ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1722

เย่เฉินมองไปรอบๆ ไม่ค่อยชอบอาหารอันโอชะต่างๆสักเท่ไหร่ ดังนั้นเขาจึงยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:"ขอราเม็งให้ผมชามหนึ่ง ขอบคุณครับ"

อิโตะ นานาโกะรีบพูดกับพ่อครัวที่รับผิดชอบในการทำราเม็ง:"โยโคยามะซัง รบกวนทำราเม็งให้สองชามค่ะ ชามของเย่เฉินซังเอาบะหมี่สองชิ้น!"

พ่อครัวพูดด้วยความเคารพ:"ได้ครับคุณหนู กรุณารอสักครู่ครับคุณเย่"

......

ในเวลาเดียวกัน.

ตอนที่เย่เฉินกับอิโตะ นานาโกะกำลังรับประทานอาหารเช้าที่ตระกูบอิโตะ ในห้องชุดโรงแรมเดอะ เซนต์ รีจิสในโตเกียว ซูโสว่เต้าในวัยห้าสิบตื่นแล้ว

เขากำลังถือถ้วยกาแฟ และคีบบุหรี่อยู่ มองไปที่ทิวทัศน์ของถนนในโตเกียว ที่ยังคงปกคลุมไปด้วยความมืดนอกหน้าต่าง

เมื่อบุหรี่หมด เขาก็ดับบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ จากนั้นจุดบุหรี่อีกตัว และถามจ้าวอีหมิงคนสนิทของเขาว่า:"ตอนนี้คุณชายและคุณหนูเป็นอย่างไรบ้าง?"

จ้าวอีหมิงดูเวลาและพูดว่า:"เครื่องบินน่าจะลงจอดที่เย่นจิง ในอีกครึ่งชั่วโมง ผมได้แจ้งตระกูล คุณผู้หญิงไปที่สนามบินพร้อมกับหมอแล้ว เมื่อเครื่องบินลงจอด จะพาตัวคุณชายและคุณหนูไปทำการตรวจอย่างละเอียดที่โรงพยาบาลตระกูลทันที"

"อืม"ซูโสว่เต้าพยักหน้า และพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย:"เหตุการณ์ครั้งนี้อันตรายมาก ฉันเกือบทำให้จือเฟยกับจือหยูสองพี่น้องนี้ตายที่โตเกียวแล้ว! มัตสึโมโตะ โยชิตะบ้านั้น แม้จะฆ่าทั้งบ้าน ก็ยากที่จะระงับความโกรธของฉันได้!"

จ้าวอีหมิงรีบพูดว่า:"คุณท่าน ครอบครัวของมัตสึโมโตะ โยชิตะเละแล้ว ท่านไม่ต้องโกรธมาก"

จ้าวอีหมิงพูดว่า:"ปัจจุบัน น่าจะมีเพียงสนามบินโอซาก้า เพราะโอซาก้าอยู่ค่อนข้างไกลหลายร้อยกิโลเมตร"

ซูโสว่เต้าพยักหน้า และพูดว่า:"งั้นให้พวกเขากระจายออกไป หาทางไปโอซาก้าโดยระบบขนส่งสาธารณะ แล้วย้ายเครื่องบินอีกลำจากจีน จำไว้ว่าอย่าย้ายจากเย่นจิง ต้องย้ายจากจงไห่ เผื่อศุลกากรของญี่ปุ่นระแวง แล้วให้รั่วหลีและคนที่มีส่วนร่วมในการลงมือปฏิบัติจริงกลับประเทศคืนนี้ "

"ได้ครับคุณท่าน!"จ้าวอีหมิงพยักหน้าด้วยความเคารพ แล้วถามอีกครั้ง:"คุณท่าน วางแผนจะกลับเมื่อไหร่ครับ?"

"ฉันยังไม่รีบ"ซูโสว่เต้า ยิ้มและพูดอย่างเย็นชา:"ตระกูลตระกูลทากาฮาชิประสบความสูญเสียอย่างหนัก ตระกูลมัตสีโมโตะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ และนางาฮิโกะ อิโตะก็ไร้ประโยชน์แล้ว ตอนนี้โตเกียวปลอดภัยมากแล้ว ฉันจะอยู่ต่ออีกสองวัน"

พูดจบ เขาดูเวลาและพูดว่า:"อีหมิง ตอนเช้านายไปเตรียมของขวัญสำหรับเยี่ยมผู้ป่วย และไปเยี่ยมนางาฮิโกะ อิโตะที่โรงพยาบาลกับฉันตอนเที่ยง นี่เป็นหุ้นส่วนเดียวของเราที่มีในตอนนี้!"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน