พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 306

ฉินหมิงกล่าว

“ทลายจุดคอขวดของการบ่มเพาะตน?”

"คุณฉิน ที่คุณกำลังหมายความว่าผมจะสามารถทะลวงผ่านขั้นขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานที่ตัวเองมีไปสู่ระดับปรมาจารย์ได้งั้นเหรอ”

เสียงของซูห่าวสั่นไหวและดวงตาของเขาสว่างขึ้น

ในแต่ละระดับการบ่มเพาะตนของผู้ฝึกยุทธมีเส้นแบ่งขนาดใหญ่อยู่ ไม่เพียงแต่ต้องฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลาอย่างน้อยสามถึงห้าปีเท่านั้น แต่ยังต้องอาศัยพรสวรรค์และประสบการณ์ทางด้านศิลปยุทธที่สูงมากอีกด้วย

ระดับการบ่มเพาะของเขาหยุดนิ่งอยู่ที่ขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานมานานกว่าสองปีแล้ว เขาได้แต่ใฝ่ฝันที่จะทะลวงไปสู่ระดับปรมาจารย์อยู่ทุกวันคืน!

มีเพียงคนที่อยู่ในระดับปรมาจารย์เท่านั้นที่จะสามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!

"ยอดฝีมือย่อมสามารถฝ่าฟันอุปสรรคได้ไม่ว่าอุปสรรคจะใหญ่เพียงใด!"

ฉินหมิงพยักหน้าและกล่าวว่า

"เอาล่ะ เยี่ยมมาก!"

ซูห่าวรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่เมื่อเขาตระหนักได้ถึงโสมป่าหรือเหอโส่วอูที่ต้องมีอายุมากกว่าห้าร้อยปี เขาก็ดูมีท่าทีผิดหวังราวกับโลกทั้งใบพังทลายลง

ท้ายที่สุดแล้ว สมุนไพรจีนที่ดีที่สุดที่ตระกูลซูมีในครอบครองเป็นเพียงโสมป่าที่มีอายุสามร้อยหกสิบปี อีกทั้งยังถูกใช้ไปตั้งแต่ตอนที่ฉินหมิงมารักษาให้คุณย่าของเขาเมื่อครั้งก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น โสมป่าหรือเหอโส่วอูที่มีอายุมากกว่าห้าร้อยปี ถือเป็นสมุนไพรล้ำค่าและหายากชนิดที่ยังไม่มีใครเคยหาเจอ แล้วเขาจะไปหามันมาจากไหน!

แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีหวังในเรื่องนี้อยู่ หากวันหนึ่งเขาโชคดี เขาอาจจะบังเอิญเจอมันเข้าก็เป็นได้

"เจ้าหนูฉิน ตระกูลซูของเราไม่มีโสมป่าและเหอโส่วอูที่มีอายุมากกว่าห้าร้อยปีหรอกนะ แต่ถ้าเป็นโสมที่มีอายุมากกว่าหนึ่งร้อยปีพวกเรามีมากทีเดียว”

“ถ้าคุณต้องการสมุนไพรชนิดไหนก็บอกเรามาได้เลย เดี๋ยวฉันจะให้คนเตรียมพวกมันโดยเร็วที่สุด”

นายท่านซูยิ้มและกล่าว

“ได้เลย ผมจะเขียนรายชื่อสมุนไพรทิ้งไว้ให้ ทันทีที่พวกคุณพร้อม ผมจะมาทำการกลั่นยาให้”

ซูซินเหยานำกระดาษและปากกา ฉินหมิงเขียนรายการสมุนไพรที่ต้องการแล้วมอบให้นายท่านซู

เนื่องจากจำเป็นต้องเตรียมสมุนไพรมากมาย กระบวนการเล่นแร่แปรธาตุจึงไม่อาจทำให้เสร็จสิ้นได้ในชั่วข้ามคืน ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงที่จะทำการเล่นแร่แปรธาตุในวันพรุ่งนี้แทน

เมื่อถึงเวลาใกล้ค่ำ นายท่านซูพาฉินหมิงไปที่บ้านเพื่อรับประทานอาหารเย็น

เมื่อถูกคำพูดของซูซินเหยาเปิดโปงสิ่งที่เขาคิด ฉินหมิงจะรู้สึกเขินอายและพูดอะไรไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง

“ฉินหมิง คุณชอบหลินหว่านชิงใช่หรือเปล่า?”

ซูซินเหยาพูดด้วยท่าทางทีเล่นทีจริง

“เราไม่พูดเรื่องนี้กันได้ไหม?”

ฉินหมิงหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้งและได้แต่แอบสงสัยว่าการที่เขาจะชอบหรือไม่ชอบหลินหว่านชิงก็ดูไม่ได้จะเกี่ยวอะไรกับซูซินเหยาเลยไม่ใช่หรือ

มันให้ความรู้สึกเหมือนว่าซูซินเหยากำลังมีอะไรจะพูด!

“ก็ได้ คุณบอกฉันได้ไหมว่าฉันกับหลินหว่านชิงใครสวยกว่า?”

ดวงตาคู่งามของซูซินเหยากลอกไปมา และเธอก็ถามด้วยรอยยิ้มมีเสน่ห์

หลินหว่านชิงเป็นสาวสวยอันดับหนึ่งจาก สาวงามทั้งสี่แห่งเจียงเฉิงซึ่งอยู่นำหน้าเธอ และนั่นทำให้เธอไม่พอใจอยู่เสมอ

ตอนนี้เมื่อได้รู้แล้วว่าฉินหมิงอาจชอบหลินหว่านชิงก็ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงรู้สึกไม่สบายใจอยู่หน่อย ๆ รู้สึกราวกับไม่มีทางที่เธอจะมีเสน่ห์ได้เท่ากับหลินหว่านชิงเลย!