พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 337

เพื่อที่จะรั้งหลี่เจียฮุ่ยไว้ เจียงหลานจึงต้องยอมเห็นด้วยกับคำขอของหลี่เจียฮุ่ย

ในเวลานี้ เสียงรถยนต์ก็ได้ดังขึ้น รถสปอร์ตระดับไฮเอนด์อันล้ำค่าขับจอดไปที่ประตูโรงแรม

ประตูรถเปิดออก ชายหนุ่มวัยประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปีได้ลงมาจากรถ

ข้างหลังเขามีบอดี้การ์ดสองคนในชุดสูทและเนคไท เต็มไปด้วยรัศมียิ่งใหญ่และเอิกเกริก

“นายน้อยโหว คุณมาแล้ว”

“ผมได้ทำการจองห้องไว้แล้ว เชิญคุณตามผมมาได้เลยครับ”

ใบหน้าของเฉิงซิ่งสว่างขึ้น และเขาก็ทักทายเขาด้วยสีหน้าดีใจ

“อืม ไปสิ”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเย่อหยิ่ง ไม่นานเขาก็เดินตามเฉิงซิ่งเข้าไปในโรงแรมและพบกับหลี่เหวินไห่ ฉินหมิง และคนอื่น ๆ

“เฉิงซิ่ง คนพวกนี้คือ?”

นายน้อยโหวขมวดคิ้ว

”เอ่อ ผมแนะนำให้รู้จักสักเล็กน้อยนะครับ นี่คือแฟนสาวของผม หลี่เยี่ยน ส่วนอีกสองสามท่านนี้คือญาติของเธอ…”

เฉิงซิ่งเตรียมตัวที่จะแนะนำ แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกนายน้อยโหวขัดจังหวะซะก่อน

“ญาติของแฟนคุณ?”

“ที่คุณเชิญผมมาจะมาเจรจาร่วมมือหรือมางานเลี้ยงญาติกันแน่!”

นายน้อยโหวตะคอกอย่างเย็นชาและแสดงความไม่พอใจ

“นายน้อยโหวครับ คุณอย่าเพิ่งโกรธเลยนะครับ นี่คือลูกพี่ลูกน้องของแฟนผม หลี่เจียฮุ่ย ผมอยากจะให้แนะนำเธอให้คุณรู้จักน่ะครับ”

เฉิงซิ่งรีบพูดและใช้นิ้วชี้ไปทางหลี่เจียฮุ่ย

นายโหวถูกเอาอกเอาใจมาตั้งแต่เด็กและมักจะมองข้ามหัวคนอื่น เมื่อกี้เขาไม่ได้มองฉินหมิงและคนอื่น ๆ อย่างจริงจังนัก

แม้กระทั่งจนถึงตอนนี้ ที่เฉิงซิ่งได้ชี้ไปเขาเลยได้เห็นผู้หญิงที่ชื่อหลีเจียฮุ่ย

ช่างสวยจริง ๆ!

นายน้อยโหวราวกับถูกฟ้าผ่า ตกตะลึงในความงาม

เนื่องจากสถานภาพทางครอบครัวที่ร่ำรวย ข้างกายเขาไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักครั้ง เขาเคยเล่นกับสาวงามมาก็ไม่น้อย แต่เขาไม่เคยพบกับความงามที่สวยงามและมีเสน่ห์เช่นหลี่เจียฮุ่ย

สิ่งที่หายากยิ่งกว่านั้นคือหลี่เจียฮุ่ย มีนิสัยอ่อนโยนและเงียบสงบเป็นเอกลักษณ์ ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาและแม่ที่ดีได้

นี่เป็นสิ่งที่ผู้ชายทุกคนหมายปอง เขาเองก็เช่นกัน

นายน้อยโหวยิ้มเรียบ

บางทีอาจเป็นเพราะเขาคุ้นเคยกับการเป็นคนชั้นสูง น้ำเสียงของเขาจึงมีความรู้สึกเหนือกว่าและความเย่อหยิ่ง ราวกับว่าเขาเกิดมาเหนือกว่าคนอื่น

“พวกเราเองก็เหมือนกันครับ”

หลี่เหวินไห่และเจียงหลานต่างรู้สึกยินดีเล็กน้อย

นายน้อยโหวเป็นเศรษฐีที่มีเงินมากกว่าหนึ่งหมื่นล้าน ถ้าโดยปกติเขาอาจจะไม่มองคนธรรมดาแบบพวกตนด้วยซ้ำ

แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะหยิ่งยโส แต่ก็สามารถเข้าใจได้

“ทำตัวเย่อหยิ่งทำไมกัน…”

หลี่เจียฮุ่ยพึมพำเสียงเบา หน้าตาไม่มีความสุข

เนื่องจากท่าทางของเขาที่หยิ่งและหยาบคายเกินไป ความประทับใจครั้งแรกที่มีเธอมีต่อนายน้อยโหวจึงไม่ดี

หลังจากทักทายสั้น ๆ กัน ทั้งสองฝ่ายก็นั่งลงทีละที่นั่ง จากนั้นเฉิงซิ่งก็เรียกพนักงานเสิร์ฟให้เริ่มเสิร์ฟอาหาร

“คุณลุงหลี่ ในเมื่อวันนี้มานัดบอด อย่างนั้นผมก็ขอพูดตามตรงเลยละกันนะครับ ผมพอใจในตัวลูกสาวของคุณลุงคุณป้ามาก”

“ถ้าคุณลุงคุณป้าไม่ติดอะไรล่ะก็ วันต่อไปพวกเราทุกคนมารือเรื่องงานหมั้นกันดีไหมครับ!“