ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2210

 

“ถ้าอย่างนี้ ตอนที่เราเริ่มทำงาน พนักงานบางส่วนอาจจะไม่ได้ใช้บริการรถรับส่งฟรี……” 

“รอบรถของเรา จะเริ่มจากสถานที่ที่ไกลก่อน เวลาเช้าที่สุดก่อน หรือว่าพนักงานที่ต้องการบริการพอดี” 

“แต่ว่าฉันขอสัญญากับพี่น้องทุกคนว่า ถ้าอีกหน่อยบริษัทมีกำไร เรายังซื้อรถมาเพิ่มอีกแน่นอนค่ะ!” 

“สุดท้าย เราก็จะตั้งขบวนรถของตัวเอง ไม่ว่าอีกหน่อยอากาศจะหนาว ฝนจะตก ฟ้าจะผ่ายังไง เราก็จะรับประกันว่าทุกงานที่ทุกคนไป จะมีรถรับส่งแน่นอนค่ะ!” 

พูดถึงตรงนี้ ข้างล่างเวทีจึงมีเสียงปรบมือดังขึ้น!

ขอบตาของผู้หญิงหลายคนก็เริ่มแดง!

ที่พวกเธอเลือกมาเป็นพิธีกร ความจริงก็เพราะไม่มีวิชาชีพที่ดีกว่านี้

แล้วอีกอย่าง ฐานะที่บ้านของพวกเธอก็ไม่ค่อยดีด้วย

ทุกวันตื่นเช้านอนค่ำ แล้วทำงานหาเงินอย่างยากลำบาก เดินไปที่ไหนก็โดนคนอื่นรังแกอีก

อยู่ในบริษัทก็โดนเจ้านายรังแก ออกไปรับงาน ก็โดนฝ่ายจ้างรังแกอีก

พูดง่ายๆ เลยก็คือ ไม่เคยมีคนเคารพพวกเธอเลย ยิ่งไม่เคยมีคนคิดแทนพวกเธอด้วย

เซียวเวยเวยก็ปิดบังความตื้นตันใจไม่ไหว “ได้ค่ะ! งั้นตอนนี้เรามาดูความเห็นของพี่น้องทุกคนก่อน คนที่สนใจ อยากจะร่วมงานกับบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยต่อ ขอให้ยกมือขึ้นมาค่ะ!” 

ทันใดนั้น ข้างล่างเวที จึงมีมือยกขึ้นมาสามสี่ร้อยกว่ามือ!

ที่มีมือเยอะขนาดนี้ ก็เป็นเพราะว่าผู้หญิงบางคนตื่นเต้นเกินไป แล้วยกมือดีใจทั้งสองข้าง!

เซียวเวยเวยมองกวาดไปจึงเห็นว่า ในที่ประชุมไม่มีใครที่ไม่ยกมือเลย แล้วทุกคนยกมือสูงมากด้วย บนใบหน้าก็มีความตื่นเต้นกับความคาดหวัง

บนใบหน้าพวกเธอ ไม่มีความลังเล ไม่มีความไม่แน่ใจ บางคน มีแต่ความตื่นเต้นกับความจริงใจ มองออกเลยว่า พวกเธอทุกคน อยากจะร่วมงานกับบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยจากใจจริง!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน