ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1021

จู่ๆสามีของตัวเองก็ให้ตัวเองไปกระโดดตึกตาย เฉียนหงเย่นโมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที！

เธอชี้ไปที่เซียวฉางเฉียนอย่างโกรธเคือง พูดด่าทอว่า : “เซียวฉางเฉียน ไอ้ชาติหมาอย่างคุณอย่าลืมนะ หลายปีที่ผ่านมาใครกันที่คอยสนันสนุน ช่วยเหลือ ดูแลอยู่เบื้องหลังของคุณมาโดยตลอด ตอนนี้เพราะว่าตอนนั้นฉันทรยศหักหลังแค่ไม่กี่ครั้งคุณเพื่อมีชีวิตรอด คุณก็ไล่ให้ฉันไปตายเหรอ？คุณยังมีความเป็นคนอยู่ไหม？”

เซียวฉางเฉียนกัดฟันด่าทอว่า : “มึงแม่งหยุดพูดจาเหลวไหล！มึงควรจะชื่นชมยินดีนะ ตอนนี้ไม่ใช่สมัยโบราณ ไม่อย่างนั้นกูจะฆ่ามึงด้วยมือกูเอง！สวมเขาให้กูเซียวฉางเฉียน มึงกล้าดีอย่างมาก！”

นายหญิงใหญ่เซียวเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของเซียวฉางเฉียนลูกชายของตัวเอง โมโหอย่างมาก ใช้ไม้เท้าทุบเข้าไปยังลำตัวของเฉียนหงเย่นอย่างโหดเหี้ยม พูดด่าทอว่า : “ฉางเฉียนโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยโมโหขนาดนี้เลย เป็นเพราะแกคนเดียวผู้หญิงสารเลว แกดูสิ่งที่แกทำสิ ！”

เฉียนหงเย่นถูกตีด้วยไม้เท้าอย่างเจ็บปวด พูดด้วยหน้าตาบิดเบี้ยวว่า : “อีแก่สมควรตาย แกอย่าเอาความผิดมาโยนที่ฉัน ถ้าฉันไม่ได้ติดต่อกับตระกูลอู๋ ไม่อย่างนั้นพวกแกแต่ละคนคงนั่งอยู่ในสถานกักขัง พวกแกจะมาอยู่ที่Tomson Rivieraได้ยังไงกัน？ที่พวกแกมีวันนี้ได้ก็ต้องขอบคุณฉันนะ！”

จู่ๆนายหญิงใหญ่เซียวก็พูดเสียงเข้มขึ้นทันทีว่า : “แกหยุดพูดจาเหลวไหลที่นี่สักที ประธานอู๋เห็นความสำคัญที่ความสามารถของครอบครัวเรา เกี่ยวอะไรกับผู้หญิงที่หน้าไม่อายอย่างแกด้วย？แม้ว่าตอนนั้นแกจะตายที่เหมืองถ่านหินดำก็ตาม ประธานอู๋ก็หาเราเจอแน่นอน และให้เรามาอยู่ที่Tomson Riviera！”

เฉียนหงเย่นพูดด่าว่า : “อีแก่ที่ตายยากอย่างแก กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ที่พูดมาก็คือคนแบบแกนี่แหละ！ แม้แต่จิตใจที่รู้จักสำนึกบุญคุณสักนิดก็ไม่มี ไม่แปลกเลยที่วันนี้ตระกูลเซียวจะตกลงมาถึงจุดนี้ได้！มีอีแก่อย่างแกคอยบงการอยู่เบื้องหลัง หลังจากนี้ตระกูลเซียวก็มีแต่แย่ลงเรื่อยๆ！”

พูดจบ เธอก็มองไปยังเซียวฉางเฉียนอีก กัดฟันด่าทอว่า: “คุณก็อีกคนเซียวฉางเฉียน！คุณอย่าทำท่าทางที่ชีวิตนี้ไม่มีความหมายเลย กูสวมเขาให้มึงไม่ใช่เหรอ？มึงคิดว่ากูเต็มใจเหรอ？นี่ไม่ใช่เพื่อมีชีวิตรอดเหรอ？”

เซียวฉางเฉียนพูดด่าอย่างโมโหว่า : “เพื่อมีชีวิตรอดกับทวดมึงสิ！มึงควรใช้ความตายมาปกป้องพรหมจรรย์ของมึงนะ！”

เฉียนหงเย่นกัดฟันพูดด่าทอว่า : “แม่มึงสิ มั่วชิบหาย กูกล้ารับประกันเลยนะ ถ้าหากตอนนั้นให้มึงไปอยู่ในเหมืองถ่านหินดำในสภาพแวดล้อมแบบนั้น มึงแม่งก็ต้องขายตูดเพื่อมีชีวิตอยู่รอดอย่างแน่นอน！”

“แกไม่เข้าใจ” อู๋ตงไห่พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า: “บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ เป็นบริษัทที่มีมูลค่าทางตลาดกว่าหลายพันล้าน ค่อนข้างมีชื่อเสียงภายในประเทศ ถ้าหากเราช่วยสองพ่อลูกตระกูลเว่ยกลับมาได้ ก็จะช่วยสองพ่อลูกตระกูลเว่ยเอาบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อกลับคืนมา แต่ว่า เราจะต้องเซ็นข้อตกลงกับสองพ่อลูกตระกูลเว่ยล่วงหน้า หากพวกเราช่วยพวกเขาเอาบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อกลับคืนมาได้ พวกเขาจะต้องมอบหุ้น70%ของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อให้แก่เรา ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะต้องยอมแน่นอน！”

“ถึงอย่างไร พวกเขาไม่มีทางที่จะไม่เต็มใจแน่นอน ขุดหาโสมในที่ที่แร้นแค้นอย่างภูเขาฉางไบนั่นไปตลอดชีวิต กลับมาเป็นทาสรับใช้ของฉัน ก็น่าจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ที่นั่น”

อู่ตงซานน้องชายคนที่สามของอู๋ตงไห่พูดอย่างเนิบๆว่า : “พี่ใหญ่ ถึงแม้ว่าจะให้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อกับเราทั้งหมดแต่ว่าก็แค่ไม่กี่พันหลายเองนะ แม้ว่ามูลค่าทางการตลาดของตระกูลเราในตอนนี้จะตกต่ำลงไม่น้อย แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่ว่าเห็นเงินมูลค่าไม่กี่พันล้านอยู่ในสายตานะ”

อู๋ตงไห่พูดเฮิงเบาๆ พูดเนิบๆว่า : “นี่แกก็ยิ่งจะไม่เข้าใจเลย ทำไมฉันถึงต้องการหุ้นของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ？ก็เป็นเพราะว่าฉันต้องการเอาบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ไปเจรจาต่อรองกับบริษัทผลิตยาโคบายาของญี่ปุ่น”

------------