พลาด2 นิยาย บท 79

ลิ้นอุ่น ๆ ทำฉันบีบไหล่ที่จับแน่น

“อื้ม~” จนน้ำที่เปิดไว้ถูกปิด และเขาก็โอบฉันเข้าประชิด ยกบั้นท้ายขึ้นกดลงแก่นกาย

โอ้ย~ เพิ่งถอดมันออกเมื่อกี้เอง

‘ปึก~’ เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นอีกครั้ง พร้อม ๆ กับฉันที่อึดอัดจนหลับตาปี๋ ก่อนจะปล่อยให้มือใหญ่ยกบั้นท้ายขึ้นลงช้า ๆ หลายที จนความเสียวซ่านที่มี ทำไฟปรารถนาฉันติดขึ้นมา

จนแล้วจนเล่าจนสองเรียวขาเริ่มดันตัวขึ้นช้า ๆ และปล่อยรูสวาทลงกลืนกินแก่นกายข้างล่างลับตา จนมือใหญ่ที่โอบบั้นท้ายฉันช้า ๆ นั้นบีบขย้ำ เร่งจังหวะเร็ว

‘ปึก ปึก ปึก ปึก~’

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~” ฉันจับไหล่กว้างรั้งตัว ขึ้นลง ขึ้นลง ปล่อยให้ช่วงล่างสุขสมดั่งปรารถนา จนมือใหญ่ที่รั้งบั้นท้ายลูบคลำขึ้นมา คลึงช้า ๆ ตามสองทรวงอก และขบเบา ๆ

ซี๊ดส์~

“ซี๊ด~ อ๊าส์~” ฉันเชิดหน้าครางกระเส่า ทุกอย่างเข้าแผดเผาจนเกินจะทนไหว ทั้งแก่นกาย ทั้งสองมือหนึ่งลิ้นประสานกันทรมานเข้าไป ทำฉันหยุดเคลื่อนไหว เกร็งกระตุกใส่เขารัว

“อ๊าย… อ๊ะ!” ฉันหมดแรงกอดเขาไว้แน่น ก่อนที่เขาจะไม่หยุดเพียงแค่นั้น รีบจับเอวฉันกระแทกขึ้นถี่ ๆ จนตัวสั่น แล้วแก่นกายที่แข็งแกร่งข้างล่างก็กระตุกใส่ข้างใน

“อ่าส์~”

เรานั่งกอดกันในอ่างอาบน้ำ ไม่ขยับไปไหน เพราะแม้แต่ยกขาออก ฉันยังยกไม่ไหวเลย มันเจ็บมาก! จนเขาอุ้มฉันขึ้นช้า ๆ ก่อนที่จะดึงแก่นกายเปียก ๆ นั้นออกมา แล้วถอดเสื้อผ้าอาบน้ำให้

“อาบน้ำให้ได้ แต่อย่ากินกันอีกนะ ขอร้อง” ฉันนั่งหลับตาปล่อยให้เขาถูหลังถูสบู่ให้ จน…

‘แกรก แกรก~’ อะไรวะ

‘เมี้ยว~ เมี้ยว~’ เสียงรันรัน! ฉันเปิดตาขึ้นทันที โอ้ยตาย! ลูกชายอยากเข้าห้องน้ำแน่ ๆ

“นายไปสิ ฉันไม่มองหรอก” ฉันหมุนตัวหันหลังให้เขาทันที ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากอ่าง ไปหยิบผ้าเช็ดตัวยื่นให้ฉัน และเปิดประตูให้รันรันเข้ามา

‘เมี้ยว~’ เข้ามาถึงก็ร้องใส่ฉันเลย ใช่! รันรันจะทำธุระทุกคนต้องออกไป ฉันจึงจำใจลุกขึ้นแบบเจ็บ ๆ และพันผ้าเช็ดตัวรัดอก ออกมายืนรอข้างนอกเซ็ง ๆ

กูทั้งเจ็บทั้งหนาวเลยตอนนี้!

ฉันยืนตัวสั่นระริกอยู่หน้าห้องน้ำ จนเขาหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้

“เดินไหวรึป่าวคะ” บ้าจริง! เขินนะ ไม่ไหวก็ต้องไหว ฉันค้างไม่ได้ ถ้าพ่อแม่รู้ซวยแน่ ๆ

“ไหว นายไปจัดการรันรันเถอะ โอ้ย…” ฉันรีบจับแขนเขาไว้ทันที อยู่ ๆ ขาสองข้างก็อ่อนปวกเปียกซะงั้น ฮือ ๆ ทำไมทรมานแบบนี้ วันนี้จะรอดถึงบ้านไหมกู

“น่าสงสารแม่แมว รอก่อนนะคะ เดี๋ยวไปหาเสื้อผ้ามาให้” เขาพยุงฉันไปนั่งที่เตียง แล้วเดินตรงไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ฉัน ในห้องเขาของฉันเยอะไปหมด ฉันนอนหนึ่งคืน เขาซื้ออย่างกับฉันนอนหนึ่งชาติ!

“ต้องกลับแล้วมพรุ่งนี้เข้าเวรบ่ายด้วยอ่ะ”

“ไม่อาว นอนนี่นะคะ” กูจะได้นอนไหมล่ะ ดูสายตาเขาดิ ยังหื่นอยู่เลย โอ้ย กูพลาดมาก! ลืมไปเลยว่าไอ้คนตรงหน้ามันเสือ

“ฉันกลัวไม่ได้นอนน่ะสิ ไปส่งด้วย” เขาทำหน้ามุ่ย แล้วนั่งลงข้าง ๆ ฉัน ก่อนที่จะเอื้อมมือปลาหมึกมาโอบ และดึงฉันไปหอมแก้ม

‘ฟอด~’ อีกแล้ว

“ชื่นใจจังเลยค่ะ” ฉันตีแขนไปหนึ่งที จนอิคนหื่นคนนี้ ดันฉันนอนลงบนเตียง

อย่าบอกนะ… ว่าจะเอากูอีก!

ไม่ได้!

“ไทม์! พอแล้ว~” เขาไม่ตอบ แต่อมยิ้มให้ก่อนที่จะก้มลงหอมแก้มฉันซ้ายขวา ซ้ายขวา หอมอยู่นั่นล่ะ

จนมือถือฉันสั่นขึ้นมา... แม่รึป่าววะ!

‘ครืน ครืน ครืน ครืน~’

ฉันเอื้อมมือไปหยิบมาดู อ้าว… ไม่ใช่แหะ เป็นไอ้ซินน์ที่โทรมา จึงจุ๊บากให้เขาเงียบแล้วกดรับสาย

Zin | Calling

“ฮัลโหล”

(อยู่ไหน จะห้าทุ่มแล้ว ทำไมยังไม่กลับบ้าน!) ฉันยกโทรศัพท์ออกจากหูทันที เมื่อได้ยินเสียงแหลม ๆ ของมัน

“กูเพื่อนมึงนะ ไม่ใช่ผัว!”

(เออ อยู่ไหน... แม่มึงสงสัยแล้วนะ ว่าทำไมมึงหมกตัวอยู่แต่ในห้อง กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว บอกนาวินก็ไม่ได้ วันนี้กลับมานอนบ้านเถอะ กูท้องอยู่ไม่อยากโกหกเยอะ) เวอร์จริง ๆ

“เออกำลัง มึงมารับหน่อยดิ บอกไปเซเว่นกับกูมา”

(รับบ้าอะไร พอกูท้อง พี่มึงก็ไม่ให้กูขับรถเลย หรือกูต้องบอกเขาตามตรงว่ามึงไปไหน แป๊บ) กูก็ตายน่ะสิ พี่นาวิน โหดกว่าพี่นาวามาก ด่ากูที น้ำตาจะไหล

“ค่ะ..ก็ได้ ถึงบ้านแล้วไลน์บอกด้วยนะคะแม่แมว” พูดจบก็เขี่ยแก้มฉันเบา ๆ จนฉันหน้าร้อนผ่าวเผลอยิ้มตอบเขาไป

“อื้ม ไปแล้วบาย”

ฉันฝืนก้าวช้า ๆ พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด เข้าลิฟต์ จนลิฟต์มันมาจอดที่ชั้น 1

อึก... เสียงกลืนน้ำลายที่ฝืดคอของฉันเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากูกลัวแค่ไหน ถ้าพี่นาวินรู้ว่าฉันมาหาผู้ชายและทำอะไรกันแบบนี้ เละกว่าไหปลาร้าแตกก็กูนี่ล่ะ!

และสิ่งที่ฉันกลัวมันก็เกิดขึ้นจริง! คนที่มายืนรอฉันที่ฟร้อน ไม่ใช่ไอ้ซินน์! แต่เป็นพี่นาวิน!

พอเห็นฉันพี่นาวินก็เดินตรงมาหาทันที ทั้งสีหน้า และความเร็วที่ก้าวยาว ๆ เข้ามา ดูก็รู้... ว่ากำลังโมโหมาก!

หมับ! และข้อมือฉันก็ถูกคว้าไป ก่อนที่พี่นาวินจะไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ลากฉันออกไปจากฟร้อนตรงไปที่รถตัวเอง

“ทำอะไรอยู่รู้ตัวไหม!”

พอฉันโดนตวาด ไอ้ซินน์ก็เปิดประตูรถลงมาจับแขนแฟนตัวเองไว้

“รู้ แค่มาหาแมวเองพี่นาวินไม่ได้ทำอะไรเลย” พี่นาวินยกข้อมือตัวเองขึ้นมาดูนาฬิกาทันที

“มาหาแมว? จะเที่ยงคืนแล้วน้ำปั่น! แมวหรือไอ้ไทม์ มาหาป่านนี้มาทำอะไรกันแน่ แล้วนั่นอะไรที่คอ?”

ฉันจับคอตัวเองทันที ก่อนที่จะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดกล้องหน้าส่องดู ก็ไม่มีอะไรนี่หว่า! อะไรวะ ฉันจึงขยับส่องอีกรอบเพราะพี่นาวินมองฉันไม่ละสายตา

เฮ้ย! มีจริง ๆ แค่รอยแดงนิดเดียวจาง ๆ เอง! โอ้ยพี่นาวินตาดีฉิบ

“ยุงกัดค่ะ กลับเถอะ หิว ๆ”

ฉันกำลังเดินไปเปิดประตูรถ แต่พี่นาวินดึงแขนฉันก่อน และบีบแรงมาก!

“นาวิน… ค่อย ๆ คุย ไม่โมโหนะ” ไอ้ซินน์กอดแขนพี่นาวินแน่น จนพี่นาวินปล่อยแขนฉัน แล้วถอนหายใจเสียงดัง

“เรื่องนี้พ่อแม่ต้องรู้!” ไม่ได้ฉันเพิ่งโดนมาหมาด ๆ เมื่อเช้า!

“พี่นาวิน”

“เงียบ!” ฉันเม้มปากทันที ไอ้ซินน์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยตอนนี้ มึงไม่เคยเจอแบบกูใช่ไหมล่ะ กับมึงนี่ประคบประหงมอย่างกับไข่ในหิน!

เฮ้อ! ขอยืนไว้อาลัยให้กับความแรดของตัวเองแป๊บ