พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 307

นั่นไม่ใช่ประเด็นเสียหน่อย!

ฉินหมิงตกตะลึงและเอ่ยปากอย่างกล้าหาญว่า "จริง ๆ แล้วคุณก็ดูสวยพอ ๆ กันเลยนะ สวยไม่แพ้กันเลยล่ะ"

“ชิ คุณมันปากไม่ตรงกับใจสักนิด ไม่จริงใจเอาเสียเลย!”

ซูซินเหยาเหลือบมองฉินหมิงพลางรู้สึกพอใจกับคำตอบที่ได้รับ

ในขณะนี้ ทั้งสองได้เดินไปถึงประตูทางเข้าคฤหาสน์แล้ว ซูซินเหยาส่งสัญญาณมือเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลซูที่อยู่ใกล้ ๆ ให้เข้ามาหา "กัปตันหลี่ วันนี้ฉินหมิงไม่ได้ขับรถมา คุณส่งเขากลับที!"

กัปตันหลี่รับคำแล้วพาฉินหมิงออกไป

……

วิลล่าอ่าวหลงหู

เมื่อฉินหมิงกลับถึงบ้าน เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็กลับมาจากมหาวิทยาลัยแล้ว เธอและหลินหว่านชิงเพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จ

“ฉินหมิง วันนี้ฉันขอให้คุณพาเสี่ยวเตี๋ยไปมหาวิทยาลัยแทนฉัน ทำไมคุณถึงหายไปกลางคันล่ะ?”

หลินหว่านชิงจ้องมองไปที่ฉินหมิงด้วยความโกรธ

“เอ่อ... ผมมีเรื่องสำคัญกะทันหัน ผมก็เลยต้องขอตัวก่อน”

ฉินหมิงยิ้มเบา ๆ รู้สึกไม่สบายใจและกล้า ๆ กลัว ๆ เล็กน้อย

เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของหลินหว่านชิง ดูเหมือนว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยจะไม่ได้บอกหลินหว่านชิงว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ซึ่งนับว่าค่อนข้างแปลก

แต่ทว่าเมื่อคิดทบทวนอีกครั้ง เขาก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นวันที่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยยืนกรานที่จะไปบาร์ให้ได้ ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่เธอต้องเผชิญกับสิ่งต่าง ๆ มากมาย ยิ่งไปกว่านั้นบาร์ก็ไม่ใช่สถานที่ที่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยซึ่งมีอายุเท่านี้ควรจะไป ถ้าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยบอกหลินหว่านชิง เธอจะถูกหลินหว่านชิงต่อว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ดังนั้นเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยจึงไม่ได้ปากโป้งออกไป

และสิ่งเหล่านี้ก็เป็นสิ่งที่ฉินหมิงต้องการอย่างที่สุด มันยังช่วยให้เขาไม่ต้องอธิบายให้หลินหว่านชิงฟังอีกด้วย

“นี้ก็ดึกมากแล้วเพิ่งกลับมา กินข้าวเย็นหรือยัง? ถ้ายังล่ะก็ ฉันจะให้ป้าหลิวทำอาหารเพิ่มอีกสองสามอย่างให้”

หลินหว่านชิงถามด้วยความกังวล

อย่าไรเสียนี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ และเธอก็ไม่ได้คิดจะตำหนิฉินหมิงมากมายอะไรนัก

แม้ว่าฉินหมิงจะมีจิตใจมั่นคงมาโดยตลอด แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย

“ถึงจะมีอะไรก็ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้นี่!”

“มันดึกมากแล้ว มันไม่เหมาะสมที่เราสองคน ชายโสด และหญิงไร้คู่ที่จะอยู่ในห้องเดียวกันตามลำพัง”

ฉินหมิงรู้สึกไม่สบายใจและไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเพียงลำพัง

หนึ่งคือเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเรียกเขาว่าฉินจอมฉาว เธอทำให้เขาอึดอัดเล็กน้อย อีกประการหนึ่งคือเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีนิสัยแปลกซึ่งเขาไม่ชอบเลยสักนิด

“น่าแปลกจริง ๆ!"

“เราสองคนไม่มีอะไรสักหน่อย จะมีอะไรไม่เหมาะสม?”

“อีกอย่าง ฉันก็เพิ่งโต เป็นไปได้ไหมว่านาย... คิดอะไรไม่ดีไม่ร้ายกับฉัน?”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยยกมือขึ้นปิดอกเอาไว้ราวกับเป็นกระต่ายตัวน้อยที่กำลังหวาดกลัว

ฉินหมิงนึกอยากจะกัดลิ้นตาย เมื่อรู้ว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยจงใจเสแสร้งแกล้งทำ เขาก็ตำหนิด้วยความโกรธว่า "คิดมากเกินไปแล้ว ผมไม่ได้คิดอะไรไม่ดีมาร้ายกับคุณหรอก แค่กังวลเกี่ยวกับหว่านชิงจะมาเห็นแล้วเข้าใจผิดเอาได้"