พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 80

เธอพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงตัดสินใจให้ฉินหมิงเข้าร่วมการประชุมนี้ชั่วคราว อย่างไรก็ตามให้สิทธิ์ฉินหมิงมากไปก็ไม่ได้ หรือจะขาดฉินหมิงไปเลยก็ไม่ได้เช่นกัน

หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ

หลินหว่านชิงก็รีบกลับไปพักผ่อนที่ห้องนอนของตัวเองทันที

ฉินหมิงเองก็คล้ายกันกับเมื่อคืนวาน เขาค่อย ๆ ถือหินหยกไปยังบนยอดเขาที่อยู่ทางด้านหลัง

เมื่อนำหยกออกมา ฉินหมิงก็นำหินหยกมาเรียงตามจำนวนของวิชาเก้าตำหนักแปดทิศ ตามความแตกต่างกันของทั้งสิบแปดทิศ เขาได้นำเครื่องหยกน้ำแข็งทั้งสิบแปดชิ้นมาทำการขุดหลุมและฝังลงไปทีละชิ้น ไม่นานเขาก็จัดเรียงแท่นรวบรวมวิญญาณได้สำเร็จ

ต่อมาขอเพียงแค่จุดศูนย์กลางค่ายกลยังทำงานอยู่ แท่นรวบรวมวิญญาณก็จะสามารถทำงานได้เช่นกัน

หากไม่เปิดใช้งานจุดศูนย์กลางค่ายกลนั้น ภายนอกจะดูปกติทุกอย่าง จะไม่มีใครค้นพบได้ว่าที่นี่ซ่อนความลับอะไรเอาไว้

หลังจากนั้น ฉินหมิงก็ได้เดินไปยังจุดศูนย์กลางค่ายกลและนั่งขัดสมาธิ เขาหยิบป้ายหยกเนื้อแก้วชิ้นสุดท้ายออกมา และวางลงไปบนจุดศูนย์กลางค่ายกล

ฟิ้ว!

เสียงลมหนาวพัดผ่านไปครู่หนึ่ง

ขณะที่แท่นรวบรวมวิญญาณเปิดใช้งาน พลังวิญญาณบนยอดเขาก็ก่อตัวเป็นกระแสลมเล็ก ๆ ซึ่งรวมตัวกันอย่างรวดเร็วเข้าสู่ศูนย์กลางของแท่นรวบรวมวิญญาณ จากนั้นก็เร่งความเร็ววิ่งเข้าหาฉินหมิงทันที

การฝึกฝนภายในแท่นรวบรวมวิญญาณนั้น ได้ผลและเร็วกว่าเมื่อคืนถึงสามเท่า

เมื่อคืนก่อนฉินหมิงใช้เวลากว่าสองชั่วโมงถึงจะหมุนเวียนพลังได้หนึ่งรอบ แต่ตอนนี้ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว

ไม่เพียงเท่านั้น แท่นรวบรวมวิญญาณเองก็กำลังเสริมส่งร่างกายของเขาในเวลาเดียวกัน และยังเสริมส่งป้ายหยกเนื้อแก้วที่อยู่บนจุดศูนย์กลางค่ายอีกด้วย

อีกสิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยสังเกตก็คือ หยกโบราณที่เขาสวมใส่อยู่บริเวณหน้าอกก็ได้รับพลังวิญญาณช่วยเสริมส่งด้วยเช่นกัน!

นี่ก็คือผลลัพธ์ที่แข็งแกร่งอย่างมากของแท่นรวบรวมวิญญาณ!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ร่างกายของฉินหมิงสั่นสะท้าน ระดับการฝึกฝนของเขาทะลวงผ่านด่านแรกของการบ่มเพาะปราณได้อย่างราบรื่นด้วยความช่วยเหลือจากแท่นรวบรวมวิญญาณ และยังผ่านไปจนถึงขั้นระดับกลางของการบ่มเพาะปราณเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม ฉินหมิงไม่ได้รีบร้อนที่จะตรวจสอบ เขายังคงฝึกฝนเพื่อเสริมสร้างระดับของเขา จนกระทั่งเช้ามืดเวลาตีห้าของวันรุ่งขึ้น เขาจึงหยุดการฝึกฝนและลุกขึ้นยืน

“ฮู่ว…”

ฉินหมิงถอนหายใจออกมายาว ๆ ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มออกมา

ณ บริษัท

ฉินหมิงขี่มอเตอร์ไซค์และมาหยุดจอดในที่จอดรถ

ประตูรถด้านข้างถูกเปิดออก ขางามยาวตรงได้สัดส่วนคู่หนึ่งสวมรองเท้าส้นสูงยื่นออกมาจากรถก่อน

ขาเรียวงามคู่นี้ให้ความรู้สึกที่คุ้นเคยอย่างมาก ฉินหมิงเหลือบสายตาไปมอง พลางคิดว่าถ้าไม่ใช่หานซีแล้วจะเป็นใครไปได้

“ฉินหมิง เป็นนายอีกแล้วเหรอ! ”

“ฉันเคยพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าเป็นผู้ชายอกสามศอกจะไปขี่รถมอเตอร์ที่ผู้หญิงชอบขับตลอดเวลาไปทำไม ซื้อรถยนต์ขับสักคันไม่ได้เหรอไง?”

หานซีมองฉินหมิงด้วยสายตาที่ดูถูก

อย่างไรก็ตามน้ำเสียงของเธอนั้นค่อนข้างอ่อนโยนกว่าครั้งที่แล้วมาก ไม่ได้พูดประชดแต่เป็นเพียงการพูดตามปกติ

“ผมไม่มีใบขับขี่…”

ฉินหมิงยิ้มเล็กน้อย ทว่ากลับคิดภายในใจว่าผู้หญิงจะไปรู้จักความสนุกของการขี่มอเตอร์ไซค์ได้อย่างไร