ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1317

วันถัดมา

เที่ยวบินของกู้ชิวอี๋ บินตอนเช้าแปดโมงครึ่ง

แต่รอบรองชนะเลิศของการแข่งขันการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ เริ่มแข่งตอนสิบโมงเช้า

ดังนั้น เย่เฉินคิดว่าจะไปส่งกู้ชิวอี๋ก่อน จากนั้นค่อยไปสนามยิมเนเซียมดูการแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยน

เช้าตรู่ เย่เฉินก็ไปหาเซียวฉางควนพ่อตา พูดกับเขาว่า “พ่อ ช่วงเช้าท่านใช้รถไหม? ถ้าไม่ใช้ล่ะผมขอยืมขับ ช่วงเช้าผมมีธุระนิดหน่อย”

เซียวฉางควนหัวเราะ แฮ่ๆ หนึ่งที พูดว่า “ช่วงเช้าผมต้องเป็นตัวแทนสมาคมศิลปะจีนของพวกเรา ไปมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุฝั่งโน้นจัดการปาฐกถาเรื่องการวินิจฉัยของโบราณ”

พูดอยู่ เซียวฉางควนยังส่งสายตาให้กับเย่เฉินหนึ่งที ความหมายของสายตานั้นคือ “แกเข้าใจนะ”

เย่เฉินกระจ่างในชั่วพริบตาเดียว

ย่อมเป็นกิจกรรมครั้งก่อนที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุกับสมาคมศิลปะจีนจัด พ่อตากับหานเหม่ยฉิงพบเจอกัน พอดีแม่ยายของตนเองก็ไม่ได้สงสัยในตัวเขาอีก ดังนั้นพ่อตาก็อยากจะอาศัยโอกาสนี้ เพิ่มการสัมผัสกับหานเหม่ยฉิงมากหน่อย

ครั้งนี้จัดการปาฐกถาที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ไม่ต้องบอกตนเองก็คาดเดาออกมาได้เช่นกัน เขาย่อมพุ่งไปยังหานเหม่ยฉิงอย่างแน่นอน

เซียวฉางควนแป๊บเดียวก็ตกใจจนฉีราดแล้ว

เขารู้จักนิสัยของหม่าหลัน ถ้าหากว่าเธอพูดเช่นนี้แล้ว ก็จะทำออกมาอย่างแน่นอน

ตอนนี้ตนเองยากที่จะมีฐานะที่แน่นอนอยู่ในสมาคมศิลปะจีน ทั้งอาศัยในนามของสมาคมศิลปะจีน ได้สัมผัสกับหานเหม่ยฉิงเพิ่มอีกหลายส่วน ที่ไหนจะให้หม่าหลันไปทำร้ายอย่างนี้ได้ล่ะ?

เธอหญิงปากร้ายคนนี้เดิมทีนิสัยก็อารมณ์ร้ายปากจัดมาก ตอนนี้ฟันหน้ายังหลุดออกสองซี่ ดูแล้วจะว่าขี้เหร่มากขนาดไหน ก็ขี้เหร่มากขนาดนั้นจริงๆ ไม่ว่ายังไงตัวเองก็จะให้เธอไปสมาคมศิลปะจีนขายหน้าตนเองไม่ได้!

สิ่งที่ยิ่งสำคัญกว่าคือ ถ้าหากเธอจับตามองสมาคมศิลปะจีน จากนั้นสืบตามเบาะแสได้พบเห็นหานเหม่ยฉิงกลับประเทศแล้วอีก อีกทั้งตนเองกับหานเหม่ยฉิงมากน้อยยังได้สัมผัส งั้นเธอย่อมจะอาละวาดสมาคมศิลปะจีนกับมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุล้วนก้นชี้ฟ้า!