ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1356

ในตอนที่ใช้ยากระเพาะเก้าเสวียน โคบายา ชิจิโร่ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น

เขารู้สึกว่า ยาตัวนี้ต้องแย่กว่ายากระเพาะเสี่ยวหลินของบริษัทเขาเยอะแน่ แต่ต่างกันมากเท่าไร ต้องดูหลังจากที่ทานลงไปแล้ว ว่ามีปฏิกิริยาอะไรหรือไม่

แต่แล้ว วินาทีต่อมา เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที

หลังจากที่ใช้ยากระเพาะเก้าเสวียนไป โคบายา ชิจิโร่ก็รับรู้ได้ถึง กระแสน้ำอุ่นจากกระเพาะของเขาอย่างชัดเจน

กระแสน้ำอุ่นนี้เปรียบเสมือนฝนฤดูใบไม้ผลิที่หล่อเลี้ยงสิ่งของต่างๆ ห่อหุ้มท้องของเขาอย่างรวดเร็ว และนำการดูแลที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลมาสู่ยาแก้ปวด และทำให้เขารู้สึกอบอุ่นมาก

และที่เขารู้สึกไม่สบายท้อง เพราะกระแสน้ำอุ่นที่มีอยู่มันได้หายไป ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นสบายในทันที！

ในตอนที่ตนเองใช้ยากระเพาะเสี่ยวหลิน ถึงแม้จะมีความรู้สึกนี้เช่นกัน แต่ เมื่อพูดถึงประสิทธิภาพ อย่างห่างไกลกันมากจริงๆ！

“ยากระเพาะเก้าเสวียน ทำไมถึงได้ผลขนาดนี้？นี่มันน่าทึ่งมากจริงๆ？แม้ว่าปกติฉันจะกินยากระเพาะเสี่ยวหลินสองห่อ แต่ก็ยังห่างไกลจากความรู้สึกสบายขนาดนี้มาก！ยาตัวนี้ ทำไมถึงอัศจรรย์ขนาดนี้？ตกลงใช้ยาสูตรตำรับอะไรกันแน่？！”

พอคิดมาถึงตรงนี้ โคบายา ชิจิโร่จึงสะอื้นหนึ่งครั้ง เหงื่อเย็นก็ไหลออกมาจากหน้าผาก

ยากระเพาะเสี่ยวหลิน ต่อไปบริษัทผลิตยาโคบายาจะเป็นไพ่ตายเพื่อเข้าสู่ระดับโลก！

เขาไม่อยากให้ไพ่ตายที่พึ่งเข้าสู่ตลาดได้ไม่นาน ถูกคู่แข่งที่มีอำนาจบดขยี้ในทันที！

หากไม่ใช่วิธีหรือมาตรการบางอย่าง ถ้าเป็นเช่นนั้นยากระเพาะเสี่ยวหลิน เมื่อต้องเผชิญกับผลกระทบทางยาของยากระเพาะเก้าเสวียน การประกาศแทบจะสามารถพูดได้เลยว่าล้มเหลว！

โคบายา ชิจิโร่รู้สึกกระสับกระส่าย ในขณะเดียวกันก็คอยปลอบใจตัวเองไม่ขาด และคาดเดา“เป็นไปได้ไหมที่ฤทธิ์ของยาตัวนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และสลายหายไปอย่างรวดเร็ว？หากฤทธิ์ของยากระเพาะเก้าเสวียนสลายหายไปอย่างรวดเร็วนั้น ถ้าอย่างนั้นยากระเพาะเสี่ยวหลินของตนก็มีโอกาสรอดแล้ว！”

เป็นใคร ไม่มีทางยอมได้หรอก！

เขาจึงรีบเรียกผู้ช่วยของตนเองมา แล้วเอ่ยปากพูด“ไอ้ยากระเพาะเก้าเสวียนบ้านี่ ราคาในท้องตลาดเท่าไร？”

ผู้ช่วยบอกว่า“ราคาปลีกเท่ากับยากระเพาะเสี่ยวหลินของเรา……”

“เยสเข้！”

โคบายา ชิจิโร่รู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ！

เขาอดที่จะตำหนิอย่างเคืองไม่ได้“นะ……นี่มันแม่งชัดเจนมากที่พวกมันตั้งใจโจมตียากระเพาะเสี่ยวหลินของเราด้วยเฉพาะ……จิ่วเสวนเภสัชกรรม มันควรตาย！！”