พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 251

ฉินหมิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเขารู้สึกว่าไม่มีพลังงานทางจิตวิญญาณเหลืออยู่บนยอดเขา

โชคดีที่โดยปกติเขาไม่จำเป็นต้องฝึกฝนบนภูเขาอวิ๋นอู้ และไม่สำคัญแม้ว่าพลังงานทางจิตวิญญาณจะถูกดูดซับก็ตาม

ยิ่งไปกว่านั้นพลังงานเป็นสิ่งที่ยั่งยืน และใช้เวลาน้อยกว่าสองหรือสามเดือนกว่าพลังงานบนยอดเขาอวิ๋นอู้จะฟื้นตัว

สู้ไม่เอาซะดีกว่า!

หลังจากรวบรวมน้ำค้างยามเช้าบนยอดเขาแล้ว ฉินหมิงก็เดินลงจากภูเขาและจากไป

ขณะนี้การจัดซื้อวัตถุดิบยาจีนและน้ำค้างยามเช้าเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว ปัญหาในการผลิตเวชสำอางเองก็ได้รับการแก้ไขแล้ว

นอกจากนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดในบรรดาเวชสำอางเหล่านี้คือน้ำค้างยามเช้า

ฉินหมิงวางแผนที่จะตั้งชื่อน้ำค้างยามเช้าว่าหลิงลู่ จากนี้ไปหลิงลู่จะเป็นสูตรเฉพาะของเขาเอง เช่นเดียวกับอาหารและอย่างอื่น ๆ อีกมากมายที่มีสูตรพิเศษ

เพราะอย่างนี้ ขอแค่เขาถือหลิงลู่ไว้ในมือ บริษัทเครื่องสำอางแบรนด์อื่น ๆ จะไม่สามารถเลียนแบบได้ สิ่งนี้สามารถรับประกันสิทธิ์ในแบรนด์ของบริษัทแต่เพียงผู้เดียวและเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการพัฒนาในอนาคตของบริษัท

เชื่อว่าอีกไม่นานบริษัทจะสามารถพึ่งพาเวชสำอางพิเศษเฉพาะเหล่านี้เพื่อก้าวขึ้นสู่แบรนด์ระดับไฮเอนด์และสู้แบรนด์ต่างประเทศได้!

ในบริษัท

หลินหว่านชิงได้โทรหาฉินหมิงให้เข้ามาหาเธอที่ห้องสำนักงาน

เมื่อฉินหมิงมาถึง เอ้าเฟิงกำลังรายงานให้หลินหว่านชิงฟังเกี่ยวกับสถานการณ์การทำงานในห้องสำนักงาน

จนรอเอ้าเฟิงรายงานเสร็จ ฉินหมิงอดรนทนไม่ไหวที่จะถามออกไป “ประธานหลิน ไม่ทราบว่าที่เรียกผมมา มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”

“อ้อ ฉันแค่อยากจะถามนายเกี่ยวกับการผลิตเวชสำอางเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”

“ครั้งที่แล้วเวชสำอางชุดสุดท้ายที่ส่งไปยังโจวกรุ๊ปได้ถูกทำลายไปหมดแล้ว ฉันไม่ต้องการเห็นปัญหากับชุดนี้อีกแล้วนะ!”

หลินหว่านชิงเอ่ยถามออกไป

ครั้งแรกที่บริษัทร่วมมืออย่างเป็นทางการกับโจวกรุ๊ปก็มีบางอย่างผิดพลาดขึ้น แต่โจวกรุ๊ปก็ยังคงรอรับสินค้า เธอจึงกังวลเล็กน้อย

“ผมกำลังจะมารายงานคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้พอดีเลยครับ”

“ปัจจุบันโรงงานแห่งนี้ผลิตวัตถุดิบยาจีนและน้ำค้างสำหรับเวชสำอาง ซึ่งเป็นที่ต้องการอย่างมาก”

“ผมได้ทำการนำน้ำค้างวิญญาณมาแล้ว ส่วนการซื้อวัตถุดิบยาจีนเมื่อคืนผม…”

เมื่อคืนเขาได้หารือเกี่ยวกับการซื้อวัตถุดิบยาจีนกับซูซินเหยาแล้ว ทันทีที่มีเงินทุนของบริษัทมาให้ทางซูกรุ๊ปก็สามารถจัดส่งสินค้าได้ตลอดเวลา

อีกทั้งสองฝ่ายก็เจรจาตกลงทำสัญญาเรียบร้อยแล้ว

แต่ตอนนี้หลินหว่านชิงกลับมอบหมายหน้าการจัดซื้อวัตถุดิบยาให้กับเอ้าเฟิงรับผิดชอบ แล้วเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอซูซินเหยากันล่ะ!

“นายมีอะไรหรือเปล่า ฉินหมิง?”

“หรือว่าฝ่ายการผลิตต้องการอะไรเพิ่มอย่างนั้นเหรอ?

หลินหว่านชิงถามด้วยความสับสน

“เอ่อคือ…”

“จริง ๆ แล้วไม่เกี่ยวกับเรื่องผลิตหรอกครับ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการจัดซื้อมากกว่า…”

ฉินหมิงรู้สึกปวดหัวอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี

และเมื่อสองวันก่อนเขาเพิ่งมีความขัดแย้งกับเอ้าเฟิงในเรื่องการแทรกแซงในการผลิตที่อยู่ในอำนาจของเขา และสุดท้ายเขาก็ขโมยอำนาจในการผลิตของเอ้าเฟิงไป