ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1614

กลางดึก

วัตถุดิบชุดแรกที่ฉินกางเตรียมไว้มาถึงที่โตเกียวแล้ว

หลังจากที่เครื่องบินลงจอด ก็ขนถ่ายสินค้าผ่านพิธีการศุลกากรนำเข้าในทันที ต่อจากนั้นส่งไปยังสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายาด้วยระดับความเร็วที่เร็วที่สุด

เนื่องจากเว่ยเลี่ยงและโคบายา ชิอิจิโร่ได้รับการฝึกอบรมที่ฐานการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายาในโตเกียวเป็นเวลาหนึ่งวันแล้ว ดังนั้นหลังจากที่วัตถุดิบมาถึงฐานแล้ว ก็เข้าสู่ห้องทำงานโรงงานในทันที และเริ่มผลิตยากระเพาะเก้าเสวียน

นอกเหนือจากนี้แล้ว เว่ยเลี่ยงได้ปฏิบัติตามความต้องการของเย่เฉิน และยื่นคำขอกับสำนักงานยาประเทศญี่ปุ่น เปลี่ยนชื่อยากระเพาะเสี่ยวหลินเป็นชื่อว่ายากระเพาะเก้าเสวียน

แบบนี้ หลังจากที่การทดลองผลิตสำเร็จแล้ว ยากระเพาะเก้าเสวียนก็สามารถแทนที่ของยากระเพาะเสี่ยวหลินก่อนหน้า อยู่ในประเทศญี่ปุ่น และยากระเพาะเสี่ยวหลินก็เคยครอบคลุมตลาดของประเทศแล้ว

ตอนที่ทดลองการผลิต เฉินจื๋อข่ายให้ลูกน้องขับรถไปส่งเขา และมาที่บ้านของโคบายา ชิอิจิโร่รับเย่เฉินไปที่โรงงาน

ทันทีที่เย่เฉินขึ้นรถ เฉินจื๋อข่ายก็พูดอย่างประหม่าว่า: “นายน้อย คุณทำไมถึงได้ต่อสู้กับคุณชายของตระกูลทากาฮาชิขึ้นมาได้?”

เย่เฉินขมวดคิ้วถาม: “นายรู้ได้ยังไง?”

เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า: “มีคนถ่ายคลิปวิดีโอที่คุณสั่งสอนเขาไว้แล้วโพสต์ลงบนลงเน็ต ตอนนี้แพร่กระจายไปทั่วทั้งประเทศญี่ปุ่นแล้ว! คุณดังในประเทศญี่ปุ่นแล้ว!”

เย่เฉินขมวดคิ้ว: “ก่อนหลังยังไม่ถึงสองชั่วโมง ก็แพร่กระจายไปทั่วประเทศญี่ปุ่นแล้วเหรอ?”

เฉินจื๋อข่ายพูดว่า: “เรื่องนี้คุณสบายใจได้ ซอฟต์แวร์ของประเทศญี่ปุ่นไม่รองรับซอฟต์แวร์ในประเทศของเรา ที่สำคัญวิดีโอสั้นของประเทศญี่ปุ่นไม่มีอิทธิพลในประเทศของเรา”

เย่เฉินถามเขา: “นายแน่ใจ?”

เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า: “แน่ใจ บนแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นในประเทศของเรา มีเพียงคนส่วนน้อยที่จะทำเนื้อหาอย่างจริงจัง ที่เหลือส่วนใหญ่ก็เป็นพวกคนเลวลอกเลียนแบบกันไปก็ลอกเลียนแบบกันมาเนื้อหาช่วงไหนดังแล้ว แทบจะมีหนึ่งหมื่นคนลอกเลียนแบบกัน ยังมีอีกไม่ใช่พวกยาจกที่ทั้งจนทั้งขี้เหร่เล่นละครเป็นทายาทเศรษฐี ก็คือพวกสิบแปดมงกุฎขายปลาเน่ากุ้งเสียในไลฟ์สดที่ทะเล”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “ไม่สนคนพวกนี้ นายโทรหาถังซื่อไห่ วิดีโอนี้ของฉัน ไม่ว่ายังไงก็ห้ามให้เผยแพร่ไปยังในประเทศได้”

“ได้ครับนายน้อย!”