บทที่ 133 ผมขอยอมรับผิดกับคุณ(1)
เมื่อทุกเรื่องประดังประเดเข้ามาพร้อมกันอย่างต่อเนื่อง ทำให้เหมยผิงเหงื่อแตกพลั่กเหมือนดั่งสายฝน จนยืนทรงตัวไม่อยู่ต้องใช้มือจับกับกำแพงไว้
เซียวชูหรันไม่รู้ว่าเขาโทรศัพท์คุยกับใคร เพียงแต่เห็นว่าหลังจากที่รับสายแล้ว ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เหมือนเกิดเรื่องฉุกเฉินอะไรขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย
“ เย่เฉิน เหมยผิงเหมือนป่วยกะทันหันหรือเปล่าคะ? ”
เย่เฉินเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม แล้วกล่าวด้วย“ เหมือนจะใช่ ในสมองมีโรค จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นห่าอะไร”
เสียงร้องไห้และตื่นตระหนกของเลขาดังมาจากปลายสายโทรศัพท์ แต่เหมยผิงหูอื้อจนไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว สมองของเขาเต็มไปด้วยสิ่งที่เย่เฉินพูดในตอนนั้น
“คุณล้มละลายแล้ว”
เหมยผิงเหงื่อแตกพร่า เงยหน้าขึ้นด้วยความหวาดกลัว จ้องเขม็งมองไปที่เย่เฉิน
หรือว่าเขาสามารถรับรู้ได้ล่วงหน้า?
เขา.......ล้มละลายจริง ๆแล้ว!
เหมยผิงทรุดตัวลงกับกำแพง ด้วยสีหน้าที่สิ้นหวัง
เย่เฉินมองหน้าเขาแวบหนึ่งด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดกับเซียวชูหรันว่า “พวกเราไปกันเถอะ”
เซียวชูหรันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยผิง เพราะเธอไม่อยากมองคน ๆ นี้อีกต่อไป หันหลังแล้วเดินจากไป
ขณะนี้ จู่ๆเหมยผิงก็ได้สติขึ้นมา เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เย่เฉิน!
ทันใดนั้นเขาก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืน มุ่งหน้ามาทางด้านหลังของเย่เฉิน
ขณะที่เย่เฉินกำลังจะขึ้นรถ เหมยผิงรีบเข้ามาหา ดวงตาของเขาแดงก่ำ หายใจด้วยความหอบ จ้องเขม็งมองเย่เฉินอย่างไม่วางตา
การปรากฏตัวที่บ้าคลั่งของเหมยผิง ทำให้เซียวชูหรันประหม่า จิตใต้สำนึกของเธอบอกให้เย่เฉินก้าวถอยหลังไป
“แกเป็นคนทำใช่ไหม? ทั้งหมดนี้แกเป็นคนทำใช่ไหม? ”
เหมยผิงจ้องมองเย่เฉิน ถามอย่างรีบเร่ง
แม้แต่เซียวชูหรันก็ยังตะลึง ไม่คาดคิดเลยว่าเหมยผิงจะคุกเข่าให้เย่เฉิน
“ท่านเย่ ผมมันสมควรตาย ไม่ควรคิดไม่ซื่อกับเซียวชูหรัน! ผมผิดเอง ผมจะกลับเนื้อกลับตัว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะไม่ทำผิดอีกแล้ว โปรดให้ทางรอดกับผม อย่าเอาผมตายเลยครับ.......”
เหมยผิงพูดไป ก็ตบหน้าตัวเองอย่างแรงไปด้วย จนได้ยินเสียงตบดังกังวาน
สีหน้าเย่เฉินเรียบเฉย มองดูเขาตบหน้าตัวเองไปสิบกว่าครั้ง จนเลือดกบปาก แล้วกล่าวด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “ประธานเหมย ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร”
“ท่านเย่ ถ้าหากบริษัทเฉียนเฉิงล้มละลายแล้ว ไม่เพียงแค่ผมไม่มีเงินสักหยวน แต่ผมยังมีหนี้อีกหลายร้อยล้าน ชดใช้ถึงชาติหน้าก็ไม่หมด!”
เหมยผิงขอร้องอ้อนวอนคุกเข่าอยู่บนพื้น ไม่เหลือคราบนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จเลย
เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกะทันหัน และมันประจวบเหมาะมากเกินไป!
ที่เย่เฉินเพิ่งพูดว่าเขาจะ “ล้มละลาย” บริษัทเฉียนเฉิงก็มีข่าวร้ายเข้ามาต่อเนื่อง พรุ่งนี้คงต้องประกาศล้มละลายอย่างแน่นอน!
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...