พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 372

แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะเริ่มต่อสู้กัน แต่เขาก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของหลี่เจียฮุ่ย อีกแล้ว!

“หลัวซื่อฉง แกถึงกับกล้าเป็นศัตรูกับนายน้อยฉิน แกช่างไม่รู้จักประมาณตัวจริง ๆ !”

“วันนี้จะเป็นวันตายของแก!”

เนี่ยอู๋ชี้ไปที่หลัวซื่อฉง ใบหน้าเขามีแต่ความเยาะเย้ย

เขาเข้าใจมาโดยตลอดว่าฉินหมิงเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ การจะบดขยี้หลัวซื่อฉงให้ตายก็เป็นเรื่องง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ!

ตอนนี้หลัวซื่อฉงไม่ดูตาม้าตาเรือ ถึงกับกล้าเล่นงานฉินหมิง ย่อมต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่านี่เป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต ดังนั้นจึงรีบเรียกคนของตนเองออกมา ตั้งใจว่าจะหยิบยืมอำนาจของฉินหมิงทำลายหลัวซื่อฉงในครั้งเดียว ใช้โอกาสนี้กำจัดศัตรูตัวฉกาจที่ประมือกันมาอย่างยาวนานคนนี้!

“อาศัยพวกแก? ช่างน่าขำ!”

“เนี่ยอู๋ แกก็แค่ไอ้ขี้แพ้ที่แพ้ให้กับลูกน้องของฉัน ต่อให้ฉินหมิงมีแกช่วย แต่แล้วจะยังไงล่ะ?”

“ต่อหน้าฉัน พวกแกสองคนยังห่างชั้นนัก!”

หลัวซื่อฉงยิ้มอย่างดูถูก

ครั้งล่าสุดที่ประตูทางเข้าบาร์ เพราะซูห่าวรั้งไว้ก็เลยทำลายการต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างเขากับเนี่ยอู๋

แต่คราวนี้ซูห่าวไม่อยู่ที่นี่ เขาย่อมไม่เห็นฉินหมิงและเนี่ยอู๋อยู่ในสายตา!

เนื่องจากเนี่ยอู๋กระตือรือร้นที่จะนำคนมาตายที่นี่เอง นี่ตรงกับใจเขาพอดี ใช้โอกาสนี้ต่อสู้ตัดสินแพ้ชนะกับเนี่ยอู๋จะได้ยุติบุญคุณความแค้นระหว่างทั้งสองฝ่ายที่สั่งสมมานานหลายปี!

“หลัวซื่อฉง สมองแกมีปัญหาหรือเปล่า?”

“ก่อนหน้านี้ฉันว่าฉันบอกแกไปแล้วนะว่านายน้อยฉินเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์!”

“การที่เขาจะบดขยี้แกให้ตาย มันง่ายยิ่งกว่าการบดขยี้มดปลวกซะอีก ไม่รู้ว่าแกเอาความมั่นใจนั่นมาจากไหน!”

เนี่ยอู๋เยาะเย้ย มองหลัวซื่อฉงราวกับกำลังมองคนโง่

“ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์เหรอ?”

“ถุย! มันก็แค่เด็กกำพร้าที่ไร้อำนาจไร้พลังคนหนึ่ง ยังกล้าอ้างตัวว่าเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ น่าหัวเราะสิ้นดี!”

“เนี่ยอู๋ แกไม่ต้องสร้างเรื่องขู่ขวัญตบตาหรอก คำพูดนี้ของแกหลอกได้แค่เด็กสามขวบเท่านั้นแหละ ขู่ให้ฉันกลัวไม่ได้หรอกนะ!”

หลัวซื่อฉงพูดประชดประชัน ไม่เชื่อคำโกหกของเนี่ยอู๋แม้แต่น้อย

ฉินหมิงกล่าวอย่างใจเย็น

“ฮ่าฮ่า...”

“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่ามันเป็นไปไม่ได้ จริงอย่างที่คิด!”

หลัวซื่อฉงหัวเราะเสียงดังลั่นแล้วพูดว่า "ฉินหมิง ครั้งก่อนแกโชคดี เพราะการแทรกแซงของซูห่าวแกก็เลยไม่เป็นไร แต่ครั้งนี้แกจะไม่มีโชคแบบนั้นอีกแล้ว!"

“จะสู้ก็สู้ อย่าพูดไร้สาระให้มากความ!”

ฉินหมิงพูดอย่างรำคาญเล็กน้อย

“ดี ดีมาก ในเมื่อแกอยากตายเร็ว ๆ งั้นฉันก็จะสนองให้!”

“ล้มลงไปซะ!”

ใบหน้าของหลัวซื่อฉงเปลี่ยนเป็นเย็นชา กลิ่นอายอันทรงพลังและคมกริบพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา หนึ่งหมัดที่รุนแรงราวกับฟ้าร้อง โจมตีไปที่ฉินหมิงอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้เอง ซุนกวนชงซึ่งนอนอยู่บนพื้นและหมดสติไป ถูกคนของหลัวซื่อฉงลากกลับมานานแล้ว และเขาก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว