พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 113

หลินหว่านชิงเป็นเหมือนเกล็ดย้อนของเขา ตอนนี้อีกฝ่ายพูดจาลวนลามหลินหว่านชิงอยู่ ใคร ๆ ก็จินตนาการถึงความโกรธในใจของเขาได้!

เขายับยั้งชั่งใจอย่างมากที่จะไม่ให้โกรธจัด!

“ให้ตายเถอะ นายกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน! ”

“เจ้าหนุ่ม นายอยากตายใช่ไหม! ”

“ไหนนายลองพูดอีกรอบสิ! ”

ชายหนุ่มสวมต่างหูโมโหขึ้น

เมื่อเสียงของเขาเงียบลง หน้าต่างด้านหลังก็ลดลงมา ชายหนุ่มสองคนในชุดซอมซ่อก็โผล่หัวออกมาไปที่หน้าต่างด้วย

เมื่อรวมกับชายที่สวมต่างหูซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าและชายในที่นั่งผู้โดยสาร พวกเขามีทั้งหมดสี่คน ทุกคนล้วนมองไปที่ฉินหมิงด้วยสายตาที่ดุร้าย “พูดอีกรอบแล้วยังไง ฉันบอกให้พวกนายไสหัวไป…”

ฉินหมิงไม่เกรงกลัว พูดยังไม่ทันจบ หลินหว่านชิงก็ดึงแขนเขาและขัดคำพูดของเขาไว้

“ฉินหมิง ช่างมันเถอะอย่าไปใส่ใจพวกเขา อย่าปล่อยให้มันมาทำลายอารมณ์ที่ดี ๆ ของเราสองคนเลย”

หลินหว่านชิงส่ายหัวและกล่าวขึ้น

เนื่องจากเธอสวยมากไป ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มักจะดึงดูดความสนใจจากเพศตรงข้ามเสมอ เธอเองก็ชินไปแล้ว

และยิ่งกว่านั้นอีกฝ่ายมีตั้งสี่คน คนจำนวนมากกว่า ฉินหมิงมีเพียงคนเดียว หากทั้งสองฝ่ายเกิดการปะทะกันขึ้นมา เรื่องนี้มันจะไม่เป็นผลดีต่อฉินหมิงแน่นอน

“ถือว่าพวกนายโชคดีไป! ”

ฉินหมิงกล่าวอย่าเยือกเย็น ไม่ง่ายเลยที่เขาจะมีโอกาสมากับหลินหว่านชิงตามลำพัง และก็ไม่อยากทำลายอารมณ์เพราะขยะไม่กี่ก้อน ดังนั้นเขาจึงสตาร์ทมอเตอร์ไซค์เพื่อเลี่ยงรถของอีกฝ่าย และขับมุ่งหน้าไปทางปากทางเข้าจุดชมวิวที่เขาอวิ๋นอู้ไป

“หม่าเต๋อ ถือว่าเจ้าหนุ่มนี่เร็วใช้ได้เลย! ”

ชายสวมต่างหูตบพวงมาลัย ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ

“เลี่ยงจื่อ หมอนี่มันจะจองหองเกินไปแล้ว! ”

“ไป พวกเราตามไป หาโอกาสดี ๆ สั่งสอนมันสักหน่อย! ”

“ใช่ มันไม่รู้หรอกว่าว่ามันโชคร้ายแค่ไหน แต่ผู้หญิงคนนั้นสวยมากจริง ๆ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนสวยขนาดนี้มาก่อน! ”

“รอพวกเราสั่งสอนมันเสร็จก่อน จากนั้นก็ค่อยจับสาวน้อยคนนั้นมา แล้วให้ยาหรืออะไรสักอย่างกับเธอ ถึงตอนนั้นเราพี่น้องก็จะได้มีเวลาที่ดีกัน! ”

เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าหมองของฉินหมิง หลินหว่านชิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “ฉินหมิงเป็นอะไรไป หรือว่ายังโกรธกับเรื่องเมื่อกี้อยู่เหรอ? ”

“อย่าพูดถึงเลย ขยะพวกนั้นกล้าพูดจาหยาบคายใส่คุณ ถ้าคุณไม่ห้ามผมไว้ ผมคงจะสั่งสอนพวกเขาให้ดี ๆ เลยล่ะ! ”

ฉินหมิงพูดออกมาด้วยความโกรธ ในใจยังคงค้างคาใจเล็กน้อย

“เอาล่ะ อย่าขี้โม้ไปหน่อยเลย! ”

“พวกเขามีตั้งหลายคน นายคนเดียวจะไปสู้พวกเขาได้ยังไงกัน! ”

หลินหว่านชิงเหลือบมองฉินหมิงแล้วพูด

“ผมไม่ได้ขี้โม้นะ! ”

“ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคนเดียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาแน่นอน แต่ตอนนี้พวกเขาห่างไกลจากผมมาก! ”

ฉินหมิงหัวเราะเยาะ

ด้วยระดับการฝึกฝนระดับกลางของเขาในปัจจุบัน อย่าพูดว่าอีกฝ่ายมีสี่คนเลย ต่อให้จำนวนคนจะเพิ่มขึ้นอีกเป็นสี่เท่า เขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา!