พลาด2 นิยาย บท 9
ผมนั่งรอแม่ที่โซฟา ไม่มีใครฟังผมเลย ทำไมวะ ผมดูเป็นคนหื่น ฉวยโอกาสมากรึไง
“นาวิน ได้ทำหรือเปล่า” พ่อผมก็ด้วย! พ่อไม่เชื่อผมเลย ตั้งแต่แม่ไปส่งซินน์ พ่อยังเค้นผมไม่หยุด!
“ป่าวครับพ่อ พ่อเชื่อผมสิ” ผมเอามือนวดขมับครั้งแล้วครั้งเล่า อยากทำนะเว้ย แต่ใครจะทำได้ สงสาร...
“แม่เชื่อ... ว่าลูกไม่ได้ทำ” อยู่ ๆ แม่ผมก็เดินยิ้มเข้ามา ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้าง ๆ พ่อ
“ผมบอกแล้ว... เอ่อ แม่ ซินน์เป็นยังไงบ้างครับ” ผมขยับไปถามแม่เบา ๆ ไม่อยากพูดดัง กลัวเธอเสียหาย
“ร้องไห้ คิดว่าลูกทำอะไรจริง ๆ ตอนนี้พ่อแม่เขาก็คิดอย่างงั้นแล้ว” เฮ้ย! ฉิบหายแล้ว
“ผมจะไปอธิบายเอง” ผมดันตัวลุกจากโซฟา แต่แม่ผม รีบคว้ามือผมไว้ก่อน
“ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น! เงียบไว้ อย่าอธิบายเชียว” อะไรวะ ทำไม? ผมหันกลับไปมองแม่สงสัย จนแม่ผมยิ้มกว้างออกมา
“หนูซินน์ยอมแต่งงานกับลูกแล้ว” เฮ้ย...!
“จริงเหรอ จริงเหรอครับ!”
“จริง เรื่องที่ลูกไม่ได้ทำอะไร... แม่กระซิบบอกลุงเซ็นกับป้าณีเวียแล้ว นี่คือแผน ฉะนั้นต่อหน้าพ่อแม่เขาก็เงียบ ๆ ไว้ เดี๋ยวซินน์สงสัยเอา”
สุดยอดแม่ผม!
แม่ดี๊ด๊า จนพ่อผมหันไปมองแม่ แล้วถอนหายใจ...
“สงสารว่าที่ลูกสะใภ้จริง ๆ”
“เอาน่า ไม่อยากมีหลานเหรอคะคุณหมอ” พ่อผมอมยิ้มเบา ๆ ก่อนจะลูบหัวแม่
เฮ้อ... ในที่สุด!
ผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว แม่งจะเหมือนคนบ้าแล้วตอนนี้! ใครในบ้านเข้ามาคุย ผมไม่อยากคุยกับใครเลย โอ้ย... เข้าใจไหมวะ คนกำลังจะมีเมีย เมียคนที่กูแอบชอบมาตั้งแต่กูจำความได้!
แค่คิดผมก็มีความสุขแล้ว! จะกอดจะฟัดทุกคืนเลย!
แม่ผมจัดแจงหาฤกษ์ให้เร็วที่สุด ขยับเข้ามาใกล้เป็นอีกห้าวันที่จะถึงนี้ ผมเองไม่ได้ทำอะไรมาก เป็นห่วงแต่ซินน์ จะเครียดแค่ไหนวะ ผมอยากให้เธอจำได้เร็ว ๆ ฉิบ
ตอนนี้ผมกำลังนั่งสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ที่ผับไออุ่น พวกมันจะฉลองให้ผม แน่นอนพวกมันรู้! ช่วงที่อยู่อังกฤษ เราก็อยู่ด้วยกันทั้งหมดนี่ล่ะ ผม ไอ้ไทม์ ไอ้นาวา และไอ้เวียร์ ที่เป็นพี่ชายซินน์ ซึ่งไอ้เวียร์มันก็น่าจะไม่รู้เหมือนผม ว่าน้องมันเคยเกิดอุบัติเหตุ! เพราะผมไม่เห็นท่าทีอะไรของมันตอนอยู่ที่นู่นเลย
“จะแต่งงานแล้ว ดาวน์โหลดหนังโป๊จัดเต็มเลยไหมมึง” ไอ้ไทม์ ยกแก้วขึ้นฉลองให้ผม อื้ม ความหื่นยกให้ไอ้ไทม์เถอะ อยากรู้อะไรถามมัน มันปรมาจารย์เรื่องนี้กว่าใคร
“ใครเขาโหลดกันวะ ไวรัส” ผมตอบไปส่ง ๆ เชี่ย ลืมไปว่าไอ้เวียร์นั่งอยู่ด้วย มันมองผมตาเขียวเลยตอนนี้!
“น้องกู... กูทำใจยากฉิบหาย มึงไม่แต่งไม่ได้เหรอ” อ้าวไอ้นี่ หวงน้องซะงั้น
“ทำไมวะเวียร์ มึงจะให้กูแต่งแทนใช่ไหม...” แม่งไอ้นาวา กวนตีนผมละ ผมหันไปค้อนใส่ไอ้นาวา จนไอ้เวียร์มันถอนหายใจใส่
“น้องกูยังไม่โตเลย... ไม่มีอะไรโตสักอย่าง”
“กูว่าโตหมดแล้วนะ” ไอ้เวียน์ถึงกลับล้วงน้ำแข็งโยนใส่ผมทันที
“เดี๋ยวเถอะมึง... เออ ไออุ่นไปไหนวะ ยัยบ้านี่” มันหันมองไออุ่นทั่วร้าน ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม
“มึงมีอะไรกับไออุ่น” ไอ้ไทม์ถามขึ้นลอย ๆ แต่สายตามันเป็นประกาย เหมือนสงสัย
“กูจะถามเรื่องงาน!” แต่ไอ้เวียร์ดันหัวร้อนใส่ จนทุกคนนั่งยิ้มกัน เออ มีพิรุธนะมึง
“แต่กูพูดจริง ๆ นะไอ้นาวิน มึงจะแต่งงาน เรื่องบนเตียงต้องเป็นนะเว้ย ไม่งั้นเมียเบื่อ!”
“ครับ! บังเทิงตั้งแต่ยังไม่เข้าหอ” ไอ้ไทม์แซวขึ้นมา จนผมต้องรีบลุกไปตามซินน์กลับมา แม่งดูแต่งตัว ซะ ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นล่ะบอกเลย!
และผมก็เห็นซินน์ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้องน้ำคนเดียว...
“เสียใจมากเหรอ... ที่ได้แต่งงานกับฉัน” เธอหันขวับมามองผมทันที ผมจึงเดินล้วงกระเป๋าเข้าไปใกล้ ๆ ก่อนจะเอามือค้ำผนัง จ้องตาโต ๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“เออ! ทำไม นายอยากแต่งกับฉันมากรึไง หุ้นโรงพยาบาลนายตกใช่ไหม นายถึงอยากแต่งกับฉันมากขนาดนี้!” ปากร้ายจริง ๆ ผมมองริมฝีปากเล็ก ๆ ที่ก่นด่าแล้วรู้สึกขำในใจ
“แค่กลับมาทำตามสัญญา...” ซินน์นิ่งไปสักพัก ก่อนจะทำท่านึกคิดไม่หยุด
“ใคร? คุณพ่อหรือคุณแม่?” ผมไม่ตอบ แต่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆเธอ ก่อนจะส่งนิ้วโป้งแตะที่ริมฝีปากเล็ก... ที่กำลังเม้มแน่น
“อึก... อึก” สะอึก? ซินน์เลิ่กลั่กหันมองไปทางอื่น ผมจึงรีบโอบแก้มป่อง ๆ ขึ้นมา ประกบจูบแทน
“อื้อ~” เธอดิ้นอยู่สักพัก ก่อนจะยอมให้ผม ส่งลิ้นอุ่น ๆ เข้าไปทักทาย ให้ตาย... หวานฉิบ
ปากเล็ก ๆ ของซินน์ ไม่ตอบสนองผม เธอเอาแต่หายใจหอบ ตัวสั่น จนผมบดจูบอยู่เนิ่นนาน แล้วค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกมา
“อื้อ~ อึก... อึก...” ซินน์ตกใจเบิกตากว้าง ก่อนจะรีบเอามือปิดปากสะอึกถี่ ๆ แล้วหลบตาผม
“จำได้... รึยัง” ซินน์ไม่มองหน้าผมเลย ให้ตาย เธอเอามือปิดปากแน่น หันไปทางอื่นตลอด
“อะไรจำอะไร นายมันคนฉวยโอกาส!” เธอหันกลับมาผลักผมจนเซ ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะ นั่งลงข้าง ๆ ไอ้เวียร์
ผมมองตามอยู่ไกล ๆ ก็เห็นเธอยกเหล้ากินถี่ ๆ หันมองผมเป็นระยะ รู้สึกยังไงกันแน่ เมื่อไหร่จะจำได้สักที...
ถ้ายังจำไม่ได้... คืนวันเข้าหอ ผมจะทำยิ่งกว่านี้อีก!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2