ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1619

ในเวลานี้

โรงแรมบุรีในโตเกียว

นี่เป็นหนึ่งในโรงแรมที่หรูหราที่สุดในโตเกียว

ซูจือหยูและซูจือเฟย ในเวลานี้ก็พักอยู่ในโรงแรมแห่งนี้

ทั้งสองคนพักอาศัยอยู่ในห้องที่ดีที่สุดในโรงแรมแห่งนี้ ห้องพักอยู่ติดกัน ทุกห้องของที่นี่ก็มีหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดานสามด้าน สามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของโตเกียวได้อย่างชัดเจน เรียกได้ว่าสวยมากจนเป็นที่ยอมรับ

ในเวลานี้ซูจือหยูเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผมบ๊อบสั้นเปียก ดังนั้นจึงหวีผมทั้งหมดของเธอไว้ที่ด้านหลังศีรษะ ยากที่จะจินตนาการได้ก็คือ หญิงสาวคนหนึ่ง ไว้ทรงผมหวีเสยแบบนี้ ก็สวยจนไร้ที่เปรียบ ถึงขนาดยังมาพร้อมกับความหล่อเป็นพิเศษเล็กน้อย

หลังจากที่ซูจือหยูอาบเสร็จ เช็ดร่างกายของตัวเองให้แห้ง ใส่ชุดนอนผ้าไหมที่นำมาจากในประเทศและถือแก้วไวน์มาหนึ่งแก้ว เดินไปที่ตรงหน้าบานหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน

เธอค่อยๆเอนกายลงบนเก้าอี้เอนกายตรงหน้าบานหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน และมองดูทิวทัศน์กลางคืนนอกหน้าต่าง ตกอยู่ในห้วงความคิด

ในหัวของเธอ อดไม่ได้ที่จะปรากฏรูปลักษณ์ของเย่เฉินอีก

เมื่อนึกถึงท่าทางที่เย่อหยิ่งและจองหองของผู้ชายคนนั้น ในใจของซูจือหยูก็ยังโกรธแค้น

แต่ทว่า เมื่อนึกถึงทุกอย่างที่ผู้ชายนั้นทำ ก็เพื่อปกป้องเด็กผู้หญิงจีนที่บริสุทธิ์คนหนึ่ง ในใจของซูจือหยู ก็รู้สึกชื่นชมต่อเขาเล็กน้อยโดยที่ไม่รู้ตัว

ในต่างประเทศ คนส่วนใหญ่เป็นก็จะอ่อนน้อมถ่อมตนและอดทนซ่อนเร้น ต่างก็หวังว่าจะหลีกเลี่ยงปัญหาให้มากที่สุด

ต้องรู้ว่า ประเทศญี่ปุ่นยังเป็นสังคมสูงอายุอยู่มาก ตัดคนชรากับตัดเด็กเล็กไปและตัดเกษตรกรที่ไม่ค่อยออนไลน์ในชนบทของญี่ปุ่นไปอีก จำนวนวิดีโอนี้น่ากลัวมากอยู่แล้ว

ที่สำคัญนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

ใครจะรู้ว่าจำนวนการดูของพรุ่งนี้จะมากเท่าไหร่?

ซูจือเฟยก็ส่งข้อความวีแชทมา และบอกเธอว่า: “จือหยู พ่อจะประชุมสาย ตอนนี้เธอสะดวกมั้ย?”

ซูจือหยูตอบอือคำหนึ่ง และพูดว่า: “รอฉันหนึ่งนาที”

หลังจากที่พูดจบ เธอก็ลุกขึ้น หาผ้าคลุมไหล่ผ้าไหมมาผืนหนึ่ง แล้วพาดไหล่ขาวนุ่มละมุมสวยเซ็กซี่ของตัวเอง