ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1999

เมื่ออิโตะนานาโกะแสดงท่าทีของตัวเองต่อหน้าเย่เฉิน ซ่งหรงวี่ก็คิดในใจว่าตัวเองต้องออกจากญี่ปุ่นให้เร็วที่สุด

เขารู้ตัวดี ถ้าตระกูลอิโตะเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ตัวเองก็คงจะถูกเปิดโปร่งในไม่ช้า

ถ้าตอนที่ตัวเองถูกเปิดโปงและอยู่ญี่ปุ่น ถ้างั้นตัวเองคงไม่มีชีวิตรอดกลับไปอย่างแน่นอน

เพราะเขารู้ตัวดี เย่เฉินไม่ยอมปล่อยตัวเองอย่างแน่นอน!

วิธีเดียวในตอนนี้ก็คือ ก่อนที่ตัวเองจะถูกเปิดโปง รีบออกจากญี่ปุ่นและกลับไปจัดการคุณท่าน และควบคุมตระกูลซ่งทั้งหมด

ถ้าตัวเองสามารถควบคุมธุรกิจทุกอย่างของตระกูลซ่ง ก็จะสามารถต่อสู้กับเย่เฉินได้

เพราะตระกูลซ่งมีทรัพย์สินทั้งหมดสองแสนล้านหยวน และไม่ใช่ตระกูลที่เย่เฉินสามารถต่อกรได้ง่ายๆ!

เย่เฉินมองซ่งหรงวี่ที่อยู่ข้างๆ เห็นเขานั่งอย่างกระสับกระส่าย เย่เฉินจงใจถามทันที:"หรงวี่ ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย? คุณไม่ค่อยสบายหรือเปล่า?"

ซ่งหรงวี่รีบโบกมือและพูดทันที:"ไม่ใช่ๆ อาจารย์เย่ ฉันเป็นห่วงหวั่นถิงมากๆ เธอหายตัวไปหนึ่งคืนแล้ว ฉันกลัวว่าถ้าเสียเวลามากไปกว่านี้ โอกาสที่เธอจะรอดยิ่งน้อยลง..."

เย่เฉินมองเขาและพูดอย่างจริงจัง:"คุณวางใจได้ ถ้ามีฉันอยู่ หวั่นถิงไม่ตายอย่างแน่นอน"

ซ่งหรงวี่แสร้งทำเป็นดีใจและพูด:"มันเป็นเรื่องดีมากๆ! อาจารย์เย่ หาตัวหวั่นถิงเจอหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว!"

ขณะพูดคำนี้ซ่งหรงวี่ก็สาปแช่งอยู่ในใจ:"ถึงแม้ว่าซ่งหวั่นถิงยังมีชีวิตอยู่จริงๆ ฉันก็จะฆ่าเธอให้ได้ ถึงแม้ว่าเย่เฉินยืนอยู่ข้างหน้าก็ไม่มีประโยชน์! ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ ซ่งหวั่นถิงต้องห้ามมีชีวิตอยู่ เธอต้องตาย!"

อิโตะนานาโกะพูดอย่างจริงจัง:"คุณซ่งเป็นแขกของเย่เฉินซัง ก็เหมือนกับแขกผู้มีเกียรติของตระกูลอิโตะ ตระกูลอิโตะไม่เคยให้แขกผู้มีเกียรตินั่งแท็กซี่กลับไปเอง ดังนั้นฉันขอเชิญให้คุณซ่งนั่งเฮลิคอปเตอร์กลับไปเถอะ"

ซ่งหรงวี่ทำได้เพียงพยักหน้า และพูดด้วยความเขินอาย:"คุณอิโตะ ให้ฉันนั่งเฮลิคอปเตอร์กลับไปก็ได้ แต่คุณไม่จำเป็นต้องให้เฮลิคอปเตอร์เยอะขนาดนั้นส่งฉันกลับไป มันสิ้นเปลืองเปล่าๆ ฉันขอแค่ลำเดียวก็พอ..."

อิโตะนานาโกะยิ้มเล็กน้อย:"คุณซ่งไม่ต้องเกรงใจ ที่ฉันให้เฮลิคอปเตอร์เยอะขนาดนั้นไปส่งคุณ ก็เพราะตระกูลอิโตะของพวกเราให้ความสำคัญกับแขกผู้มีเกียรติมากๆ"

ซ่งหรงวี่ไม่มีทางเลือก จึงพูดว่า:"ถ้างั้นฉันก็จะทำตามที่คุณอิโตะพูด"

อิโตะนานาโกะพยักหน้า และสั่งเลขาของตัวเอง บอกให้เธอส่งซ่งหรงวี่กลับไป