พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 221

เอ้าเฟิงถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่ออกมา พยายามทำให้ตัวเองนั้นใจเย็นลง

“นี่คุณอย่าบอกนะว่าจะขัดขวางการทำผลิตภัณฑ์?…”

ตู้เซียวที่คิดอยู่ ไม่นานก็เข้าใจในสิ่งที่เอ้าเฟิงพูด

ครั้งที่แล้วเขาและเอ้าเฟิงได้ปรึกษาเรียบร้อยว่าจะจัดการฉินหมิงอย่างไร เพราะว่าจู่ ๆ ก็มีเรื่องการพัฒนาเวชสำอางและการกลั่นวัตถุดิบที่เพิ่มเกิดขึ้น ทั้งสองคนจึงต้องระงับแผนนี้เอาไว้ชั่วคราว

แต่ตอนนี้ทั้งสองเรื่องนี้ก็ได้มีผลสรุป มันจึงถึงเวลาที่เขาจะดำเนินการตามแผนที่คิดกันเอาไว้ซักที!

“ใช่ครับ!”

“ผมคิดแผนที่จะจัดการเรียบร้อยแล้ว รับประกันได้เลยไม่มีทางผิดได้…”

เอ้าเฟิงหัวเราะออกมา เขากวักมือให้ตู้เซียวเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อบอกแผนการของเขาอย่างละเอียด

“ดีครับ นี่เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ !”

“ขอแค่แผนดำเนินไปอย่างราบรื่น เท่านี้ฉินหมิงจะต้องรีบเผ่นออกไปจากบริษัทแน่นอน!”

ดวงตาตู้เซียวเป็นประกาย เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“มันต้องเป็นแบบนั้นแน่นอนครับ!”

“ตอนนี้คุณทำตามแผนของผมไปก่อน ครั้งนี้ผมจะทำลายชื่อเสียงของมันให้มันไม่มีที่ยืนอีกเลย!”

ในดวงตาของเอ้าเฟิงแอบซ่อนรังสีอำมหิตเอาไว้

…

เวลาช่วงบ่าย

ฝ่ายบุคคลของบริษัทได้ออกประกาศทั่วไป

เนื่องจากเลขานุการประธานบริษัทฉินหมิง ได้มีส่วนช่วยเหลือบริษัทอย่างมากโดยการพัฒนาเวชสำอางระดับไฮเอนด์และเพิ่มประสิทธิภาพในการกลั่นวัตถุดิบ จากนี้ไปหน่วยงานการผลิตจะอยู่ภายใต้เขตอำนาจของเลขานุการฉินเป็นการชั่วคราว

เราจึงขอชมเชยใน ณ ที่นี้ หวังว่าทุกคนจะสามารถเอาเลขาฉินเป็นตัวอย่างที่ดีและเรียนรู้จากเขาในภายภาคหน้า!

ทันทีที่ประกาศนี้ออกมา ก็สร้างความฮือฮาภายในกลุ่มธุรกิจอานิสทรีกรุ๊ปทันที ไม่นานฉินหมิงก็กลายเป็นคนดัง!

ตอนนี้เขายังเป็นคนแรกที่กลายเป็นบุคคลที่มีอำนาจในบริษัทในฐานะเลขานุการ!

หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้

ฉินหมิงเองก็ตกใจมาก เขารีบพาหานซีไปที่ห้องสำนักงานของหลินหว่านชิง

“อย่างนี้นี่เอง!”

หลินหว่านเข้าใจทันที

“เพราะฉะนั้น คุณให้ฝ่ายบุคคลลบประกาศนั้นทิ้งเถอะครับ ให้ชื่นชมรองผู้อำนวยการก็พอแล้วครับ”

“ส่วนเรื่องจะมาชื่นชมผม ผมไม่ได้ต้องการอยากจะมีชื่อเสียงอะไรหรอกครับ”

ฉินหมิงพูดอย่างใจจริง

เป็นเพราะเขากำพร้าตั้งแต่เล็กๆ ความเป็นอยู่ก็ไม่ดีอยู่แล้ว ปกติเขาก็ชินกับการเป็นที่ไร้ชื่อเสียง ตอนนี้จู่ ๆ ตอนนี้กลับมีชื่อเสียงใหญ่โต เขาไม่ชินกับมันจริง ๆ

หลินหว่านชิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ประกาศได้ถูกส่งออกไปแล้ว จะเอาที่ไหนมาคืนคำได้ล่ะ! อีกอย่างทุกคนเห็นกันหมดแล้ว ตอนนี้ลบไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร นายคิดว่าคนอื่นเขาจะลืมได้หรือไง?“

“ส่วนเรื่องรองผู้อำนวยการกัว นายวางใจได้เลย ฉันจะชดเชยให้เขาด้วยวิธีอื่นในตอนหลัง”

“อย่างนั้น… ก็ได้ครับ”

ฉินหมิงไม่มีทางเลือก จึงได้ทำได้แค่ยอมรับ จากนั้นเขาก็คิดอยู่สักพักจึงใช้โอกาสนี้พูดแนะนำ

“ประธานหลินครับ รองผู้อำนวยการกัวนี้เขามีความสามารถที่โดดเด่นนะครับ เขามีพรสวรรค์ที่หาได้ยาก และเขาคำนึงถึงลูกน้องและมีความรับผิดชอบสูง”