พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 371

หลังจากนี้ รอให้ฉินหมิงตกอยู่ในมือของหลัวซื่อฉง เขาจะเอาคืนจากฉินหมิงเป็นสิบเท่า ทำให้ชีวิตของฉินหมิงเลวร้ายยิ่งกว่าอยู่ไม่สู้ตาย!

ไม่อย่างนั้นคงยากที่จะสลายความเกลียดชังในใจของเขา!

“ฆ่าคนก็ต้องแลกด้วยชีวิต!”

“แกพูดถูก ฉันไม่กล้าฆ่าแกจริง ๆ!”

“อย่างไรก็ตาม ฉันสามารถทำให้แกพิการได้ ให้ตั้งแต่นี้ไปแกไม่อาจเป็นผู้ชายได้อีกจะได้ไม่ไปทำร้ายผู้หญิงคนอื่น ๆ อีก!”

ฉินหมิงหัวเราะเยาะ ยกเท้าขึ้นเล็งไปที่หว่างขาของซุนกวนชง

เขาไม่ใช่คนโง่ เรื่องอย่างการเอาชีวิตคนเขาย่อมไม่ทำ นี่คือบรรทัดฐานของกฎหมายที่ไม่อาจละเมิดได้ง่าย ๆ

ตราบใดที่ไม่มีใครตาย แม้ว่าเขาจะทำให้ซุนกวนชงพิการ ด้วยเส้นสายของเขาอย่างมากสุดก็ชดใช้ด้วยเงินจำนวนมากหน่อยเท่านั้น

เงินจำนวนแค่นี้เขาจ่ายไหว!

“อะไรนะ?”

ซุนกวนชงราวกับถูกฟ้าผ่า เขาอึ้งโง่งมไปแล้ว

ถ้าอีกหน่อยเขาไม่สามารถเป็นผู้ชายได้อีก ถ้างั้นมีชีวิตอยู่ยังจะมีความหมายอะไร?

มิสู้ตายไปเสียดีกว่า!

“ไม่นะ...”

เมื่อเห็นว่าเท้าของฉินหมิงกำลังจะเหยียบลงมา สีหน้าของซุนกวนชงก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความเย่อหยิ่งที่มีเมื่อครู่ บัดนี้หายไปหมดแล้ว

“ฉินหมิง ฉันผิดไปแล้ว ครั้งนี้ปล่อยฉันไปสักครั้งเถอะ...”

ปราการทางจิตใจสุดท้ายของซุนกวนชงพังทลายลง เพื่อรักษาสิ่งที่เป็นดั่งชีวิตของตัวเอง เขาไหนเลยจะยังสนใจศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอะไรนั่น รีบคุกเข่าลงแล้วร้องขอความเมตตาอย่างรวดเร็ว

“น้ำตาจระเข้ไม่สมควรได้รับความเห็นใจ!”

“ก่อนหน้านี้ฉันไว้ชีวิตแกไปหลายครั้งแล้ว แต่แทนที่แกจะกลับใจ แกกลับลงมือหนักขึ้นกว่าเก่า แกคิดว่าฉันจะยังเชื่อใจแกอีกไหมล่ะ!”

“คนชั่วอย่างแก สมควรนั่งอยู่บนรถเข็นไปตลอดทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ รอเกิดใหม่ในชาติหน้า ไว้ค่อยกลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่ก็แล้วกัน!”

ฉินหมิงหัวเราะเสียงเย็น กระทืบเท้าลงไปอย่างรุนแรง ทำลายแท่งชีวิตของซุนกวนชงโดยตรง

ครั้งนี้ซุนกวนชงไม่มีเวลาแม้แต่จะกรีดร้อง ดวงตาของเขามืดลง ถูกความเจ็บปวดเข้าจู่โจมจนหมดสติไปในที่สุด

“ไอ้หนู แกรนหาที่ตาย!”

หลัวซื่อฉงโกรธจัด

“หลัวซื่อฉง คิดสู้เรื่องจำนวนคนกับนายน้อยฉิน ฉันเกรงว่าแกอาจจะไม่ได้เปรียบ!”

ในขณะนี้เอง มีเสียงเยาะเย้ยเสียงหนึ่งดังขึ้น

เนี่ยอู๋นำกลุ่มลูกน้องบุกเข้ามาจากข้างนอกอย่างฮึกเหิม

“เนี่ยอู๋ เป็นแก!”

สีหน้าของหลัวซื่อฉงเปลี่ยนไป

เขามองไปที่ฉินหมิง จากก็มองไปที่เนี่ยอู๋ และเขาก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉินหมิงสามารถมาที่นี่ได้อย่างรวดเร็ว บางทีเนี่ยอู๋อาจพบเบาะแสบางอย่าง ก็เลยแจ้งให้ฉินหมิงทราบ!

“นายน้อยฉิน ผมมาสายแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ด้วย…”

เนี่ยอู๋นำกลุ่มคนมายืนอยู่ข้างหลังฉินหมิง โค้งคำนับอย่างสุภาพ

“ไม่สายหรอก มาทันเวลาพอดี!”

ฉินหมิงหัวเราะ

มีเนี่ยอู๋และคนมากมายขนาดนี้เข้าร่วม ฝ่ายของหลัวซื่อฉงจึงไม่มีความได้เปรียบด้านจำนวนคนอีกต่อไป