พลาด2 นิยาย บท 98

ฉันจะบ้า... ปากบอกห่วงลูก แต่จะกินฉันเนี่ยนะ ไม่ใช่อะไรหรอก มันเสียวมาก!

ทำไมเสียวแบบนี้เนี่ย... อ๊ายส์!

“อ๊ะ อ๊ะ~ เบา ๆ เบา ๆ อื้ม~” ฉันบีบแขนเขาแน่นพยายามให้เขาผ่อนแรงลง จนจังหวะเอวหนาที่เข้ามาชะลอลงเรื่อย ๆ

“อื้ม~ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” เขาไซร้ซอกคอฉันและพูดพึมพำไป หนำซ้ำมือสองข้างยังเค้นหน้าอกฉันสลับกันอีก

โอ้ย ดีจังเลย ช้า ๆ ลึก ๆ เต็มไปด้วยความรู้สึก...

“ดี จะ... จริง ๆ อ๊ะ เวียร์... จะเสร็จ!” ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะ ซี๊ด...

ฉันกัดแฟนแน่น เพราะทุกอย่างข้างล่างมันเบียดเสียด ตุ่มสวาทฉันเต็ม ๆ ฉันใจจะขาดแล้วมันเนิบ ๆ ลึกซึ้งไปทุกสัมผัสเลย

จนแล้วจนเล่า จนเขาเร่งเอวใส่ฉันเร็วขึ้น พร้อมกับคลึงทรวงอกสองข้างรัว ๆ

‘ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก~’ โอ้ยไม่ไหวแล้ว…

“อ๊ะ! อื้ม~” ฉันเกร็งสั่นไปทั้งตัว จนรูสวาทที่เปียกไปด้วยน้ำรักกระตุก ‘ตุบ ๆ’ พร้อมเขา

“เสียวฉิบ” และเขาก็ดันตัวขึ้น… ถอดแก่นกายตัวเองออก ก่อนที่จะหยิบทิชชูมาเช็ดให้ฉัน แล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง และกลับเข้ามาพร้อมน้ำหนึ่งแก้ว

สงสัยกลัวลูกหิวน้ำ... ฉันยื่นมือรับแล้วมองหน้าเขาทันที

“ให้ลูกหรือให้แม่...” เขาขมวดคิ้วใส่ ก่อนที่จะนั่งลงบนเตียง แล้วจับหัวฉันโยกไปมาซ้ายขวา

“ทั้งแม่ ทั้งลูก” เออ… ทั้งแม่ทั้งลูก โยกเอวใส่กันมาหมาด ๆ ยังจะจับหัวกูโยกเล่นอีก

“พอแล้วจะอ้วก” เขาตกใจเบิกตากว้าง แล้วลุกขึ้นไปหยิบถังขยะมาทันที

“ไม่ ๆ ยังไม่อ้วก เวอร์จริง ๆ” พอฉันยกมือห้าม เขาก็วางถังขยะลง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลง แล้วถอนหายใจใส่

จนฉันรีบหยิบแพนตี้ตัวเองมา และจัดแจงตัวเองทันที

“กินข้าวไหม?”

“ไม่หิว”

“ต้องกิน ฉันเตรียมของทำไว้ให้แล้ว” ทำอะไรวะ กูเห็นแค่ซอยผักชีไว้

“จะทำอะไร?”

“แกงจืดเต้าหู้หมูสับ” น้ำลายเริ่มมา

“อะไรอีก?” ฉันเขย่าแขนเขารัว จนมือใหญ่ ๆ จับผมฉันไปทัดหู

“ไม่รู้... ไออุ่น ไม่เอาเหมือนวันนี้นะ ฉันใจไม่ดี… เธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ จะไปไหนไม่ว่า แต่บอกฉันก่อน”

มันไม่ใช่ประโยคคำสั่ง มันเหมือนเป็นประโยคขอร้องมากกว่า สายตาเขาที่มองมา ดูจริงจังมาก และแฝงไปด้วยความเป็นห่วงสุด ๆ

จนฉันจับมือเขาแน่น

“รู้แล้ว... ถึงฉันจะปล้ำ ๆ เป๋อ ๆ แต่ฉันสัญญา… ว่าจะดูแลลูกเราให้ดี”

เขาอมยิ้มให้ฉันทันที ก่อนที่จะใช้นิ้วโป้งเขี่ยแก้มฉันเบา ๆ

“ฉันก็สัญญา… ว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด”

ฉันหยุดชะงักมองเขาชัด ๆ ไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้บริหารที่เข้มงวดและระเบียบจัด ตวาดฉันได้ทุกเวลาคนนี้ เขาเปลี่ยนไป…

ฉันจึงขยับเข้าไปกอดเขาแน่น รู้สึกดีใจจริง ๆ ที่ได้แฟนทั้งหล่อ รวย เข้ามาเติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน โดยเฉพาะสติที่หายไป

“รักพ่อเวียร์นะ...” ฉันพูดอู้อี้และซุกหน้าลงที่อกเขา จนมือใหญ่ลูบหัวฉันเบา ๆ แล้วกระชับกอดฉันแน่น

“รักแม่เหมือนกัน ไปทำกับข้าวก่อนนะ” แล้วเขาก็ถอนกอดจากฉัน ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินออกไปเลย

ฉันจึงรีบลุกตาม แอบไปยืนดูเขาทำอาหารในครัว ทำอาหารก็เก่ง หลงหนักไปอีก มีเสน่ห์สุด ๆ แฟนกู

ไปช่วยดีกว่า!

“ฉันช่วยไหม” ฉันตัดสินใจเดินไปยืนข้าง ๆ เขา หยิบจับโน่นนี่นั่น จนมือใหญ่รีบจับมือฉันไว้ แล้วพยักหน้ามองไปที่เก้าอี้

“เธอไปนั่งเถอะ” อะไรวะ!

“ช่วยไง… ไม่ดีเหรอ จะได้เสร็จเร็ว ๆ” เขาส่ายหน้าแล้วก้มลงทำกับข้าวต่อ

“คุณชาคริตครับ! วัตถุดิบวันนี้มีอะไรบ้าง”

เขาเงยหน้ามองแว๊บนึง เมื่อฉันหยิบแตงกวายื่นเป็นไมค์ถาม

“ตลกจริง ๆ ไม่เหวี่ยงก็ปัญญาอ่อน” อ้าว... หงุหงิดอีกแล้วกู ฉันกำลังจะอ้าปากเถียง แต่กลิ่นแกงจืดเต้าหู้หมูสับที่เขาทำ ดันลอยมาเตะจมูกฉันพอดี!

พอฉันเดินไปดูถึงกับเบิกตากว้าง มันน่ากินมาก!

“น่ากิน ๆ แต่ขอกับข้าวเผ็ด ๆ อีกอย่างได้ป่าวคุณชาคริต!” ขมวดคิ้วใส่ฉันทันที อะไรวะแค่นี้ก็ไม่พอใจ!

“ไม่กินก็ได้เชอะ”

“โอเค... ไปนั่งรอ” ฉันอมยิ้มแล้วเดินไปนั่งมองเขาที่โต๊ะอาหาร จนพ่อแม่เขากลับมาจากธุระ แล้วซื้อกับข้าวมาวางเต็มโต๊ะ

อ้าว!

“ทำอะไรครับเวียร์ แม่ซื้อกับข้าวมาเต็มเลย” เขาวางทัพพีที่ถือทันที

“ง่าย ๆ ครับ มีคนหิว แม่ซื้ออะไรมาครับ” ถ้าเป็นแกงจืดนี่บันเทิงเลยนะ กูว่า... มีคนงอนแม่ตัวเองแน่ ๆ

“ผัดเผ็ด แกงจืดเต้าหู้หมูสับ กับ...” ป้าณีเวียหยุดชะงักทันที เมื่อเดินไปส่องดูแกงจืดในหม้อที่เขากำลังทำ

“ผมเพิ่งทำแกงจืดเสร็จ” แฮร่!

“อะ... อ้าว ปกติเวียร์จะโทรถามแม่ทุกครั้ง ว่าซื้ออะไรมากินบ้าง แม่ก็นึกว่าลูกงานยุ่ง เลยซื้อมาเลย เพราะคุณพ่อก็เหนื่อย งอแงอยากกลับ”

งอแง?

“ครับไม่เป็นไร” เขาล้างมือ แล้วหยิบไอแพดเดินไปหาลุงเซ็นทันที

โยงไปถึงตัวเองและว่าที่สามีทันที อุ๊ย... เขินอ่ะ!

“เอ่อ... คุณพ่อครับ ผมเคลียร์งานทุกอย่างแล้ว ผมจะไปต่างจังหวัดสักสองวันนะครับ”

ไปต่างจังหวัด?

ฉันหันควับไปมองเขาทันที ทำไมกูไม่รู้! ทำไมไม่บอกกันเลยวะ โอ้ยหงุดหงิดจัง ต้องอดทน อดทน!

“อ้าว... ไปทำไมครับเวียร์? ทำงานเหรอ?” ป้าณีเวียขมวดคิ้วสงสัย

“ป่าวครับ ผมจะพาไออุ่นไปเที่ยวทะเล”

ทะเล! ฉันดีใจจนดีดตัวลุกจากโซฟา ก่อนที่วิ่งตรงไปที่ห้องนอนเขาทันที

“ไปไหนไออุ่น?” จนเขาถามตามหลังมา

“เก็บเสื้อผ้า เย้ ๆ เย้ ๆ”

เข้าห้องปุ๊บ ฉันก็ดึงกระเป๋าเดินทางตัวเองออกมา ไม่ต้องสงสัยว่ามีได้ไง ก็กูหอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่บ้านผู้ชายแล้วนี่น่า ว่าแต่... บิกินี่ล่ะ โอ้ย ฉันต้องมีบิกินี่นะ ทะเลต้องคู่กับบิกินี่!

ใช่... ต้องบิกินี่ผูกข้างน่ารัก ๆ ฉันรีบดึงลิ้นชัก แล้วหยิบบิกินี่สีส้มออกมากาง จนคุณชายเขาเปิดประตูเข้ามา แล้วยืนกอดอกมองฉัน

“ถ้าเธอใส่ตัวนี้... เธอคงไม่ได้เที่ยว” จะโดนอะไรวะกู

“นิดหน่อย ๆ ช่วยเลือกหน่อยสิ นายชอบสีอะไร” เขาเดินมาเปิดประตูตู้เสื้อผ้า ก่อนจะหยิบชุดฉันออกมาวาง ทีละตัว ทีละตัว แล้วนั่งลง

พับให้!

เขาจัดกระเป๋าให้ฉันเหรอเนี่ย!

“มองอะไร...” ถามฉันแล้วก้มหน้าก้มตาพับผ้า ไม่ยอมสบตา

“ทำไม ทำให้... ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวทำเอง” เมื่อฉันจับมือเขา เขาก็จับมือฉันออกทันที ก่อนที่จะก้มหน้าพับต่อ

“เดี๋ยวเธอก็ท้องโต เดี๋ยวก็มีอีกคนเข้ามา ถ้าไม่ดูแลกัน ใครจะดูแล”

เขาพูดหน้านิ่ง ๆ แต่ทำฉันยิ้มแก้มปริ

“งั้น… มาหอมหน่อยสิ พ่อเวียร์น่ารักจังเลย” ฉันโน้มไปกอดคอเขาแล้วหอมแก้มขาว ๆ นั้นซ้ายขวา สูดกลิ่นหอม ๆ ของแก้มคุณชายเข้าเต็มปอด

‘ฟอด~ ฟอด~’

“พอแล้ว” และแก้มเขาก็แดงระเรื่อ โอ๊ย… น่ารักจริง ๆ

“หมั่นเขี้ยวนี่”

“อืม แต่เธอลืมอะไรไปรึป่าว” ลืม? ฉันลืมอะไรวะ? คิดไม่ออก

“อะไร ลืมอะไรไม่นะ”

“แกงจืดฉัน” เชี่ย! ลืมจริง ๆ ถ้าไม่กินนี่งอนแน่ หรือว่าตอนนี้งอนแล้ว?