ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1345

เซียวฉางควนนึกว่าบนรถมีแค่ตนกับเย่เฉินสองคน และเย่เฉินไม่เพียงเป็นลูกเขยตน ยังเป็นคนที่ตนเชื่อใจมากที่สุดในตอนนี้ด้วย

ดังนั้นเขาแทบไม่ปิดบังเย่เฉินเลย เรื่องระหว่างเขากับหานเหม่ยฉิงนั่นก็ไม่กลัวเย่เฉินรู้

เขาในตอนนี้แกะของขวัญไปพลาง ถอนหายใจไปพลาง “ไอ้หยา ลูกเขยพ่อ ลูกไม่รู้อะไร ตอนนี้คุณน้าหานของลูกน่ะได้รับความนิยมขนาดไหนที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ คนที่ชอบเธอมีตั้งแต่อายุสามสิบสี่สิบไปจนถึงหกสิบเจ็ดสิบ นับไม่หวาดไม่ไหว! ถ้าพ่อไม่รีบคว้าไว้ ดูท่าจะไม่ค่อยดีนะ”

เย่เฉินหัวเราะเก้อเขิน เบี่ยงประเด็นว่า “พ่อครับ คืนนี้พ่อดื่มไม่น้อยล่ะสิ อย่าพึ่งพูดอะไรเลย หลับตาพักผ่อนสักหน่อยดีว่า”

“จะทำงั้นได้ไงล่ะ” เซียวฉางควนพูดทันที “พ่อยังไม่เห็นเลยว่าคุณน้าหานของลูกให้อะไรพ่อน่ะ”

พูดเสร็จ กระดาษห่อด้านนอกก็โดนเขาแกะออกหมดแล้ว

พอเห็นกล่องด้านใน เขาอดอุทานออกมาไม่ได้ “พระเจ้า! โรเล็กซ์！”

เย่เฉินได้ยินปุ๊บ หันขวับไปดูทันที พบว่าในกล่องมีนาฬิกาโรเล็กซ์เรือนหนึ่งวางอยู่

เซียวฉางควนค่อยๆหยิบนาฬิกาออกมาดูอย่างระมัดระวัง พลางพินิจพิเคราะห์ ถอนหายใจว่า “นี่คือ Green Submariner ที่ฮิตมากนั่นน่ะหรอ? น่าจะมีซักแปดหมื่นจนถึงหนึ่งแสนล่ะมั้ง?”

เย่เฉินมองแวบหนึ่ง หัวเราะว่า “พ่อ ไม่รู้จักของเลยนะ...นี่ไม่ใช่Green Submariner แต่เป็นนาฬิกาทอง Cosmograph Daytona น่ะ”

เขาใส่นาฬิกากับข้อมือ พินิจพิจารณา พูดอย่างอารมณ์ดีว่า “ไอ้หยา นาฬิกานี่สวยจริงๆ คุณน้าหานของลูกคงชอบพ่อมากนะ ถ้าเป็นคนอื่น ใครจะกล้าให้นาฬิการาคาแพงขนาดนี้เป็นของขวัญพ่อกันล่ะ? แม่แท้ๆของพ่อยังไม่เคยให้เลย เย่เฉินลูกว่างั้นไหม?”

เย่เฉินพูดอย่างกระดากว่า “เหอะๆ...พ่อครับ พ่อดื่มมากไปแล้ว พักผ่อนก่อนเถอะ”

“พักผ่อนอะไรกัน” เซียวฉางควนบอก “พ่อต้องเอามือถือมาถ่ายรูปส่งให้คุณน้าหานของลูกดูหน่อย ให้เธอดูว่าสายตาเธอมีแววขนาดไหน”

ระหว่างพูดก็หยิบมือถือออกมาทันที

ตอนหยิบมือถือออกมา มือถือก็ดังพอดี เซียวฉางควนพึมพำ “ไอ้หยา ชูหรันโทรมา เย่เฉินอย่าพูดอะไรนะ เดี๋ยวชูหรันถาม อย่าให้เธอรู้ว่าพ่อไปกินข้าวกับคุณน้าหานมา”