พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 249

“เพื่อนเหรอ?”

“ใช่ นายพูดถูก พวกเราคือเพื่อนกัน!”

ซูซินเหยาชะงักไปครู่หนึ่งจากนั้นรอยยิ้มเธอก็ผุดขึ้นมา รอยยิ้มของเธอมีเสน่ห์ราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน

เพราะยิ่งอยู่สูงก็ยิ่งหนาวเหน็บ

เนื่องจากตระกูลซูมีเงินมีอำนาจบารมี และซูซินเหยาก็เป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู แรวมถึงรูปลักษณ์ของเธอก็สวยจนน่าทึ่งทำให้มีคนคอยจีบเธออยู่ไม่ขาดสาย แต่กลับเพื่อนที่จริงใจมีไม่กี่คน แม้ว่าจะมีแต่ส่วนใหญ่ก็มาอำนาจของตระกูลซู

แต่ไม่ใช่กับฉินหมิง ฉินหมิงมีทักษะการแพทย์ที่เก่งกาจมาก ช่วยรักษาย่าของเธอให้หายจากอาการป่วยได้แต่กลับไม่เรียกร้องอะไรสักนิด

ไม่เพียงแต่เท่านั้น

เมื่อกี้ฉินหมิงช่วยชีวิตเธอไม่หนีไปและไม่ปล่อยให้เธออยู่เพียงตามลำพังคนเดียว คน ๆ นี้นิสัยดีในทุก ๆ ด้าน

เธอรับฉินหมิงเป็นเพื่อนทันที!

จากนั้นปู่ของซูซินเหยาก็ได้โทรมา เธอจึงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ปู่ของเธอฟัง

พอได้ทราบเรื่องจากปากหลานสาว นายท่านซูก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ส่งซูห่าวและชายที่เก่งกาจอีกหลายคนมาทันที

ในด้านหนึ่งเขาต้องการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุเพื่อดูว่าเขาสามารถหาเบาะแสเกี่ยวกับศัตรูได้หรือไม่และเขายังต้องการปกป้องซูซินเหยา ป้องกันไม่ให้ศัตรูทำการโจมตีอีกครั้ง

หลังจากซูห่าวได้พาคนมา ก็ได้พบกับฉินหมิง

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฉินหมิงเป็นคนช่วยซูซินเหยาเอาไว้ เขาแสดงความขอบคุณต่อฉินหมิงอย่างเคร่งขรึมในนามของตระกูลซู

หลังจากส่งซูซินเหยาให้กับซูห่าวแล้ว ฉินหมิงก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ เขาบอกลาและขอตัวกลับก่อน

“ซินเหยา น้องรู้หรือเปล่าคนที่มาทำร้ายน้องมันเป็นใคร?”

สีหน้าของซูห่าวดูไม่สู้ดี

ซูซินเหยาส่ายหน้า “น้องไม่รู้”

“แต่ว่าตระกูลซูของเราขัดแย้งกับตระกูลเหลิ่งมาตลอด น้องสงสัยว่าพวกมันอาจจะมาจากตระกูลเหลิ่ง…”

ตระกูลเหลิ่งก็เหมือนกับตระกูลซู คือหนึ่งในสี่ตระกูลหลักในเจียงเฉิง

ชายหนุ่มขมวดคิ้วดึงมือของเขาออกจากเสื้อผ้าของหญิงสาวสวยสองคน และส่งสัญญาณให้หญิงสาวทั้งสองออกไปก่อน

“ว่าไงกว่านโม๋ เรื่องที่ให้ไปทำเป็นอย่างไรบ้าง?”

ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม เมื่อมองดูท่าทางชายที่เป็นผู้นำเขาก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ชอบมาพากล

กว่านโม๋และคนอื่น ๆ คุกเข่าลงและพูดว่า “นายน้อยครับ ลูกน้องของผมทำงานได้ไม่ดีจึงจับซูซินเหยามาไม่ได้ครับ…”"

“บัดซบ!”

“พวกแกมีกันตั้งหลายคน กับแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ก็จับไม่ได้อย่างนั้นเรอะ!”

“เลี้ยงเสียข้าวสุกซะจริง!”

ชายหนุ่มโกรธจัดและตบโต๊ะตรงหน้าอย่างแรงจนโต๊ะกาแฟหินอ่อนแข็งแตกสลายทันที

“นายน้อย พวกผมมันไร้ความสามารถ…”

“เรื่องนี้จะสำเร็จอยู่แล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้ และทำลายแผนของเรา…”