ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2120

สิ่งที่น่ารังเกียจยิ่งกว่านั้นก็คือ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ลูกสาวนอกสมรสของเขาอาศัยอยู่ที่ตระกูลซูด้วยฐานะของบอดี้การ์ดอยู่รอบตัวเธอมาโดยตลอด!

สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกถูกทรยศทุกกระเบียดนิ้ว และเยือกเย็นตั้งแต่หัวจรดเท้า!

เธอควบคุมมือที่สั่นเทาอย่างสุดชีวิต อ่านต่อไป ในเนื้อหาที่ตามมาทีหลัง ขนาดสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของประเทศญี่ปุ่นก็รู้สึกว่า คนของตระกูลซูเลวยิ่งกว่าสัตว์จริงๆ!

เพื่อผลประโยชน์ ขนาดชีวิตลูกสาวแท้ๆหลานสาวแท้ๆก็สามารถขายได้! ก็ชั่วร้ายอย่างสุดขีดและใจดำอำมหิต!

ตอนที่ตู้ไห่ชิงอ่านถึงตรงนี้ หนังศีรษะของคนทั้งคนก็ชาแล้ว

เธอมองดูรูปภาพแต่งงานของตัวเองกับซูโสว่เต้าบนกำแพง หวนคิดถึงชีวิตแต่งงานมาหลายปีของตัวเอง รู้สึกขยะแขยงคลื่นไส้อย่างฉับพลัน

แต่ทันทีทันใด เธอก็รู้สึกโล่งใจอย่างฉับพลัน

ดังนั้น เธอจึงลุกจากเตียงอย่างเงียบๆ หยิบกระเป๋าเดินทางออกมาจากในห้องเสื้อ ต่อจากนั้นใส่เสื้อผ้าไปไม่กี่ชุด

จัดกระเป๋าเดินทางอย่างเงียบๆ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปข้างนอกให้กับตัวเอง ตู้ไห่ชิงไม่ลังเลที่จะลากกระเป๋าเดินทางแม้แต่น้อย และก็เตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก

ในเวลานี้ ประตูห้องน้ำเปิดพอดี

ซูโสว่เต้าที่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ทันใดนั้นเห็นตู้ไห่ชิงลากกระเป๋าเดินทางออกไป ก็ถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ภรรยา ดึกขนาดนี้แล้วคุณจะไปไหน?”

ตู้ไห่ชิงมองดูเขา พูดด้วยสีหน้านิ่งสงบมากว่า: “ซูโสว่เต้า พวกเราหย่ากันเถอะ”

ซูโสว่เต้าราวกับถูกฟ้าผ่า อ้าปากถามอย่างวิตกกังวลมากว่า: “ภรรยาเกิดอะไรขึ้น? นี่คุณจะมาไม้ไหน? ผมไม่ดีตรงไหน คุณบอกมาได้เลย ผมแก้ไขไม่ได้เชียวเหรอ?”

ปฏิเสธเหรอ? ด้วยอุปนิสัยของตู้ไห่ชิง ในเมื่อเธอถาม จะต้องเชื่อมั่นในเรื่องนี้มากอย่างแน่นอน ตัวเองปฏิเสธอย่างเดียวยากมากที่จะทำให้เธอเชื่อ ตรงกันข้ามอาจจะทำให้เธอผิดหวังมากยิ่งขึ้น;

ถ้าหากไม่สามารถปฏิเสธได้ ถ้าอย่างนั้นก็ทำได้เพียงยอมรับแล้ว

แต่ทว่า เกิดยอมรับ ก็ยืนยันว่าตัวเองได้นอกใจ ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว เปลี่ยนเป็นใครรู้ว่าตัวเองคู่ชีวิตของตัวเองนอกใจมานานขนาดนี้ แถมยังมีลูกสาวนอกสมรสด้วย คงจะโกรธมากอย่างแน่นอน…

ถึงเวลานั้น ตู้ไห่ชิงคงจะหันหลังก็จากไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย…

เมื่อซูโสว่เต้าหมดหนทางทั้งโดยสิ้นเชิง ตื่นตระหนกจนไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ตู้ไห่ชิงกระแอมเบาๆ และยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “เอาล่ะ ไม่ทำให้คุณลำบากใจแล้ว หย่ากันเถอะ พวกเราเลิกแล้วกันไปแต่โดยดี”

ซูโสว่เต้าแทบจะอกแตกตายในทันที พรึ่บพรั่บคุกเข่าลงบนพื้น มือทั้งสองข้างกอดต้นขาตู้ไห่ชิงไว้ และสะอื้นอย่างวิตกกังวลว่า: “ภรรยาผมผิดผมไปแล้ว! ภรรยา! ตอนนั้นผมวู่วามไปหน่อย คิดไม่ถึงว่าหลังจากครั้งนั้นกับเหออิงซิ่วก็มีรั่วหลี ขอร้องคุณ ยกโทษให้ผมในครั้งนี้ด้วยนะภรรยา! ผมไม่สามารถเสียคุณไปได้นะภรรยา!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน