมคะ บอกมาสิ”

โอ้ย~ หยุดรัวลิ้นก่อนได้ไหม จะไม่ไหวแล้ว... ฉันเด้งอกตึง แอ่นรับลิ้นเขาอย่างหยุดไม่ได้ จนนิ้วซนเริ่มรุกล้ำเข้าทำร้าย เขาค่อย ๆ ล้วงเข้าไปใต้กระโปรง

“ปั่นทำไมคะ ที่รัก” คุณพระ ฉันต้านทานเสียงเซ็กซี่ที่กระซิบถามแทบไม่ไหว จนตัวเองเด้งเอวขึ้น ให้เขาถอดเพนตี้น่ารำคาญนั้นออกไป ให้เขาเข้าสอดใส่จัดการซะ!

จนเจ้าของนิ้วซนที่รุกล้ำเข้ามา เขาอมยิ้มแล้วขยับลงไปช้า ๆ แล้วจับขาฉันแยกออกจากกัน

“ซะ... ซี๊ด~” และลิ้นนุ่ม ๆ ก็ตวัดลงตามร่องสวาท จนฉันกัดปาก ถดตัวขึ้นอย่างทรมาน ครั้งแล้วครั้งเล่า

เพราะเขาทั้งดูดทั้งบดเบา ๆ จนขาสองข้างฉันเริ่มเกี่ยวเขา ดันเข้าหาตัว

‘ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก~’

“กรี๊ด ไทม์~ ปั่นจะตายแล้ว... ฮือ ๆ” เขาขย้ำบั้นท้าย รั้งเข้าใส่ตัวอีกครั้ง เมื่อฉันกระเส่าครางออกมาอย่างทรมานครั้งแล้วครั้งเล่า... จนแก่นกายที่สอดอยู่นั้นกระตุกเบา ๆ ก่อนที่เอวหนาจะผ่อนแรงลงกระแทกเข้า และครางกระเส่า ฉีดน้ำรัก... เข้าไป

“อ่าส์...”

ฉันทรุดนั่งหายใจหอบ ไม่สนใจแก่นกายที่หลุดออกมา พร้อมน้ำขาวขุ่นนั้น จนไทม์เขาโน้มลง มาแกะเนคไทออกให้ทันที

“ไงคะที่รัก ยอมจนได้” ฉันหลับตาพริ้ม พยายามสูดหายใจเข้าลึก ๆ ตั้งสติ เพราะร่างกายตอนนี้ มันไร้เรี่ยวแรงเกินจะลุกไหว

ให้ตาย... ขาฉันสั่นระริกเลย ฉันลุกไม่ไหวแน่

“ไหวไหมเนี่ย... มาค่ะ ไทม์ใส่เสื้อผ้าให้” ฉันรีบเปิดตาขึ้น แล้วจิกตาใส่เขาทันที โดนผัวข่มขืนเป็นไง เพิ่งรู้ซึ้งเลยวันนี้ มันเกรี้ยวกราด และเร่าร้อนมาก

โอ้ย… ฉันอยากตาย

แล้วฉันก็รีบลุกขึ้น โกยบราเซียกับแพนตี้มากอด ก่อนจะวิ่งไปหยิบมือถือที่ชาร์จ เข้าไปในห้องน้ำและล็อกประตูไว้

เฮ้อ...

จะห้าวันแล้วที่เมนส์ไม่มา... ฉันต้องตรวจแล้วล่ะ ฉันรีบกดโทรศัพท์ โทรหาแม่ทันที เพราะแม่เป็นคนเดียวที่ฉันปรึกษาเรื่องนี้ได้

Calling | Mom

(ไง… มีปัญหาอะไร ถึงโทรหาแม่ได้)

“แม่อยู่กับพ่อไหมคะ”

(ไม่... พ่อไปโรงพยาบาล มีอะไร?)

“เอ่อ… เมนส์ปั่นไม่มาห้าวันแล้ว คือปั่นอยากตรวจ”

(ก็ตรวจสิ ไปหาพ่อที่โรงพยาบาลก็ได้ พ่อเป็นหมอสูตินะ ลืมแล้วรึไง) แม่พูดปกติมาก แต่ฉันนี่ใจสั่น เหมือนฉันยังไม่อยากให้พ่อรู้เรื่องนี้เลย

“คือปั่น… ยังไม่กล้าคุยกับพ่อ ปั่นขอกลับไปนอนบ้านได้ไหม”

(น้ำปั่น เป็นอะไร เพิ่งแต่งงานไม่กี่วันเองนะ ทำไม ทะเลาะกับไทม์เหรอ?)

“ป่าวค่ะ... ปั่นจะตรวจ อยากรู้ว่าตัวเองท้องรึป่าว”

(ต้องกลับบ้านเหรอ? ตรวจก่อนค่อยกลับมาเซอร์ไพรส์ก็ได้ เดี๋ยวแม่ช่วยเตรียมแผน)

ฉันเม้มปากแน่น ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้น

“ปั่นแค่... อยากกอดพ่อก่อนตรวจ ให้อุ่นใจหน่อยค่ะ”

(โอ้โห... จ้า ๆ ลูกสาวหมอนาย งั้นก็ชวนไทม์มาด้วยแล้วกัน เดี๋ยวชาวบ้านจะเอาไปนินทา ว่าลูกสาวบ้านนี้ แต่งไม่กี่วันก็หอบเสื้อผ้ากลับบ้านแล้ว)

หลัง ๆ เริ่มทำเสียงประชดประชัน สงสัยฉันต้องใช้แผนอ้อนผู้กุมความลับเบอร์หนึ่งแล้วล่ะ

“ค่ะ ปั่นรักแม่นะ...”

(แหม ๆ ผีที่ไหนเข้าสิง โอเค ๆ แม่ก็รักลูกจ้ะ)