พลาด2 นิยาย บท 96

ผมไม่เป็นอันทำงาน ห่วงลูกฉิบหาย... ไออุ่นจะดูแลลูกผมได้ไหมเนี่ย เครียดว่ะ

นี่ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว เธอยังไม่ขึ้นมา ท้องอ่อน ๆ อยู่ด้วย ขืนไปแอบกระโดดโลดเต้น ลูกผมหัวสั่นอยู่ในถุงน้ำคร่ำพอดี

Calling | แฟนคนสวย

เห็นชื่อที่เมมแล้วขัดใจฉิบ แต่ทำไงได้ ไออุ่นเปลี่ยนเอง พอผมเปลี่ยนกลับก็ทำหน้าบึ้งใส่ ผมเลยต้องยอม! ไม่รู้ยอมทำไม งงตัวเอง

(โทรมาตามไปทำงานรึไง)

“อยู่ไหน?”

(อยู่ร้านกาแฟกับซินน์ และน้ำปั่น เอาอะไรไหมล่ะ)

“ไม่ เมื่อไหร่จะกลับ?” ถอนหายใจใส่โทรศัพท์ทันที

(เพิ่งนั่งเอง มีธุระกับเพื่อนเยอะแยะ มีอะไรอ่ะ?) เพิ่งนั่งอะไรวะ ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว!

“อย่ากินกาแฟกับชา เข้าใจไหม”

(เออ อะไรเวียร์ ย้ำจัง...)

“ต้องย้ำสิ เมื่อไหร่... เธอจะขึ้นมา”

(นายถามฉันสองรอบแล้วนะ บอกแล้วไง ว่าคุยธุระกับเพื่อนอยู่) เสียงเริ่มหงุดหงิดแล้ว

“...”

(เงียบทำไม แค่นี้นะ)

“คิดถึง” เชี่ย! กูพูดอะไรออกไปวะ

(แค่นี้ก็จบ... พวกมึง กูคงต้องขึ้นไปข้างบนแล้ว แฟนกูคิดถึง)

จะบอกคนอื่นเพื่อ!

ผมรีบตัดสายทันที น้อง ๆ ล้อผมแน่ โดยเฉพาะน้องแฝดผม เฮ้อ! ไออุ่นนะไออุ่น

ว่าแต่ธุระที่คุย คงไม่ใช่เรื่องไอ้นาวากับปลายฟ้าวันนี้นะ แม่ง… ผู้หญิงเป็นแบบนี้เหรอวะ เรื่องแค่นี้ก็เก็บไปคิดจริงจังเป็นเรื่องเป็นราว

‘ตึ้ง~’ London Man

TIME: ไอ้เวียร์หาหมอมาเป็นไงบ้าง

มันรู้ได้ไงวะ ว่ากูไปหาหมอ!

ผม: ใครบอก?

TIME: น้ำปั่นบอกเมื่อกี้ นึกว่ามึงจะได้แฝดซะอีก!

Nawinzinn: อ้าว ไม่ได้แฝดเหรอวะ? ค่อยรอบหน้านะเพื่อน กูนำก่อน

แม่ง! อะไรวะ… รู้หมด เยาะเย้ยผมด้วย

ผม: อืม กูไม่รีบ อยากทำหลายรอบ

Nava: กูควรออกจากแชทกลุ่มพ่อลูกอ่อนไหม

หึหึ ไอ้นาวา...

ผม: มึงก็มี

เมื่อทุกคนอ่านข้อความผม แชทกลุ่มก็เด้งขึ้นมารัว แม่ง… กูไม่ได้ทำแล้วงาน ไม่น่าเปิดประเด็นเลย บ้าฉิบ

TIME: ไอ้นาวา มึงซุ่มเงียบเหรอวะ ว่าแต่ใคร?

Nawinzinn: มึงรู้ได้ไงวะไอ้เวียร์ หรือมึงแอบได้กันเอง...

ผมไม่น่ายอมให้มันเป็นน้องเขยเลย!

Nava: อะไรของมึง

ผม: ป่าวไม่มีอะไร บาย

TIME: มึงทำให้กูสงสัยแล้วจะหนีไปเหรอวะ เลวฉิบ

เวร ไอ้ไทม์มันว่าง ขนาดยุ่งเรื่องชาวบ้านได้เลยเหรอวะ โรงแรมที่มีไม่บริหารรึไง!

ผม: ค่อยคุย กูไม่ว่าง บาย

Nawinzinn: What?

TIME: WTF!

Nava: ...

ผมคว่ำจอมือถือลงโต๊ะ แล้วทำงานต่อ นั่งทำงานไปมองนาฬิกาไป รอไออุ่นขึ้นมา แต่เธอก็ไม่ขึ้นมาสักที เหลวไหลใหญ่ พาลูกผมไปเที่ยวไหนอีกวะ

ผมจึงหยิบมือถือขึ้นมา จะโทรหาเธออีก แต่ในใจก็คิดว่ากูควรโทรดีไหม กูโทรบ่อยไปรึป่าววะ? ไออุ่นจะรำคาญไหม?

แต่ผมไม่เคยห่างยัยนั่นนานขนาดนี้เลยนะเว้ย! ไหนว่าจะขึ้นมาแล้ว เธอหายไปไหนอีกวะ

โทรไม่โทรดี...

Calling | แฟนคนสวย

(เวียร์… อะไรนักหนาเนี่ย!) รับปุ๊บก็ขึ้นเสียงใส่ผม! ผมถึงกลับกุมขมับทันที กูโทรไปทำไมเนี่ย โทรไปแล้วถูกด่ากลับมา

“เมื่อไหร่จะขึ้นมาทำงาน เหลวไหล” เธอถอนหายใจใส่มือถือเสียงดัง ทำผมถึงกลับนั่งนิ่งทันที

(ก็บอกว่ายุ่งอยู่! ทำไมนายต้องโทรจิกฉันด้วย หงุดหงิดแล้วนะ!) หงุดหงิด...

“ทำไมต้องขึ้นเสียง”

(ทำไม! ฉันเบื่อที่นายโทรมาไม่หยุดเนี่ย บอกไปแล้วว่าคุยกับเพื่อนอยู่ ติดลมเข้าใจป่าว! เดี๋ยวขึ้นไปเอง ไม่หายไปไหนหรอก ลูกก็อยู่ในท้องนี่ล่ะ จะไม่ลุกไปไหน จะไม่กินคาเฟอีน โอเค๊!)

บอกจะขึ้นมาแล้ว อะไรวะ

เฮ้อ ผมแค่คิด ไม่กล้าถามหรอก มาเป็นชุดขนาดนี้ ฟังทีแทบหายใจไม่ทัน

“อืม รีบหน่อยแล้วกัน”

(อย่าเร่งได้ไหม แค่นี้ล่ะ) แล้วไออุ่นก็วางสายไปเลย แม่ง… ทำไมกูไม่กล้าวะ ปากเป็นอะไร? ยัยนั่นกำลังเหลวไหลอยู่นะเว้ย!

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ นั่นไงสงสัยขึ้นมาแล้ว อารมณ์เสียแน่ ๆ เคาะรัวขนาดนี้

“เชิญ”

แอด... ไม่ใช่ไออุ่น! แต่เป็นไอ้ไทม์กับไอ้นาวิน

พวกมันมาทำไมวะ!

“ไอ้เวียร์ ไอ้นาวามันมีแฟนแล้วเหรอวะ?” พอไอ้ไทม์เข้ามา มันก็ตรงดิ่งมาค้ำโต๊ะทำงานผมทันที

อะไรของพวกมึง!

“อะไร มาทำไม” ไอ้นาวินเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วตอบมาเบา ๆ ว่า…

“บ้า ๆ ของพ่อฉัน พ่อฉันมา!”ไอ้นาวินไม่สนใจ กดโทรหาน้ำปั่นต่อ จนน้ำปั่นรับ! แล้วมันก็เปิดลำโพงให้พวกผมฟัง

(ฮัลโหล! พี่นาวินโทรมามีอะไร หลายสายจัง) เสียงปกติ!

“อยู่ไหน!”

(ตะคอกทำไม! อยู่ห้างเมียพี่ดิ ไอ้ซินน์พาไปดูหนังสั้น 5D มา โคตรมันส์ พี่ดูยัง) พวกเราทุกคนมองหน้ากัน แล้วถอนหายใจออกมา

เสียงน้ำปั่นคืออารมณ์ดีสุด ๆ ต่างจากพวกผมที่ห่วงเมียกันเกือบจะร้องไห้!

“ไหนบอกจะไปหาปลายฟ้า?”

(ไม่ไปแล้ว เปลี่ยนใจกระทันหัน เออ… ไอ้ซินน์ถามว่าอยู่ไหน มันอ้วกอีกแล้ว) เออดีจริง ๆ

“อืม… แค่นี้ล่ะ บอกซินน์ด้วย เดี๋ยวไปรับ”

พอไอ้นาวินวางสาย มันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่จะเปิดประตูออกจากห้องไปทันที

แตกต่างจากพวกผม ที่ได้แต่ยืนนิ่งมองหน้าปลายฟ้า สลับกับรองเท้าผู้ชายคู่นั้น

จน... ไอ้นาวาเดินออกมาจากห้องนอน ไอ้นาวา!

“อ้วน… ใครมา?” เออ ชัดเจนกว่าตรงสี่แยกไฟแดงอีก!

ไอ้ไทม์ตกใจเบิกตากว้าง มองปลายฟ้าสลับกับไอ้นาวาทันที ที่ตอนนี้ปลายฟ้ากำลังยืนคอตกเหมือนจะร้องไห้ ส่วนไอ้นาวานั้น เหมือนมันกำลังตกใจ ที่เห็นพวกผมยืนอยู่

และสิ่งที่ทำไอ้นาวาถึงกลับถอยหลังหนึ่งก้าวคือ… อยู่ ๆ ไอ้นาวินก็เปิดประตูเข้ามาอีกรอบ และเห็นมันพอดี!

“เวร กูลืมไปว่ามากับ... พวกมึง เชี่ย ไอ้นาวา!”

“ฮือ ๆ อย่าบอกเพื่อนฉันนะเว้ย” ปลายฟ้ารีบวิ่งมาเขย่าแขนไอ้ไทม์ที่ยืนตกใจอยู่ทันที

“ไอ้นาวา... มึงไม่ได้เป็นเกย์เหรอ?” ไอ้ไทม์ มึงไม่ได้ตกใจ ที่เห็นพี่สาวบุญธรรมอยู่กับผู้ชาย แต่ตกใจที่คิดผิด ว่าเพื่อนเป็นเกย์?

“มึงถามปลายฟ้าดูดิ... ว่ากูเป็นรึป่าว” และไอ้ไทม์ ก็หันมองปลายฟ้าที่มีน้ำตาไหลอาบแก้ม

ร้องทำไมวะ?

“มะ... ไม่เป็น แต่ไทม์นายอย่าบอกเพื่อน ๆ ฉันนะ พร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะบอกพวกมันเอง” ผมเบื่อ... รีบหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่ปลายฟ้ากลับวิ่งมาขวางทางไว้

“นายด้วยเวียร์ อย่าบอกไออุ่นนะ” และปลายฟ้าก็หันไปหาไอ้นาวิน ที่ยืนกอดอกมองพี่ชายตัวเองอยู่

“นาวิน... อย่าบอกซินน์นะ” ไอ้นาวินพยักหน้ารับ แต่ตามองไอ้นาวา

“ไอ้นาวา... มึงกับปลายฟ้าเป็นแฟนกันเหรอ?”

ปลายฟ้าหันกลับไปมองไอ้นาวา แล้วกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง

“อืม...” จริง!

‘ครืน ครืน ครืน’ แล้วมือถือไอ้นาวินก็สั่นขึ้นมา ก่อนที่มันจะยกขึ้นมาดู แล้วเดินออกไปจากห้องทันที

เมียคงโทรตาม

“กูไปล่ะ ว่าแต่… ทำไมเธอไม่บอกเพื่อนล่ะ”ไอ้ไทม์โบกมือลาคนข้างหลัง แล้วถามปลายฟ้าต่อ

“เพราะฉันยังไม่แน่ใจ... ไว้ฉันชัวร์ก่อน โอ้ย… ไม่อธิบายแล้ว! ขอฉันบอกเพื่อนเอง นะ ๆ”

“อืม ๆ ไปล่ะ” ผมตอบเรียบ ๆ แล้วเดินออกมาทันที เพราะต้องกลับไปจัดการเด็กเหลวไหลที่ตึกต่ออีก

มันน่านัก! ไออุ่น!