ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1790

พนักงานยังนึกว่าหม่าหลันสังเกตเห็นความผิดปกติ รีบร้อนพูดขึ้นอย่างยากจะปิดบังความอึดอัดใจว่า “คือว่า...คือว่า...คืออย่างนี้ค่ะ เดิมพวกเรามีแขกที่จองไว้แล้วว่าจะมาทำSPA กลับกลายเป็นว่าพอพวกเราเตรียมน้ำในอ่างเสร็จแล้ว เธอก็มาบอกว่ามีธุระมาไม่ได้ชั่วคราว ดังนั้นคุณจึงมาได้จังหวะพอดี”

หม่าหลันยิ้มกล่าวว่า “ตายจริง บังเอิญจังเลย สงสัยสวรรค์จะอยากชดเชยให้ฉันบ้าง ให้ฉันได้เสพสุขสักหน่อย!”

กล่าวจบ เธอก็โบกมือให้พนักงานคนนั้นพลางกล่าวว่า “เอาล่ะ เธอออกไปเถอะ ฉันจะแช่อาบเอง ให้ช่างเทคนิคเตรียมรอฉันไว้เลย”

“ได้ค่ะ!”

หลังพนักงานออกมา ก็วิ่งไปรายงานแก่เจ้าของร้านทันที

พอเจ้าของร้านได้ยินว่าหม่าหลันมาแล้ว ก็รีบโทรหาเซียวไห่หลงอย่างรวดเร็ว บอกกับเขาว่า “ไห่หลง คนมาแล้ว กำลังแช่น้ำอาบ พวกนายจะมาที่นี่เมื่อไหร่?”

เซียวไห่หลงเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “เยี่ยมไปเลย! เหล่าไป๋ นายต้องปิดเธอไว้ให้ได้ อย่าเผยพิรุธอันใดออกมาเด็ดขาด ฉันจะเตรียมไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”

เจ้าของร้านเสริมสวยหัวเราะฮึๆ พลางพูดว่า “ไห่หลง พวกเราสองคนเป็นอะไรกัน ในเมื่อฉันรับปากนายแล้ว ก็ต้องจัดการเรื่องนี้อย่างหมดจดงดงาม!”

“ดี!” เซียวไห่หลงยิ้มกล่าว “รอฉันครึ่งชั่วโมง!”

กล่าวจบ เซียวไห่หลงก็กำชับอีกว่า “เหล่าไป๋ ร้านของนาย ช่วงเช้าไม่ต้องรับลูกค้าคนอื่นแล้วนะ เพื่อเลี่ยงไม่ให้เรื่องแดงออกมา”

“วางใจ ช่วงเช้าฉันไม่รับลูกค้าคนอื่นเด็ดขาด รับแค่ของนายคนเดียว!”

...

บอดี้การ์ดกล่าวเสียงต่ำอยู่ด้านข้างว่า “คุณหนูใหญ่ ผู้หญิงคนนั้นที่คุณตามหา กำลังเสริมสวยอยู่ที่นี่แหละครับ เพิ่งจะเข้าไปเมื่อสิบนาทีก่อน”

เย่ฉางหมิ่นพยักหน้า พูดอย่างยากจะปิดบังความรังเกียจว่า “ตามฉันเข้าไป”

“ครับ!”

บอดี้การ์ดร่างใหญ่เดินนำหน้าไปก่อน ยื่นมือผลักเปิดประตูหน้าของสถานเสริมความงามแห่งนี้

พนักงานรีบร้อนวิ่งเข้ามา กล่าวขออภัยว่า “ขอประทานโทษด้วยนะคะ ช่วงเช้าพวกเราไม่รับลูกค้าค่ะ”

เย่ฉางหมิ่นขมวดคิ้ว “ไม่รับลูกค้า? มีผู้หญิงแซ่หม่าคนหนึ่ง เพิ่งจะมาทำSPAที่ร้านพวกเธอไม่ใช่เหรอ? ทำไมที่ร้านถึงกลายเป็นไม่รับลูกค้าไปได้ล่ะ?”