ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1766

เมื่อเซียวชูหรันได้ยินเสียงประตู ก็หันหน้าไปมอง จึงพบว่าเย่เฉินกลับมาแล้ว เธอวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างดีใจ ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “ที่รัก ทำไมคุณกลับมาวันนี้ล่ะ? เมื่อวานตอนวิดีโอคอลยังบอกว่าอีกสองวันค่อยกลับไม่ใช่เหรอ?”

เย่เฉินจึงพูดขึ้นว่า “อยากเซอร์ไพรส์คุณไง!”

หลังจากพูดจบ เซียวชูหรันก็วิ่งมาถึงตรงหน้าเขา แล้วกระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที

หลายวันนี้ที่เย่เฉินไปญี่ปุ่น เซียวชูหรันเอาแต่คิดถึงเขาอยู่ทุกคืนทุกวัน

ก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้บ่อยเหมือนอย่างตอนนี้เลย

ตอนที่เย่เฉินไปที่เมืองเย่นจิง ก็ยังไม่เห็นจะคิดถึงมากขนาดนี้เลย

ดังนั้น ทันทีที่ได้เห็นเย่เฉินกลับมาอย่างกะทันหัน เธอจึงวิ่งพุ่งเข้าไปกอดเขาอย่างไม่สงวนท่าทีใดๆทั้งสิ้น

เย่เฉินเองก็คาดคิดไม่ถึง ว่าภรรยาจะกล้าวิ่งเข้ามากอดเขาต่อหน้าพ่อแม่อย่างนี้ ชั่วขณะก็รู้สึกดีใจ พร้อมกันนั้นก็รู้สึกอายๆ

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงพูดกับเซียวชูหรันว่า “ที่รัก ค่อยกอดตอนกลับเข้าห้องเนอะ ตอนนี้พ่อกับแม่มองอยู่”

เซียวชูหรันรู้ตัว ใบหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาในทันที

เธอพูดออกมาอย่างนึกกลัวย้อนหลังว่า “เมื่อกี้เราเพิ่งดูข่าวมา สองสามวันก่อนที่ญี่ปุ่นเกิดเหตุฆาตกรรมยกครัว เสียชีวิตสามสิบกว่าคน น่ากลัวมากๆเลย!”

เย่เฉินเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “ออกข่าวในประเทศแล้วเหรอ?”

เขาพูดพร้อมกับหยิบของขวัญที่ซื้อออกมา

เขาหยิบกล่องแหวนให้เซียวชูหรันเป็นอันดับแรก พร้อมกับวางไว้บนมือของภรรยา เอ่ยพูดว่า “ที่รัก นี่ของขวัญสำหรับคุณ เปิดดูสิครับ”

เซียวชูหรันเอ่ยถามอย่างตื่นเต้นและตกใจ “นี่มันอะไรกัน?”

เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “คุณเปิดดูก็รู้แล้ว”

หม่าหลันที่อยู่ข้างๆรีบเอ่ยเร่งว่า “ชูหรัน แกรีบเปิดดูสิ ให้แม่ดูด้วย ว่าลูกเขยให้อะไรแก!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน