ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1386

เมื่อโคบายาชิจิโร่ได้ยินเสียงนี้ ทำให้เขาตกใจกลัวจนตัวสั่น

หลังจากนั้น เขาก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาและเย็นชาของเย่เฉิน

“เย่...คุณเย่？！”

โคบายาชิจิโร่แทบจะสิ้นหวัง：“คุณ...คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”

เย่เฉินถามเขา：“เว่ยเลี่ยงเป็นคนของฉัน บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็เป็นของฉัน คุณจะจับตัวเขา และขโมยสูตรของยากระเพาะเก้าเสวียนของฉัน ฉันก็ต้องมาเจอคุณไง！ฉันเกรงว่าคุณจะคิดว่า ฉันเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆ คุณกับพี่ชายคุณไม่ต่างกันเลย ชอบมารังแกฉันตลอด”

“อ้า？！”โคบายาชิจิโร่คุกเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ทันที：“คุณเย่ ฉันขอโทษจริงๆ！ฉันไม่รู้จริงๆว่าเว่ยเลี่ยงเป็นคนของคุณ และยิ่งไม่รู้ว่าบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็เป็นของคุณด้วย ถ้าฉันรู้จริงๆ ฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็ไม่กล้ามาแย่งของๆคุณอยู่แล้ว！”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“อย่าพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน ตอนนี้คุณลงมือจับคนของฉันไว้แล้ว ยังกล้าพูดว่าไม่กล้ามาแย่งของๆฉันอีก？คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบที่คุณจะโกหกได้ง่ายๆเหรอ？”

ตอนนี้โคบายาชิจิโร่รู้สึกหวาดกลัวจนใกล้จะเป็นลมแล้ว

เขารู้ว่าเย่เฉินเป็นคนยังไง？เขาเย่เฉินทำอะไรได้บ้าง เพราะพี่ชายของเขาตายเพราะเย่เฉิน

ครั้งนี้ เขาก็ตกอยู่ในมือของเย่เฉิน เขารู้ว่าเย่เฉินไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างแน่นอน

เย่เฉินพูดอย่างดูถูกเหยียบหยาม：“โคบายาชิจิโร่ ดูสารรูปของคุณในตอนนี้สิ！เป็นผู้ชายอกสามศอกยังร้องไห้ได้ถึงขนาดนี้ คุณไม่อายเหรอ？”

โคบายาชิจิโร่ร้องไห้ทั้งน้ำตา：“คุณเย่...ฉัน...ฉันยังไม่อยากตาย...ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่...ฉันยังไม่ได้แต่งงานเลย... ตระกูลโคบายายังไม่มีลูกหลานสืบทอดตระกูลเลย...คุณอย่าทำให้ตระกูลโคบายาไร้สายเลือดสืบทอดตระกูลเลย！”

เย่เฉินเห็นเขาร้องไห้เหมือนผู้หญิง เขาพูดอย่างดูถูก：“คุณลองตักน้ำใส่กะโหลกและชะโงกดูเงาตัวเอง คุณยังมีสารรูปความเป็นผู้ชายอกสามศอกไหม？ฉันไม่เคยพูดเลยว่าจะฆ่าคุณ？คุณวางใจ ฉันจะไว้ชีวิตคุณ”

โคบายาชิจิโร่ประหลาดใจทันที：“คุณ...คุณบอกว่าจะส่งฉันไปอยู่เจอพี่ชายไม่ใช่เหรอ？”

เย่เฉินพูดเบาๆว่า：“ฉันจะส่งคุณไปเจอพี่ชายของคุณจริงๆ แต่ฉันลืมบอกคุณ ฉันไม่ได้ฆ่าพี่ชายของคุณ เขายังมีชีวิตอยู่！”