ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1520

หากมีความจำเป็นจริงๆ ตอนนี้เขาก็สามารถเอาออกมามอบให้กับถังซื่อไห่ได้ตลอดเวลา

แต่เหตุผลที่เขาบอกว่าต้องรอถึงตอนที่ถังซื่อไห่มีความต้องการ ก็เพราะอยากจะใช้ยาอายุวัฒนะมาเพิ่มระดับความน่าเชื่อถือของถังซื่อไห่

ไม่ใช่ว่าเขามีความสงสัยในตัวถังซื่อไห่ แต่เขาคิดว่า ภายใต้สถานการณ์ใดๆก็แล้วแต่ ระมัดระวังหน่อยมักจะไม่ผิดเสมอ

มียาอายุวัฒนะติดต่อสัมพันธ์กับถังซื่อไห่เอาไว้ ระดับความจงรักภักดีที่ถังซื่อไห่มีต่อตนเอง ก็ต้องมีเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน

ถังซื่อไห่ได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของคนทั้งคนก็จริงจังขึ้นมา เอ่ยกล่าวขอบคุณในทันที “คุณชาย มีประโยคนี้ของคุณ ผู้น้อยบุกน้ำลุยไฟก็ตายอย่างไม่เสียดายแล้ว！”

ถังซื่อไห่ไม่เพียงแค่เป็นคนที่จงรักภักดีคนหนึ่ง ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่ฉลาดมาก

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว้ายาอายุวัฒนะคืออะไรกันแน่ แต่เขาก็สามารถรู้อะไรได้บ้างผ่านการแสดงออกของกู้เหยียนจง

อันดับแรก ยาดีที่เย่เฉินพูดนั้น จะต้องเป็นยาวิเศษที่รักษาได้เป็นร้อยโรคอย่างแน่นอน ก็แม้แต่โรคร้ายแรงที่โอกาสการเสียชีวิตแทบจะเป็นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างมะเร็งตับอ่อนระยะสุดท้ายนี้ก็ยังสามารถรักษาให้หายได้ งั้นบนโลกนี้ก็คงไม่มีโรคที่ยานี้รักษาไม่ได้แล้ว

ประการที่สอง สภาพที่กู้เหยียนจงแสดงออกมาทั้งหมดบนทีวี ดีกว่าตอนที่เขายังแข็งแรงเสียอีก นี่ก็พิสูจน์ได้ว่า ยาดีนี้ไม่เพียงแค่สามารถรักษาอาการป่วย ยังสามารถยืดอายุขัยชีวิตได้

พูดถึงตรงนี้ ถังซื่อไห่ถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “แต่ ตลอดจนถึงตอนที่พ่อของคุณเป็นวัยรุ่น การค้าระหว่างประเทศของผู้ประกอบการภายในประเทศเรายังคงแทบจะเหมือนกันกับสมัยราชวงศ์ถังราชวงศ์ซ่ง ไม่มีจำนวนเทคโนโลยีอะไร แต่คนยุโรปและอเมริกาได้เล่นการเงินระหว่างประเทศจนถึงขั้นสุดยอด หุ้น การซื้อขายล่วงหน้า ปิโตรเลียม ทองคำ กองทุนส่วนบุคคล กองทุนป้องกันความเสี่ยง การลงทุนที่มีความเสี่ยง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นทักษะที่เติบโตเป็นพิเศษของยุโรปและอเมริกาในปีนั้น…”

“ประเทศทางเอเชียในปีนั้นยังคงกำลังอาศัยแรงงานคนผลิตสิ่งของอย่างยากลำบากไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินที่ต่างประเทศ ตอนที่เก็บเล็กผสมน้อยจนมาก กองทุนป้องกันความเสี่ยงของเขาก็นำพาเงินร้อนมาให้มากมาย มาถึงเอเชียสร้างความเดือดร้อนตามอำเภอใจ ไม่เพียงแต่สามารถสร้างความวุ่นวายทางการเงินได้ ยังสามารถแย่งชิงประเทศในเอเชียไปได้หลายปีอย่างถูกต้องตามกฎหมาย รวมไปถึงผลผลิตของการใช้แรงงานหลายสิบปี ให้การเงิน ตลาดหุ้น ตลาดอสังหาริมทรัพย์ของประเทศหนึ่งตกลงอย่างรุนแรง…”

“ในปีนั้น ตระกูลรอธส์ไชลด์อาเป้าหมายของการดูดเลือด เล็งมาที่ตระกูลใหญ่ภายในประเทศ ในตอนที่ทุกคนทำได้เพียงปล่อยให้คนอื่นกดขี่ตามอำเภอใจนั้น เป็นพ่อของคุณที่ลุกขึ้นมา สร้างกลุ่มตระกูลใหญ่ของทั้งเย่นจิง ร่วมกันต่อต้านตระกูลรอธส์ไชลด์ สุดท้ายทำเอาตระกูลรอธส์ไชลด์พ่ายถอยกลับไปอย่างน่าอับอาย สิบปีไม่กล้ามาที่ประเทศจีนอีก…”

เย่เฉินฟังจนถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น “ตามที่คุณพูด ตระกูลเหล่านี้ของเย่นจิงควรจะขอบคุณพ่อผมถึงจะถูก ทำไมพ่อผมถึงได้ล่วงเกินพวกเขาแล้วล่ะ?”