พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 222

“ผมหวังว่าคุณจะใช้เขาให้เกิดประโยชน์ในอนาคตนะครับ!”

“อ้อ อย่างนั้นเหรอ?”

“เขามีความสามารถขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?”

หลินหว่านชิงคาดไม่ถึง

“จริงซะยิ่งกว่าจริงอีกครับ!”

“ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็ ถามหานซีได้เลยครับ”

ฉินหมิงชี้ไปทางหานซีที่อยู่ด้านข้าง

“อืม ที่ฉินหมิงพูดมาน่ะถูกแล้ว รองผู้อำนวยการกัวท่านนี้มีความสามารถจริง ๆ”

หานซีพยักหน้า

หลายวันมานี้เขาอยู่ที่โรงงานกับฉินหมิงตลอด ความสามารถของรองผู้อำนวยการกัวเธอก็เคยเห็นมาแล้ว นับว่าเป็นคนที่มีความสามารถดีคนหนึ่ง

“ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสามารถบางอย่างนะเนี่ย!”

“งั้นเอาอย่างนี้ ผู้อำนวยการเซี่ยของสาขาที่สองจะเกษียณในหนึ่งเดือนแล้ว รอให้ผู้อำนวยการเซี่ยเกษียณ ฉันจะย้ายรองผู้อำนวยการกัวไปดำรงตำแหน่งแทนละกัน"

หลินหว่านชิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด

เนื่องจากได้ฟังฉินหมิงและหานซีแนะนำ เธออดไม่ได้ที่จะเห็นความสำคัญของรองผู้อำนวยการกัว

“ดีครับ”

ใบหน้าฉินหมิงดีใจ จากนั้นเหมือนเขายะคิดอะไรได้บางอย่างเลยพูดเสริมไปว่า “ประธานหลินครับ ผมยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”

“เกี่ยวกับเงินปันผลสิบเปอร์เซ็นต์ ผมไม่สามารถรับไว้คนเดียวได้ ผมคิดว่าควรจะแบ่งให้รองผู้อำนวยการกัวสักห้าเปอร์เซ็นต์ พวกเราสองคนคนล่ะครึ่งจะเหมาะสมกว่านะครับ!”

หานซีแทบไม่อยากจะเชื่อกับหูตัวเอง “แบ่งให้รองผู้อำนวยการกัวห้าเปอร์เซ็นต์อย่างนั้นเหรอ?”

“นี่ฉินหมิง สมองนายมีปัญหาหรือเปล่าเนี่ย!”

“แม้ว่ารองผู้อำนวยการกัวจะมีเครดิตสำหรับสองเรื่องนี้ แต่นายเป็นคนที่ดำเนินการฝึกฝนและทำการวิจัยพัฒนาเป็นหลัก เขาเพียงหยิบยกสมมติฐานทางทฤษฎีมาบ้าง ถึงมีบทบาทสนับสนุนแต่เขามีส่วนร่วมน้อยมาก"

“แล้วอีกอย่างหว่านชิงก็ได้ยกโรงงานสาขาที่สองให้เขาดูแลแล้ว นี่มันก็มากเกินพอ ไม่เห็นนายจะต้องยกเงินปันผลให้เขาเลยนี่!”

“งั้นนายก็ควรที่จะคิดแบ่งเงินปันผลให้กับบ้างสิ!”

“เรื่องนี้…”

ฉินหมิงทำท่าครุ่นคิดอย่างจริงจัง คิดว่าที่หานซีพูดมานั้นก็มีเหตุผล เขาพยักหน้าตกลง “อืม หลายวันนี้คุณก็ช่วยผมมาไม่น้อย ผมถึงได้มีการพัฒนานี้ขึ้นมา”

“งั้นเอาแบบนี้ล่ะกัน เงินปันผลทั้งหมดแบ่งเป็นสามส่วน พวกเราสามคนทุกคนจะได้ส่วนแบ่งเท่ากัน คุณว่าไงครับ?”

“นี่นาย…”

หานซีถึงกับตะลึงจนอ้าปากค้าง สีหน้าเต็มไปความไม่เชื่อ

เมื่อกี้เธอก็แค่พูดเล่นไปงั้น ๆ ไม่ได้คิดว่าฉินหมิงจะเห็นดีเห็นงามด้วย!

นี่มันตรรกะอะไรกัน!

เธอตกใจมากจนเกือบสงสัยในชีวิตของมนุษย์!

หลินหว่านชิงได้โบกมือขัดจังหวะก่อนที่สองคนจะเถียงกัน “เอาเถอะ ๆ พวกนายไม่ต้องโต้แย้งกันแล้ว“