พลาด2 นิยาย บท 68

ฉันนั่งมองแผ่นหลังเขาบนเตียง ไม่รู้ลมอะไรหอบฉันมาถึงนี่ อยู่ ๆ ก็ขับรถมา… แถมเกือบจะเสียตัวให้เขาอีก

แต่เขาไม่ทำ เป็นไปได้ไงวะ เสือผู้หญิงคนนี้… ให้เกียรติฉัน นี่ขนาดฉันลองเริ่มเองแล้วนะ… เขายังไม่ทำเลย

หรือเขากำลังเปลี่ยนจริง ๆ

ฉันรีบใส่เสื้อและลุกขึ้นจากเตียง เดินไปมองหน้าเขา... ตอนนี้ผู้ชายกะล่อนคารมดีไม่รู้หายไปไหน มีแต่ผู้ชายหน้าบึ้ง ที่ทำฉันข้องใจสุด ๆ

“นายยังเหลืออะไรอีก”

“เลิกกับผู้หญิงอีกสองคน” ฉันถึงกลับยืนนิ่ง โอ้โห สองคนเลยเหรอวะ! แสดงว่าก่อนหน้านี้มีเยอะมากเลยสินะ

“ฉันเลิกหมดแล้ว เหลือแค่สองคนที่ฉันต้องค่อย ๆ เลิกกับเขา เพื่อไม่ให้มีปัญหาเกิดขึ้นตามมา”

ฉันกลอกตามองบนทันที จนเขาลุกขึ้นมาจับมือไว้

“น้ำปั่น… ขอกำลังใจหน่อยได้ไหม ฉันจีบเธอจริงจังนะ” ฉันเบือนหน้าไปทางอื่น เมื่อเขาโน้มลงมาใกล้ ๆ

“ที่นายทำ มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันไว้ใจนาย 100% หรอกนะไทม์ คือนาย... ไปเคลียร์ตัวเองก่อนเถอะ ค่อยมาจีบฉัน”

“แล้วยังไง เธอกับคนนั้นก็จะเดทกันไปแบบนี้เหรอ?” เขามองหน้าฉันเค้นคำตอบ ก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียงเหมือนเดิม

“ฉันยังไม่เดทกับไคล์ จริง ๆ แล้วฉันมีสิทธิ์เดทกับใครก็ได้นะไทม์ เพราะฉันโสด” เขาตกใจเบิกตากว้าง ก่อนที่จะลุกขึ้นมากอดฉัน

“ไม่เอา… ไม่เดทกับใครนะคะ นะคะ” ฉันหลับตาปี๋ร้อนไปหมดทั้งหน้า พยายามแกะมือเขาออก อะไรวะ? เมื่อกี้ยังทำหน้าบึ้งอยู่เลย!

“พอเลย” ใครก็ได้! แกะมืออิตานี่ออกไปที หัวใจฉันจะวายแล้ว คุณพระ!

“ไม่พอค่ะ ไม่อยากให้เดทกับใคร… ไม่เดทกับคนอื่นได้ไหมคะ รอไทม์นะ” อารมณ์และสีหน้าที่ฉันเห็นก่อนหน้านี้ไม่มีเลย อยู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนโหมดมาอ้อนแทน

‘ตึก ตึก ตึก’ โอ้ย! อิหัวใจนี่ก็เต้นแรงชะมัด เดี๋ยวเขาก็รู้หรอก… ว่าฉันกำลังหลงคารมเขา!

“นะ นายเป็นใบโพล่ารึป่าว ไปหาหมอไหม” ฉันแกะมือที่กอดจากด้านหลังไม่ออกเลย มันเหนียวหนึบ... อย่างกับมือปลาหมึก!

“ไม่ไป หมออยู่นี่ไง น้ำปั่นขา… รู้ไหม ไทม์ตามจีบมากี่ปีแล้ว?” ใครจะไปจำได้วะ

“เหอะ ทำอย่างกับว่า นายจีบฉันแค่คนเดียว เอามือออกไปเดี๋ยวนี้ไทม์” เขาไม่เอามือออก แถมยัง… เอาคางมาเกยไหล่ฉันด้วย

‘ฟอด~’ แล้วหอมแก้มกูอีก!

“ไม่เอาออก ก็จีบคนเดียวไง น้ำปั่น… สัญญาได้ไหมคะ ว่าจะไม่ปันใจให้ใครก่อน” แม่ง วิธีนี้อีกแล้ว ทีเมื่อกี้ทำไมไม่เอา เอ้ย... ไม่ใช่!

“ไม่สัญญา”

‘ฟอด~’ ตายเถอะ! แก้มฉันช้ำหมดแล้ว!

“ถ้าไม่สัญญา ก็จะหอมจนแก้มป่อง ๆ นี้ช้ำทั้งสองข้างเลย” ไอ้บ้า!

“โรคจิต...”

‘ฟอด~’ โอ้ย…

“โรคจิตแล้วทำไมคะ...” เขากระซิบเบา ๆ ข้างหูฉัน ทำฉันร้อนผ่าวไปทั้งตัว

พอเถอะ

“อื้อ~” ฉันหลับตาพริ้ม จนเขาโน้มลงมาหอมแก้มฉันอีกครั้ง... แล้วกระซิบอีกว่า

“อยากมีเหรอ” และเขาก็กระชับกอดฉันแน่น ก่อนที่จะขยับลงพรมจูบเบา ๆ ตามซอกคอ

โอ้ย... ดี อื้ม~ ฉันอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว จนเผลอลูบเบา ๆ ตามแขนเขา

“มะ… ไม่รู้ พอเถอะ” แล้วเขา… ก็ขบเบา ๆ ที่ติ่งหู ทำใจฉันตกวูบไปถึงตาตุ่ม ฮือ… ฉันจะบ้า เขากำลังเล่นอะไร พอก่อนได้ไหม!

“นี่นาย กะ… แกล้งฉันเหรอไทม์” เขาไม่ตอบ แต่หายใจไล่รดตามซอกคอฉันช้า ๆ จนฉันเชิดหน้าหลับตาพริ้ม อื้ม… ฉันเหมือนมีอารมณ์เลย มันร้อนวูบวาบไปทั้งตัว… เหมือนจะไม่ไหว

จนมือใหญ่ค่อย ๆ คลายกอดฉัน ก่อนที่จะขยับขึ้น... มาบีบเบา ๆ ตามเอว แล้วจับฉันหันไปหาตัวเอง

เขาโน้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง จนฉันรีบกอดคอเขาไว้ ก่อนที่ตัวจะถูกดันไป… ติดชิดผนังห้อง

ลิ้นอุ่น ๆ กับริมฝีปากคู่สวย กำลังบดขยี้ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนที่ฉันจะยกขาหนึ่งข้างเกี่ยวตัวเขาไว้ แล้วส่งลิ้นตัวเอง… บดจูบเข้าไป ตอบสนองกลับ

จนเขาถอนจูบออกมา… แล้วจ้องฉันตาเป็นประกาย

“เป็นแฟนกันก่อน… ค่อยต่อ”

ฉันจะบ้า ๆ

ฉันนั่งตบหน้าตัวเองในรถนานสองนาน ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอะไรกับไทม์กันแน่ วันนี้ที่เขาแปลกไป… ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไร ไหนจะหวั่นไหวกับเขาในห้องอีก

บ้าจริง! พอนึกถึงตัวเองตอนนั้น ฉันใจง่ายชะมัด ทั้งที่ก่อนหน้านี้ กลัวเขาหลอกฟันแทบตาย!

“กูบ้าไปแล้ว” ฉันถอนหายใจ และบ่นกับตัวเอง อย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะหันไปหยิบกระเป๋า แล้วเดินเข้าบ้าน

“กลับช้านะวันนี้ ไปไหนมาลูก” เข้ามาก็เห็นพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ฉันจึงตรงดิ่งไปกอดทันที

“ไปกินข้าวกับเพื่อนมาค่ะ เอ่อ… พ่อคะ พ่อคิดว่าคนเจ้าชู้จะหยุดได้จริงไหม” พ่อหันมามองฉันทันที ก่อนที่จะวางหนังสือพิมพ์ลงข้าง ๆ แล้วลูบหัวฉัน

“ได้นะ พ่อก็เห็นหยุดมาหลายคนแล้ว”

ฉันหันมองซ้ายมองขวา กลัวแม่จะมาได้ยินเข้า

“แล้ว… สมัยหนุ่ม ๆ พ่อเจ้าชู้ไหมคะ”

“ไม่ แค่แม่คนเดียวก็เหนื่อยแล้ว” อันนี้ฉันเชื่อพ่อเลย เพราะทุกวันนี้ฉันยังสงสัย… ว่าพ่อกับแม่ฉันลงเอยกันได้ไง ต่างกันคนละโลก พ่อฉันใจดีมาก ส่วนแม่ใจร้าย!

“ที่ถามพ่อ… มีอะไรรึป่าว?” และพ่อก็หันมาถามฉัน

“เอ่อ ปั่นไม่มั่นใจค่ะ มีคนบอกจะเปลี่ยนเพื่อปั่น... จะหยุดทุกอย่างเพื่อปั่น ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาจะชู้มาก ๆ เฮ้อ…”

พ่อหยุดนึกคิดแล้วหันมาถามฉันอีกรอบ

“ไทม์เหรอ?” ทำไมพ่อฉันหน้านิ่งไปเลยล่ะ!

“ค่ะ พ่อไม่ชอบเขาเหรอคะ?” ใจฉันสั่นอีกแล้ว ทำไมถึงกลัวคำตอบพ่อขนาดนี้วะ!

“ป่าว ตามใจปั่น ถ้าปั่นมีความสุข… พ่อก็ไม่ห้าม แค่อย่าทำลูกสาวพ่อเสียใจก็พอ แต่แม่นี่สิ… งานยากนะพ่อว่า”

“ทำไมคะ ทำไมแม่ถึงห้ามปั่นเรื่องคนเจ้าชู้ขนาดนี้” ฉันถามสงสัย พอพูดถึงความเจ้าชู้ของผู้ชายทีไร… แม่ฉันก็จริงจังใส่ทุกที

“เพราะแฟนเก่าแม่เจ้าชู้ไง” หะ… แฟนเก่าแม่?