พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 79

“หม่าลู่ ผมแต่งงานเข้าไปตระกูลหม่าของพวกคุณมาสามปี ถึงไม่มีความดีความชอบแต่ก็อดทนต่อความยากลำบาก แต่คุณกลับทำกับผมขนาดนี้ มโนธรรมของคุณถูกหมากินไปจนหมดแล้วเหรอไง! ”

“ตบนี่เป็นสิ่งที่คุณติดค้างผมไว้ ตอนนี้ผมคืนให้คุณแล้ว! ”

“นับจากนี้เป็นต้นไป เราสองคนตัดขาดกัน! ”

ดวงตาทั้งสองข้างของฉินหมิงเยือกเย็น ภายในแววตานอกจากจะมีแต่ความโกรธแล้ว ก็ยังมีความเฉยชามากยิ่งขึ้นอีก

ในขณะนี้เขาได้ขีดเส้นแบ่งเขตกับหม่าลู่ในใจอย่างสมบูรณ์ ต่อจากนี้เขาสองคนจะกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าและจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกต่อไป!

“นาย…”

หม่าลู่ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอใช้มือปิดแก้มอันแสนเจ็บปวดของเธอ และมองฉินหมิงด้วยใบหน้าที่ไม่อยากที่จะเชื่อ

ครั้งหนึ่งฉินหมิงถูกทุบตีและถูกต่อว่าในตระกูลหม่าของเธอ ชีวิตของเขาก็ไม่ได้ต่างกับกับสุนัขตัวหนึ่ง

ทว่าตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า ความอดทนของฉินหมิงมันไม่ใช่ความขี้ขลาด เมื่อใดที่ฉินหมิงโกรธขึ้นมา เขาสามารถที่จะเหยียบย่ำทั้งเธอและซุนกวนฉงไว้ใต้เท้าของเขาได้ทั้งสองคน!

“หม่าลู่ เห็นแก่คุณปู่ของคุณที่ปฏิบัติต่อผมเหมือนกับสมาชิกในครอบครัวมาตลอดสามปี วันนี้ผมจะปล่อยคุณไป! ”

“จากนี้ไปคุณก็ไปตามเส้นทางที่สดใสของคุณ ส่วนผมก็จะไปตามทางของผม ถ้าหากพวกคุณสองคนยังกล้าที่จะมาวุ่นวายกับผมอีกล่ะก็ รอบหน้าพวกคุณจะไม่ได้โชคดีอย่างนี้อีกแน่! ”

ฉินหมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น เขาเดินไปหยิบห่อเครื่องหยกที่วางไว้ก่อนหน้า แล้วหมุนตัวจากไปในทันที

“ฉินหมิง นายรอฉันก่อนเถอะ ฉันไม่มีทางที่จะปล่อยนายไปแน่! ”

เมื่อมองดูร่างที่ค่อย ๆ หายไปของฉินหมิง ซุนกวนฉงก็ตะโกนออกมาจนเสียงแหบแห้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความอาฆาตพยาบาท

…

ณ หูหลงวิลล่า

ตอนที่ฉินหมิงกลับมาถึงบ้าน ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว

เวลานี้ ป้าหลิวเพิ่งจะทำอาหารค่ำเสร็จ เธอกับหลินหว่านชิงสองคนกำลังทานข้าวอยู่ในห้องครัว

“ฉินหมิง ไม่ใช่ว่านายเลิกงานตั้งนานแล้วเหรอ ทำไมเพิ่งจะกลับมาล่ะ? ”

หลินหว่านชิงถามด้วยความประหลาดใจ

“เอ่อ ผมมีธุระนิดหน่อยน่ะ ไปซื้อของข้างนอกนิดหน่อย”

“เป็นเรื่องเกี่ยวกับ…”

“ช่างเถอะ พรุ่งนี้บริษัทจะจัดการประชุมระดับสูง นายสามารถตามเลขาอู๋ไปเข้าร่วมได้ พอถึงเวลานั้นนายก็จะรู้เอง”

หลินหว่านชิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เรื่องนี้มีเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องกันอยู่หลายส่วน เธอกับฉินหมิงเองก็ไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนอยู่สักพักหนึ่ง

“อืม โอเค”

ฉินหมิงยิ้มขึ้นมา เขายิ้มด้วยความดีใจ

หลินหว่านชิงให้เขาเข้าร่วมการประชุมระดับสูงได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ นี่ถือว่าเป็นสัญญาณในการไว้วางใจในตัวเขาอย่างหนึ่ง ในใจของเขารู้สึกค่อนข้างภูมิใจทีเดียว

“แค่เข้าร่วมการประชุมครั้งหนึ่งไม่ใช่เหรอ จะดีใจอะไรขนาดนั้น”

หลินหว่านชิงเหลือบมองฉินหมิงหนึ่งครั้ง จากนั้นเธอก็เหมือนจะติดจากฉินหมิง เพราะเธอเองก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา รอยยิ้มของเธอนั้นมีเสน่ห์ทำให้คนลุ่มหลงราวกับดอกไม้นับร้อยที่กำลังบานสะพรั่งอยู่

หลินหว่านชิงรู้ดีว่าฉินหมิงเองก็ไม่มีความสามารถทางธุรกิจมาก่อน และก็คงจะช่วยงานเธออะไรมากไม่ได้เท่าไร

ครั้งนี้เธอไม่ได้วางแผนว่าจะให้ฉินหมิงเข้าร่วมการประชุมระดับสูงได้รวดเร็วขนาดนี้ เพียงแต่ฉินหมิงถามเธอซ้ำ ๆ เกี่ยวกับความร่วมมือนี้ เธอรู้ดีว่าฉินหมิงนั้นเป็นห่วงเธอและเขาเองก็พยายามที่อยากจะทำทุกอย่างเพื่อบริษัทเช่นเดียวกัน