พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 151

แม้กระทั่งฝันพวกเขาก็คิดไม่ถึง ว่าฉินหมิงตัวคนเดียวจะสู้อันธพาลแปดเก้าคนได้ อีกทั้งยังไม่มีรอยบาดแผลแม้แต่น้อย!

นี่มันช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ !

โดยเฉพาะเทียนปั๋ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ แทบไม่กล้าเชื่อในสายตาตัวเอง

เขารู้ว่าฉินหมิงเป็นเพื่อนร่วมงานของเฉินถิงถิง ไม่เข้าใจว่าฉินหมิงก็เป็นแค่พนักงานออฟฟิศทั่วไป แล้วทำไมวิชากังฟูถึงได้เก่งกาจขนาดนี้ได้!

นี่มันทำให้เทียนปั๋วทึ่งในตัวฉินหมิงมาก

ในตอนนี้ สถานการณ์เงียบเป็นเป่าสาก ทุกคนตกอยู่ในความเงียบอันน่าขนลุก

“เก่ง…เก่งมาก ๆ เลยค่ะ!”

เฉินถิงถิงที่ได้สติกลับมาก่อน ดวงตาที่สวยงามเป็นประกายด้วยสีสัน

ฉินหมิงดูหล่อมากเมื่อเขาแสดงพลังของเขาในตอนนี้ ชายคนนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความศรัทธาชื่นชมในตัวฉินหมิง

“นั่นน่ะสิ ฉินหมิงนี่กล้าหาญมากเลย! ”

ใบหน้าหลี่ฉินและเฉินฮ่าวเต็มด้วยความประหลาดใจ เขาอดไม่ได้ที่จะเชียร์การต่อสู้ของฉินหมิง

“นี่…นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!”

หลี่หยวนหยวนอ้าปากค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

แต่ก่อนฉินหมิงเป็นแค่คนไร้ค่าในบริษัทมาเจีย มีปากก็เหมือนไม่มีสู้ใครก็ไม่ได้

แต่ตอนนี้ฉินหมิงได้เปลี่ยนเป็นคนละคน สามารถเอาชนะอันธพาลแปดเก้าคนได้ตามลำพัง แผ่นหลังที่สูงตระหง่านนั้นดูสง่างามและน่ากลัวมาก!

เธอถึงกับหยิกแก้มตัวเอง สงสัยว่าไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่ไหม

แต่ความเจ็บบนใบหน้าก็ได้บอกเธอว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง!

“น่าเกลียดจริง!”

หลิวซวินเขากำหมัดแน่น สีหน้าของเขาไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

เดิมทีครั้งนี้คนที่ควรจะได้หน้าสมควรเป็นเขา แต่เพราะเขาอ่อนแอ การถูกหยางซู่ตบทำให้เขาอับอายอย่างมาก เขาต้องขายหน้าต่อหน้าทุกคน

แต่ฉินหมิงเป็นผู้ที่ทำให้ทุกคนตกใจด้วยฝีมือการต่อสู้อันยอดเยี่ยมของเขา เขาไม่เพียงแต่ช่วยสาวงามไว้ได้เท่านั้นท่าทางการต่อสู้ก็ยังดูงดงาม กลายเป็นดาวที่เจิดจรัสซึ่งดึงดูดความสนใจจากผู้ที่เห็นเป็นอย่างมาก!

แม้ว่าวิชากังฟูของฉินหมิงจะเก่งจริง แต่ท้ายที่สุดแล้วหยางซู่ยังเป็นหัวหน้านักเลงและเขาเป็นที่รู้จักในเรื่องความโหดร้ายมาโดยตลอด

เขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อฉินหมิงได้อย่างง่ายดายเพียงเพราะความพ่ายแพ้ชั่วคราวได้อย่างไร!

“ยังไม่ยอมปล่อยฉันอีก?”

“นี่แกกล้าล้อเล่นกับฉันงั้นเหรอ!”

“ตอนนี้ชีวิตน้อย ๆ ของพวกแกอยู่ในกำมือฉัน ฉันไม่ทางปล่อยพวกแกไปง่าย ๆ แน่!”

ฉินหมิงรู้สึกขบขันกับคำพูดของหยางชู่และมองเขาราวกับว่าเขาเป็นคนโง่

จากนั้นเขาก็กดเท้าอย่างแรงและได้ยินเสียงหักดังลั่น เทียนปั๋วกรีดร้องเหมือนหมูเชือดและกระดูกซี่โครงตรงหน้าอกของเขาหักอย่างน้อยสองหรือสามซี่

“นี่แก หยุดนะ!”

“ครั้งนี้ฉันแค่ประมาทและบังเอิญตกอยู่ในกำมือของแก!

“ถ้าแกแน่จริงล่ะก็ให้เวลาฉันสักสองสามนาทีสิ ฉันจะโทรเรียกคนมา พอถึงเวลานั้นแกก็จะเหมือนหมาข้างถนนแน่!”