ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1956

สิ่งที่กำลังเกิดในตอนนี้เหมือนเมืองที่ตกอยู่ในความมืดเพราะไฟดับ ในวินาทีที่แหล่งจ่ายไฟกู้คืนมาได้ ทั่วทั้งเมืองก็พลันสว่างวาบ!

ในตอนที่ร่างกายของซ่งหวั่นถิงฟื้นตัวคืนมาอย่างรวดเร็ว รถที่เธอนั่งอยู่ ก็ตกลงก้นเหวในที่สุด

สภาพรถในตอนนี้ พังยับเยินอย่างสาหัส

หน้ารถบุบเข้ามารวมกับเบาะหน้า หน้าต่างรถทุกบานแตกละเอียด ตัวรถถูกก้อนหินครูดจนเป็นรูนับไม่ถ้วน

เนื่องจากกลิ้งหลายตลบรถจึงเปลี่ยนรูปร่าง ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างกับกระป๋องที่ถูกเหยียบ!

แต่ว่า สติของซ่งหวั่นถิงค่อยๆฟื้นคืนมา ซี่โครง แขนขาที่หัก บาดแผลต่างๆบนร่างกาย รวมไปถึงสมองและอวัยวะภายในที่ได้รับความเสียหาย ก็ฟื้นคืนสภาพกลับมาอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน เธอก็มีแรงขยับตัว

เธอต้องการปลดเข็มขัดนิรภัยออก แต่หัวเข็มขัดกับตัวล็อกถูกบีบอัดเข้าด้วยกันจนไม่เป็นทรงเดิม เธอจึงไม่สามารถปลดเข็มขัดได้เลย

อีกอย่างเบาะที่เธอนั่งก็ถูกชนจนเปลี่ยนสภาพไปแล้วเหมือนกัน

แต่โชคดี ที่เข็มขัดนิรภัยรัดเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาทำให้ร่างกายของเธอไม่กระเด็นหลุดไปไหน จากนั้นเธอจึงมุดออกจากเบาะที่เปลี่ยนรูปทรงไปแล้ว

หน้าจอโทรศัพท์ที่ตกอยู่แนบเท้ายังคงสว่าง แม้ว่าหน้าจอจะแตกไปแล้ว แต่ถ้าหน้าจอยังติดอยู่ก็แปลว่ายังใช้งานได้

ดังนั้น ซ่งหวั่นถิงจึงหยิบขึ้นมา แล้วรีบออกไปนอกรถทันที!

ประตูรถพังไปแล้ว แต่กระจกรถทั้งสองข้างแตกออกจนกลายเป็นช่องโหว่

เธอจึงดิ้นรน ปีนออกไปนอกรถ

ในตอนนี้เอง เธอก็ได้ยินเสียงเหมือนน้ำไหล พร้อมกันนั้นก็ได้กลิ่นน้ำมันแสบจมูก

ถังน้ำมันของรถยนต์ มักจะอยู่ใต้ท้องรถ และส่วนใหญ่ทำมาจากพลาสติกวิศวกรรม

เชื้อเพลิงเริ่มเผาไหม้ตั้งแต่เครื่องยนต์ ลุกลามไปถึงบริเวณรอบๆที่มีน้ำมันไหลออกมา

เชื้อเพลิงเผาไหม้อย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตา เปลวไฟก็กลืนทั่วทั้งตัวรถตู้

ซ่งหว่านถิงหันกลับไปมองเปลวไฟที่กำลังลุกโชนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา

ผู้ช่วยของเธอ รวมไปถึงคนขับรถนิสัยดีคนนั้น ตอนนี้ต่างก็อยู่ภายในรถ

แม้ซ่งหวั่นถิงจะรู้ว่า พวกเขาเสียชีวิตตั้งแต่ตอนชนแรกๆแล้ว แต่พอคิดว่าศพของพวกเขากำลังถูกเผาจนไม่เหลือซาก ซ่งหวั่นถิงก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกมีดแทง

ไหนจะเฉินย่านอีกคน

เด็กสาวที่ก่อนหน้านี้ยังพูดว่าอยากเรียนถ่ายรูปกับเธอ ตอนนี้กลับพรากจากเธอไปเสียแล้ว...

ซ่งหวั่นถิงที่รอดตายมาได้ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น อย่างไม่สนใจเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้า แล้วร้องไห้ออกมาเหมือนจะขาดใจ...