“คืออย่างนี้นะคะ ลูกค้าของเฉิงซิ่งเป็นชายหนุ่มและมีแนวโน้มมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยด้วยโชคลาภอย่างน้อยหนึ่งหมื่นล้าน เฉิงซิ่งกับหนูอยากจะแนะนำเจียฮุ่ยให้เขารู้จักสักหน่อยน่ะค่ะ... "
“ไม่ทราบว่าคุณอาทั้งสองมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ?”
หลี่เยี่ยนอธิบายสถานการณ์โดยย่อ
“จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลย!”
หลี่เหวินไห่กับเจียงหลานสองสามีภรรยาถึงกับดีใจใหญ่
ความมั่งคั่งของอีกฝ่ายมีมากกว่าหนึ่งหมื่นล้าน ซึ่งในสายตาของพวกเขาคือมหาเศรษฐี
แม้ว่าสองสามีภรรยาไม่เคยคิดอยากจะส่งลูกให้กับเศรษฐี แต่ในเมื่อโอกาสมาถึงตรงหน้าแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาเองก็อยากจะลองมันสักตั้ง
ถ้าลูกสาวตนโชคดีจริงจนถูกฝ่ายตรงข้ามเลือก ต่อไปเธอก็จะสุขสบายราวกับหงส์ก็ไม่ปาน!
“คุณอารองคะ คุณอาสะใภ้รองคะ เห็นคุณอาพูดกันอย่างนี้แล้ว คุณอาเห็นด้วยใช่ไหมคะ?“
ใบหน้าหลี่เยี่ยนดีใจจนแก้มจะปริ
“อื้ม พวกอาเห็นด้วย”
หลี่เหวินไห่กับเจียงหลานพยักหน้า
“ไม่ได้นะคะ!”
“พี่เยี่ยน น้ำใจของพี่ฉันรับมันไว้ แต่เรื่องนัดบอดฉันรับมันไว้ไม่ได้!”
หลี่เจียฮุ่ยตกตะลึงแล้วรีบปฏิเสธทันที
แม่ว่าเรื่องนัดบอดจะเป็นเรื่องปกติ แต่ว่าทั้งสองฝ่ายไม่ได้มีความรู้สึกพื้นฐานอะไรเลย
อีกทั้งอายุของเธอก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น รอบตัวเธอก็ไม่เคยขาดแคลนคนจีบ เพราะฉะนั้นเรื่องนัดบอดเธอรับมันไม่ได้จริง ๆ
ถ้าต้องหาคู่นัดบอด สู้เธอเลือกฉินหมิงซะดีกว่า อย่างน้อยสองคนก็รู้จักกันตั้งแต่เด็ก ๆ ย่อมรู้ไส้รู้พุงกันดี
จู่ ๆ ความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมา หลี่เจียฮุ่ยถึงกับตกใจแล้วรีบสะบัดความคิดนี้ทิ้ง สงสัยตัวเองถูกแม่บังคับให้แต่งจนบ้าไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่คิดกับฉินหมิงอย่างนี้
“ทำไมจะไม่ได้?”
“ตอนนี้แกเองก็ไม่มีใคร เรื่องนัดบอดมันก็ได้เวลาตั้งนานแล้ว มีอะไรที่ไม่ได้!”
เจียงหลานพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“นั่นน่ะสิ!”
“เจียฮุ่ย เฉิงซิ่งกับฉันแค่อยากจะแนะนำนายน้อยโหวให้เธอรู้จัก ยังไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่าเลย”
“แล้วอีกอย่าง ถ้าเธอไม่ชอบล่ะก็ ก็ค่อยหาคำแก้ตัวออกมาก็ได้นี่”
“ไม่ได้ นายไปไม่ได้นะฉินหมิง!”
“ถ้านายไป ฉันก็จะไม่ตอบรับการนัดบอดครั้งนี้แน่!“
หลี่เจียฮุ่ยรีบรั้งแขนฉินหมิงไว้ด้วยท่าทีที่แน่วแน่
ครั้งนี้ฉินหมิงมาที่นี่เป็นพิเศษเพื่อส่งเครื่องสำอางให้เธอ ถ้าแม้แต่ข้าวสักมื้อยังไม่ทันกินแล้วก็รีบไป เธอจะเอาหน้าที่ไหนมองฉินหมิง
“แกต้องไปหาคู่นัดบอดแกจะให้เขาอยู่ทำไม…”
เจียงหลานโกรธมาก
“เขาเป็นเพื่อนสนิทหนู หนูจะให้เขาช่วย!”
หลี่เจียฮุ่ยจ้องมองฉินหมิงแล้วพูด
พอได้ยินหลี่เจียฮุ่ยพูดอย่างนี้แล้ว ฉินหมิงก็รู้สึกว่ามีเหตุผล เลิกคิดที่จะออกไปชั่วคราว
“คุณอาคะ ช่างเถอะค่ะ ในเมื่อเจียฮุ่ยยืนยันอย่างนี้ ก็ให้เขาอยู่เถอะค่ะ”
“แค่เขาคนเดียวก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่พอถึงตอนนั้นก็อย่าให้เขาพูดอะไรส่งเดชก็พอ”
หลี่เยี่ยนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
รออ่านอยู่นะครับ กำลังสนุกเลย เมื่อไหร่ 454 จะมาครับ หายไปนานเลยครับ...
ตอนที่ 451 หายครับ...
ตอนที่ 451 หายครับ...
ตอนที่ 451 ละ...
พระเอกน่ารำคาญ...
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...