พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 201

ในสำนักงานของโรงงาน

ฉินหมิงและหานซีได้พบกับผู้อำนวยการโรงงานอย่างหวงหย่งหลิน เขาเป็นชายวัยกลางคนซึ่งสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง รูปร่างอวบเล็กน้อย

หวงหย่งหลินเป็นผู้บริหารระดับสูงของโรงงาน มีหน้าที่รับผิดชอบด้านการผลิต การขนส่ง และการตรวจสอบคุณภาพสินค้า ฯลฯ โดยเป็นของฝ่ายผู้บริหารของบริษัท ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโส

อย่างไรก็ตาม ฉินหมิงและหานซีต่างก็เป็นหัวหน้าจากสำนักงานใหญ่ที่ลงมาตรวจสอบคุณภาพการผลิตและยังเป็นผู้รับผิดชอบในโครงการร่วมลงทุนครั้งนี้

โดยเฉพาะหานซี นับว่าเธอเป็นบุคคลสำคัญระดับสูงในสำนักงานใหญ่อีกด้วย

ต่อหน้าเธอและฉินหมิง หวงหย่งหลินไม่กล้าเอะอะ

“ผู้ช่วยหาน เลขาฉิน ให้ผมพาคุณสองคนไปดูในโรงงานก็แล้วกัน”

หวงหย่งหลินกล่าวด้วยความเคารพ

"ไม่เป็นไรหรอก"

"ผู้อำนวยการหวง เลขาฉินและฉันตั้งใจจะมาที่นี่เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์สักหน่อย"

“งานของคุณคงยุ่งน่าดู เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องพาเราไปที่โรงงานด้วยตนเองหรอกค่ะ คุณแค่ขอให้ใครสักคนพาเราไปที่นั่นก็ได้”

หานซียิ้มเล็กน้อย

"อืม...ก็ดีนะครับ"

หวงหย่งหลินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเรียกผู้อำนวยการที่รับผิดชอบในฝ่ายการผลิตเข้ามา

ผู้อำนวยการคนนี้ชื่อกัวลี่ อายุประมาณสามสิบเจ็ดหรือสามสิบแปดปี มีรูปร่างสันทัด ผิวสีเข้ม ดูเป็นคนที่มีประสบการณ์และมีความสามารถในการทำงานที่ยอดเยี่ยม

"ผู้ช่วยหาน เลขานุการฉิน นี่คือผู้อำนวยฝ่ายผลิตของโรงงานครับ"

"กัวลี่ สองคนนี้คือผู้ช่วยหานและเลขาฉินจากสำนักงานใหญ่ ช่วยพาพวกเขาไปเยี่ยมชมฝ่ายผลิตแทนฉันที"

หวงหย่งหลินสั่ง

“ผู้อำนวยการกัว ขอโทษที่ต้องรบกวนนะครับ”

ฉินหมิงยิ้มอย่างสุภาพและกล่าว

"ผู้ช่วยหาน ได้โปรดอย่าเพิ่งไป..."

กัวลี่อ้าปากแต่ก็สงบคำเอาไว้

"ผู้อำนวยการกัวเกิดอะไรขึ้น? มีอะไรอีกหรือ? มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่าคะ?"

หานซีถามด้วยความประหลาดใจ

กัวลี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง กระทั่งดูเหมือนตัดสินใจได้แล้วเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า "ผู้ช่วยหาน ผมมีเรื่องจะต้องรายงานให้คุณทราบ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับวัตถุดิบ..."

“วัตถุดิบที่เคยใช้ในโรงงานของเราก่อนหน้านี้คุณภาพค่อนข้างดีในทุกด้าน แต่พอทางบริษัทเปลี่ยนมาใช้วัตถุดิบใหม่เมื่อไม่นานมานี้ คุณภาพของวัตถุดิบก็ต่ำลง”

“เมื่อก่อนอัตราการสกัดวัตถุดิบจะสูงถึงประมาณเจ็ดสิบหรือแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ด้วยวัตถุดิบชุดใหม่ ในตอนนี้อัตราการสกัดวัตถุดิบเหลือเพียงหกสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น…”

"นี่ไม่เพียงแต่เป็นการเพิ่มต้นทุนทางการผลิตของบริษัทแต่ยังก่อให้เกิดขยะที่ไม่จำเป็นจำนวนมาก ประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานก็ลดลงแถมเงินเดือนก็ลดน้อยถอยลงตามไปด้วย..."

กัวลี่อธิบายสถานการณ์อย่างละเอียด

เนื่องจากอัตราการสกัดลดลงมากกว่าสิบเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นผลผลิตรายวันของพนักงานจึงมีเพียงแปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของปริมาณก่อนหน้านี้เท่านั้น