ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1221

ในสายตาฉินเอ้าเสวี่ยนแล้ว ฐานะของเย่เฉินเป็นรองก็แค่พ่อของเธอ ฉินกางเท่านั้น

แต่เรื่องนี้โค้ชเจ้าไม่รู้

เขายังนึกว่าเมื่อกี้ที่เย่เฉินทำแค่บังเอิญเท่านั้น แถมยังโอ้อวดจนฉินเอ้าเสวี่ยนเชื่อเขาสนิทใจ

เขาแค่นเสียงเย็น พูดอย่างไม่แคร์ว่า “เอ้าเสวี่ยน คุณอย่าโดนไอ้หนุ่มหัวหมอนี่หลอกเอาสิ คนแบบนี้พูดจาโอ้อวดไปเรื่อยแหละ ไม่มีฝีมือจริงๆหรอก ถ้าคุณให้เขาเป็นโค้ชคุณจริงๆ การแข่งต่อไปนี้ของคุณไม่มีทางชนะแน่!”

น้ำเสียงฉินเอ้าเสวี่ยนพูดขึ้นอย่างโมโห “ฉันไม่อนุญาตให้คุณพูดถึงอาจารย์เย่แบบนี้นะ! ฝีมือของอาจารย์เย่น่ะมีหรือคุณจะหยั่งรู้ได้! วันนี้ถ้าไม่ใช่อาจารย์เย่เตือนฉัน ถ้าฉันฟังกลยุทธ์ของคุณ งั้นตอนนี้ฉันคงแพ้การแข่งไปแล้ว ไม่มีทางได้เข้ารอบแปดคนสุดท้าย และไม่มีทางได้แข่งขันต่อไปแน่!”

โค้ชเจ้าคิดไม่ถึงเลยว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนจะไม่ฟังคำพูดตนสักนิด

มันทำให้เขาโมโหมาก

แถมฉินเอ้าเสวี่ยนยังพูดถึงกลยุทธ์เมื่อกี้ของตนว่าสู้หนุ่มน้อยเย่ตรงหน้านี้ไม่ได้ มันยิ่งทำให้เขาไม่พอใจหนักขึ้น

เพราะสำหรับคนประเภทเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไปอย่างเขา ต่อให้ฉินเอ้าเสวี่ยนใช้แผนกลยุทธ์ของเย่เฉิน จนเอาชนะคู่ต่อสู้ชาวไทยคนนั้นได้ เขาก็ไม่รู้สึกว่า เย่เฉินเก่งกว่าเขาตรงไหนกัน

เขายังรู้สึกว่า ถ้าฉินเอ้าเสวี่ยนใช้กลยุทธ์ของตนเมื่อกี้ เป็นไปได้มากว่าจะชนะเหมือนกัน แถมจะยิ่งชนะได้ขาดกว่าสวยกว่าเมื่อกี้ด้วย

โค้ชเจ้าเป็นโค้ชให้ฉินเอ้าเสวี่ยนมาปีกว่า ยังไม่เคยได้เจอฉินกางเลย และไม่รู้ว่าฐานะบ้านฉินเอ้าเสวี่ยนดีแค่ไหน เขารู้สึกว่าฉินเอ้าเสวี่ยนก็แค่ลูกสาวคนธรรมดา แถมน่าจะเป็นไปได้อย่างมากที่จะคาดหวังกับการฝึกซานดาจนมีชื่อเสียง เลยคิดเอาเองว่าจะบีบคั้นอีกฝ่ายยังไงก็ได้

แต่ไม่คิดเลยว่า อีกฝ่ายไม่เห็นเขาในสายตาเลยด้วยซ้ำ แถมยังบอกว่าตนเป็นขยะอีก

นี่มันทนไม่ไหวแล้วนะ

ดังนั้นเขาเลยพูดเสียงเย็นว่า “ขอพูดเปิดอกเลยนะ ผมเจ้าไห่เฉา มีเส้นสายอยู่บ้างในวงการซานดาทั่วประเทศรวมถึงจินหลิงอยู่บ้าง ถ้าผมอยากดองใครไว้ ก็แค่คำพูดเดียวเท่านั้น ดังนั้น ก่อนจะพูดจากับผม คิดให้ดีๆซะก่อน!”

------------