ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1912

ในขณะที่ขงเต๋อหลงขับรถไปที่ Tomson Riviera ในพื้นที่วิลล่าอันเงียบสงบของ Tomson Riviera คำตะโกนด่าที่สดใสก็ได้ดังปะทุขึ้นในตอนเช้าตรู่

เสียงที่ตะโกนด่านั้น คือนายหญิงใหญ่เซียว

เธอตื่นขึ้นมาแต่เช้า และพบว่าเงินสองร้อยหยวนที่อยู่ในกระเป๋าของตัวเองหายไป ความคิดแรกของเธอก็คือเงินถูกขโมยไป!

ในเวลานั้นเธอยังคิดว่า เงินของตัวเอง เป็นไปได้ที่จะถูกพวกจางกุ้ยเฟินสามคนขโมยไปมากที่สุด

แต่ในขณะที่เธอกำลังจะไปพาเฉียนหงเย่น และไปคุยเรื่องนี้แบบต่อหน้ากับจางกุ้ยเฟิงด้วยกันเธอถึงพบว่า เฉียนหงเย่นได้ทิ้งโน้ตไว้ และคนก็ได้หายตัวไปแล้ว

ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ตระหนักได้ว่า เงินสองร้อยหยวนที่ตัวเองหามาได้อย่างยากลำบาก ถูกลูกสะใภ้คนโตของเธอเฉียนหงเย่นขโมยไปนั่นเอง

เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีในเวลานั้น!

จะต้องรู้ว่า เงินสองร้อยหยวนนี้ตัวเองต้องแลกกับการเหนื่อยยากลำบากและทนทุกข์ทรมานมากมายถึงจะได้มา ยังไม่ทันได้ใช้เลยแม้แต่สตางค์เดียว ก็ถูกเฉียนหงเย่นขโมยไปหมดแล้ว เธอจะไม่โกรธได้ยังไงกัน?!

ดังนั้น นายหญิงใหญ่เซียวที่โกรธเคืองยืนอยู่บนระเบียงบนชั้นสอง และตะโกนว่าอย่างเสียงดัง “เฉียนหงเย่น!คุณขโมยเงินที่หามาอย่างยากลำบากของข้า! มึงจะต้องตายไม่ดีอย่างแน่นอน!”

เซียวเวยเวยรีบเข้ามาถามว่า “ท่านย่า เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

นายหญิงใหญ่เซียวร้องไห้และพูดว่า “แม่ไอ้ชิงหมาเกิดของคุณคนนั้น ขโมยเงินของฉันไป! เงินที่หามาอย่างยากลำบากของฉัน! เงินที่เก็บไว้กินเกี๊ยวในช่วงปีใหม่ทั้งครอบครัวสี่คนของเรา ปล่อยให้แม่งขโมยไปหมดแล้ว!”

เซียวฉางเฉียนกัดฟันและด่าว่า “เฉียนหงเย่นไอ้สารเลวคนนี้! ทำไมผมถึงมองไม่ออกตั้งแต่แรก ทำไมเธอถึงเป็นคนสารเลวได้เช่นนี้!”

เซียวไห่หลงก็โกรธเคืองมากเช่นกัน “แม่ก็ทำเกินไปแล้ว! เธอจากไป ก็ไม่คำนึงถึงชีวิตและความเป็นตายของคนทั้งครอบครัวของเราแล้วเหรอ?!”

นายหญิงใหญ่เซียวร้องไห้และพูดว่า “ไม่ได้! ฉันจะปล่อยเธอไปไม่ได้! โทรแจ้งตำรวจ!รีบโทรแจ้งตำรวจเร็วเข้า!”

เซียวเวยเวยพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า “แต่พวกเราไม่มีโทรศัพท์มือถือเลย มือถือของเราถูกคนของอู๋ตงไห่ยึดไปนานแล้ว.......”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดกับเซียวเวยเวยทันทีว่า “เวยเวย คุณออกไปหาโทรศัพท์สาธารณะสักแห่ง และใช้โทรศัพท์สาธารณะโทรไปที่ 110 มันไม่เสียเงิน รีบไปเลย! ยิ่งโทรหาตำรวจเร็วเท่าไหร่ โอกาสที่จะจับตัวหญิงเลวคนนั้นกลับมาได้ก็ยิ่งเยอะขึ้นเท่านั้น!”