พลาด2 นิยาย บท 22

เขาดูตกใจ… และมองฉันไม่ละสายตา

“ไม่เอา ไม่ใช่เวลา เหนื่อย มีคนไข้ทั้งวันยังไม่ได้พักเลย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ ฉันจะพาไปกินข้าวนอกบ้าน”

อ้าว!

ฉันยืนนิ่ง... อะไรเนี่ย อาร้าย! ฉันทำตัวไม่ถูกเลยได้แต่เลิ่กลั่กมองพื้น จนไปเห็นถุงชุดนักเรียนตัวเองที่หอบมาจากบ้าน

ฉันรีบดึงมันขึ้นมาจากถุงกระดาษนั้นทันที ก่อนจะเอามาทาบตัวหมุนซ้าย หมุนขวาโชว์เขา

“จะย้อนอดีตว่างั้น…”

“นายมีชุดนักเรียนไหม… เราใส่ไปเดทกัน” เขาอมยิ้ม... แล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ

ทำไมหล่อจังวะ

“มีสิ...” ฉันรีบยกมือเบรกเขาทันที ก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ แล้วเปลี่ยนไปใส่ชุดนักเรียน เปียผมลวก ๆ

อืม… แบบนี้ใส ๆ เหมือนฉันในรูปเลย น่ารักเหมือนกันนะเรา พอนึก ๆ แล้วก็เขินแหะ... ทำไมฉันต้องทำถึงขนาดนี้... เฮ้อ ช่างมันเถอะ อย่าคิดมากเลย

พอฉันเปิดประตูห้องแต่งตัวออกมา ก็เห็นเขายืนมองฉันอยู่นิ่ง ๆ เขามอง มอง มองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้ามาหาฉันใกล้ ๆ

“จะใส่ชุดนี้ไปกินข้าวเหรอ?” ฉันอมยิ้ม และพยักหน้าตอบ แหม… ท่าทางตอนนี้มันคงจะแบ๊วน่าดู

จนทันตแพทย์หนุ่มเขาเดินมาชิดตัว... และเริ่มไล่สายตามอง ตั้งแต่ต้นคอ ริมฝีปาก... จนมาหยุดสบตาฉัน

“เห็นเธอแบบนี้แล้วหายเหนื่อยเลย…” เอ๊ะ?

“นายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ ไปเดทกัน ไปกินไอติม ไปเดินเล่น... ปะ ว้าย… ตาบ้า” อยู่ ๆ เขาก็อุ้มฉันขึ้นจนตัวเบาหวิว แล้วเดินไปวางฉันนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือตัวเอง

หมอฟันตรงหน้าเขาม้วนผมเปียฉันเล่นอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะขยับมือลงมาค้ำโต๊ะ... แล้วล็อคตัวฉันไว้

ตายจริง… หน้าหล่อ ๆ อยู่ใกล้ฉันแค่คืบ

“ซินน์รู้ไหม ว่าคิดถึงซินน์แค่ไหน”

‘ตึก ตึก ตึก ตึก’

“อึก... อึก” ฉันมองเขาไม่ละสายตา พร้อมกับใจที่สั่นไม่เป็นจังหวะ จนสะอึกออกมาอีกรอบ

หมอฟันเห็นแล้วก็อมยิ้ม… ก่อนจะเข้ามาจุมพิตที่ริมฝีปากฉันเบา ๆ

“ชู่ว… หายนะ ซินน์ของนาวิน” ฉันหลับตาพริ้ม จนตัวเองหายสะอึก... ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเห็นเขากำลังมองฉันอยู่

“ไปเดท อยากกินอะไร… บอกนาวินสิ” ทำไมใจสั่นแบบนี้ เสียงนุ่ม ๆ เสียงอบอุ่น ๆ ทุก ๆ อย่างของเขาตอนนี้ มันทำฉันรู้สึกดีมาก

“ไอติม…”

“ไอติมทุกวัน… ไม่เบื่อเหรอ”

“ไม่เบื่อ… ซินน์ชอบ นาวินพาไปกินหน่อยนะ” ฉันตอบเขาไป โดยไม่คิดอะไร... ตอบเหมือนกลับว่าตัวเองเคยชินกับคำถาม หรือเคยถูกถามมาบ่อย ๆ ยังไงอย่างงั้น

เขามองฉันตาเป็นประกาย ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด แล้วก้มไซร้ลงมาที่ซอกคอ สลับกันซ้ายขวา

จนฉันเชิดหน้าหายใจ บีบไหล่เขาแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ขยับมือทั้งสองไปถอดกางเกงเขาลง... เอาเถอะ ตรงไหนก็ได้ ตรงนี้ก็ได้ ฉันไม่ไหวแล้ว ทำไมฉันต้องการก็ไม่รู้ ต้องการทุกตรงเลย

ต้องการมากด้วย!

มือนุ่ม ๆ กำลังลูบไล้ไปตามเรียวขา ก่อนที่เขาจะล้วงเข้ามา ดึงกางเกงในฉันลง

“อื้ม~ ปะไปเดท” ฉันพยายามห้ามเขา พยายามจริง ๆ แต่มือมันกลับไม่ทำตาม มันยิ่งสัมผัสลูบไล้ไปตามตัวเขา แถมยังกระชับบีบเบา ๆ กระตุ้นเขาอีก

ตายแล้วซินน์ เธอเป็นอะไร

“อื้ม~” ฉันเริ่มกอดคอเขาแน่น จนหมอฟันตรงหน้าเขาเริ่มพรมจูบไปตามซอกคอ ก่อนจะค่อย ๆ ขยับนิ้วยาว ๆ เขี่ยช้า ๆ ตามร่องสวาทฉัน

“อ๊ะ~” ร่างบางถึงกลับสะดุ้งเบา ๆ เมื่อโดนปลายนิ้วของทันตแพทย์หนุ่มสัมผัส ก่อนที่สองเรียวขาจะเกี่ยวตัวเขา จนถูกอุ้มขึ้น… และไปจัดการต่อที่เตียง

ฉันลูบไล้แก้มขาว ๆ ของเขา แล้วมองดวงตาคู่นั้นเป็นประกาย ตอนนี้… ฉันรู้สึกต้องการคนตรงหน้ามาก... ต้องการความอบอุ่น ต้องการทุก ๆ อย่างจากเขา

“คิดถึง…” ทันตแพทย์หนุ่มพูดอู้อี้ในร่องทรวงอก ก่อนที่เขาจะจุมพิตเบา ๆ และขบไปตามเนินผิว

ลิ้นนุ่มเริ่มไล่ตวัดยอดชันชมพู… ที่มันกำลังตั้งเชื้อเชิญเขาลิ้มลองอยู่ ทีละยอด ทีละยอด...

“อื้มส์~ อ่าส์” ร่างบางกัดปากครางเบา ๆ ทั้งแอ่นอกกระเส่าเข้าหาลิ้นนุ่ม

จนทันตแพทย์หนุ่มเขาหยุดกลืนกิน ก่อนจะค่อย ๆ ลากลิ้น ลงมาตวัดชิมรสสวาท… กลางหว่างขาแทน

“อ๊ะ นาวิน~” ริมฝีปากบางถูกกัดแน่น ทั้งขยับแขนลูบคลำอย่างปรารถนา

จนทันตแพทย์หนุ่มล้วงเอาแก่นกายเขาออกมา… ก่อนจะกดช้า ๆ แล้วดันมันเข้าไป

‘ปึก’

“ไม่เอา… นาวินอาบด้วยกันนะ” ฉันดึงเสื้อเชิ้ตที่กระดุมหลุดรุ่ยกระตุกเบา ๆ จนเขาก้มลงมามองฉัน ด้วยสายตาแปลก ๆ มันเป็นสายตาที่ฉันอธิบายไม่ถูก มันอบอุ่น มันอ่อนโยน… และเต็มไปด้วยความรัก

จนเขาโอบฉันไปกอดแน่น แล้วก้มลงมาหอมฉัน

“ซินน์ครับ กลับมาได้แล้ว… กลับมานะ” ฉันยืนตัวแข็งทื่อ เอาหน้าซุกแผงอกเขาอยู่แบบนั้น จนน้ำตามันค่อย ๆ ไหลออกมา ไหลแล้วไหลอีก ไหลเหมือนคิดถึงคนตรงหน้าแทบขาดใจ

ฉันรู้สึกไม่ไหว รู้สึกคิดถึงเขามาก

“ฮือ ๆ” ฉันเริ่มกระชับกอดเขาแน่น ร้องสะอื้นออกมาจนตัวสั่นเทา

“ไหนครับ เด็กคนนี้อาการเป็นยังไง… บอกหมอมา” เขาผละออกมาถาม จนฉันทุบอกหมอตรงหน้ารัว... แล้วร้องไห้ไม่หยุด

“ฮือ ๆ ไหนว่าจะไม่ไป… ทิ้งซินน์ทำไม”

“ไม่อยากเห็นซินน์ร้องไห้ไง แล้วนี่จะร้องทำไม หืม... ไม่ต้องร้องแล้ว ไม่ไปไหนแล้ว”

ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาทั้งน้ำตา จนสติมันกลับมา เมื่อเห็นเขาส่งยิ้มให้

ดะ… เดี๋ยวนะ ฉันเป็นอะไรไป! นี่ฉันยืนแก้ผ้ากอดผู้ชายในห้องน้ำแบบนี้เลยเหรอ ค่ะ สติ… ซินน์ สติ!

“เอ่อ... ทำไมแก้ผ้าฉันแบบนี้ ตาบ้า ฮือ ๆ เอาผ้าเช็ดตัวมาเลยนะ” เขามองฉันงง ๆ ก่อนจะทำท่าเดินออกไป

“แล้วนี่จะเดินออกไปไหน... นายก็เห็นฉันโป๊สิ”

“งั้นก็ขยับมาพร้อมกัน มาเร็ว ๆ” ฉันกอดเขาแน่น เราค่อย ๆ เดินกอดกันไปจนถึงตู้เสื้อผ้า แล้วเขาก็ดึงเอาผ้าเช็ดตัวออกมา พันตัวฉันไว้

“ฉวยโอกาส” ห่อตัวเรียบร้อยฉันก็ค้อนไปที

“เดี๋ยวพาไปพบจิตแพทย์” เขาพูดนิ่ง ๆ และถอดเสื้อตัวเองออก

“เอ่อ… ช่วยได้เหรอ” ฉันรีบหันไปทางอื่นทันที โอ้ยตาย ทำไมเขินจัง ทั้งที่เพิ่งมีอะไรกันมาเอง!

“อืม ฉันว่าความจำเธอไม่ได้หายไปแล้วล่ะ... เหมือนเธอจะเป็นใบโพล่ามากกว่า”

พูดนิ่ง ๆ และเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย

“นายก็ด้วย เดี๋ยวก็ละมุน เดี๋ยวก็ดุ ฉันงงไปหมดแล้ว”

“ฉันละมุนกับซินน์แฟนฉัน ส่วนเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว ฉันจะพาไปกินไอติม” ไอติมเหรอ ได้ยินคำว่าไอติมจากเขา มันทำอารมณ์ร้อน ๆ ของฉันหายไปในพริบตา

“ไอติม... ไป ๆ ออกไปสิ” ฉันรีบดันตัวเขาออกไปจากห้องแต่งตัวทันที ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าอ่อน ๆ ไปเดทจริงจัง