พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 112

ยิ่งกว่านั้นเขาเป็นเพียงผู้ชายที่หย่าร้างมาแล้ว ไม่มีความสามารถอะไรเลย เขาไม่คู่ควรกับเทพธิดาที่สวยงามและสูงส่งอย่างหลินหว่านชิงเลย!

ตราบใดที่เขาสามารถอยู่ข้าง ๆ หลินหว่านชิงอย่างเงียบ ๆ ทุกวัน และมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับหลินหว่านชิงมากขึ้น แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

อย่างอื่นเขาไม่กล้าที่จะหวังเลย!

“ฉินหมิงไฟเขียวแล้ว คุณรีบขับไปได้แล้ว เหม่อลอยอะไรอยู่? ”

เลียงใส ๆ ไพเราะของหลินหว่านชิงดังก้องอยู่ในหูของฉินหมิง

ฉินหมิงกลับมาได้สติ จากนั้นก็บิดคันเร่งออกไป

ในตอนแรกหลินหว่านชิงไม่สนใจอะไร แต่เมื่อจำนวนการหยุดที่มากขึ้น ไม่ช้าเธอก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แดงก่ำในทันที

“ฉินหมิง นาย…นายไม่ได้จงใจใช่ไหม! ”

หลินหว่านชิงพูดด้วยความโกรธ

“ผม…ผมเปล่านะ…”

ฉินหมิงใบหน้าแดงก่ำ ในใจของเขาว่างเปล่า

กับเฉินถิงถิงครั้งนั้น เขาไม่ได้เจตนาจริง ๆ

แต่กับหลินหว่านชิงครั้งนี้มันยากที่จะพูด ในใจเขาไม่ได้ตั้งใจแต่มือเท้ากลับไม่ฟังเสียงเรียกร้อง มันมักจะอยากเบรกเป็นครั้งคราว เขาควบคุมยังไงก็ไม่ได้

“ไม่แปลกใจที่นายยืนกรานที่จะขับมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้านมา ที่แท้ก็ไม่ได้มีเจตนาที่ดี…”

ใบหน้าที่สวยงามของหลินหว่านชิงเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอเหยียดมือขาวดั่งหยกของเธอออกและบิดเนื้อนุ่มรอบเอวของฉินหมิงอย่างแรง

อึก!

ฉินหมิงหายใจไม่ออกด้วยความเจ็บปวด แต่ในใจกลับรู้สึกว่าเป็นความเจ็บปวดที่มีความสุขมาก

“หว่านชิง คุณอยากไปเดินเล่นผ่อนคลายอารมณ์ที่ไหนดี ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณ”

ฉินหมิงรีบร้อนเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา

“ฉันแล้วแต่นาย ไปที่ไหนก็ได้”

“งั้นพวกเราสองคนไปดูหนังกันไหม? ”

“ดูหนังก็เท่ากับเดตแล้วไม่ใช่เหรอ ฝันไปเถอะ ฉันไม่ไป! ”

หลินหว่านชิงเหลือบมองฉินหมิงแวบหนึ่ง

ฉินหมิงผิดหวังนิดหน่อย “งั้นผมไปเดินซื้อเสื้อผ้าเป็นเพื่อนคุณดีไหม? ”

หน้าต่างรถถูกลดระดับลง ชายหนุ่มคนหนึ่งย้อมผมสีสันสดใส สวมต่างหูที่ใบหู ซึ่งดูแล้วก็เหมือนจะเป็นเด็กหนุ่มที่ดูเท่คนหนึ่ง เขาโผล่หัวออกมาจากหน้าต่างรถ

“คุณขับรถยังไงของคุณ ไม่ได้มองด้านข้างหรือไงว่ามีคนอยู่? ”

ฉินหมิงพูดออกไปด้วยความโมโห

“ขับมอเตอร์ไซค์พัง ๆ อะไรก็ไม่รู้! ”

“ฉันอยากขับแบบไหนฉันก็สามารถขับได้ นายจะมายุ่งอะไรด้วย! ”

ชายที่สวมต่างหูมองฉินหมิงอย่างเหยียดหยาม จากนั้นมองไปทางหลินหว่านชิงที่อยู่ข้างหลัง ยิ้มอย่างก้อร่อก้อติกพร้อมพูดขึ้น “คนสวยอยากไปปีนเขาไหม? ”

“เกิดมาสวยอะไรอย่างนี้ รูปร่างก็ดูดี นั่งมอเตอร์ไซค์พัง ๆ ดูจะราคาต่ำไปหน่อยนะ! ”

“ไม่สู้มานั่งรถของฉันดีกว่า พี่จะพาไปปีนเขา…”

“หุบปากเน่า ๆ ของนายไปซะ! ”

“ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง รีบ ๆ ไสหัวไปซะ! ”

ฉินหมิงโมโหอย่างมาก สีหน้าของเขาหม่นคล้ำจนน่ากลัว

เขาไม่ใช่คนโง่ ต่อให้ใช้นิ้วเท้าคิดเขาก็เดาออก อีกฝ่ายอาจเห็นความงามของหลินหว่านชิง ดังนั้นเลยจงใจขวางมอเตอร์ไซค์ของเขา