ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2217

ในเวลานี้ ณ แผนกผู้ป่วยในโรงพยาบาลชุมชนจินหลิง

ในฐานะที่เป็นโรงพยาบาลทั่วไปที่ถือว่าดีที่สุดทั้งมณฑล ที่นี่ไม่ว่าจะเวลาใด ก็จะมีผู้คนเต็มไปหมด

ไม่ว่าจะเป็นแผนกไหน เตียงผู้ป่วยก็ไม่เคยได้ว่างเลย

ไม่เพียงแค่ที่นี่ที่มีผู้ป่วยพักเต็มไปหมด ยังมีอีกหลายรายที่กำลังเข้าคิวรอเตียงว่างเพื่อเข้ามารักษาอยู่ที่บ้าน

ภายในห้องผู้ป่วยพิเศษอายุรศาสตร์โรคไต มีชายผู้หนึ่งนอนสลบไสลอยู่บนเตียงผู้ป่วย มีท่อระโยงระยางเสียบเต็มทั่วร่าง อายุราวๆ 50 กว่าปี

ข้างๆ เตียงผู้ป่วย มีหญิงวัยกลางคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนั่งอยู่ หน้าตาของผู้หญิงคนนี้ มีความคล้ายคลึงกับหวังตงเสวี่ยน

ภายนอกห้องผู้ป่วยพิเศษมีอีกห้อง ซึ่งเป็นห้องรับแขกและพื้นที่พักผ่อนสำหรับญาติห้องเล็กๆ เพราะว่าเป็นห้องผู้ป่วยพิเศษที่ดีที่สุด ดังนั้นลักษณะการจัดรูปแบบภายในจึงคล้ายกับห้องสวีทของโรงแรมเป็นอย่างยิ่ง

ในเวลานี้ ภายในห้องรับแขกมีชายหนุ่มและหญิงสาววัยรุ่นสองคนยืนอยู่

หญิงสาว ก็คือรองประธานของตี้เหากรุ๊ป หวังตงเสวี่ยน และผู้ที่อยู่ข้างหน้าเธอ คือชายหนุ่มผิวสีขาวผมทองจมูกโด่งปลายงุ้ม

หวังตงเสวี่ยนขมวดคิ้ว เอ่ยถามเขา “Walter นายอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

Walter เอามือกุมหน้าอก แสร้งทำท่าทางเจ็บปวดใจ เอ่ยว่า “ตงเสวี่ยน ในสิบปีข้างหน้า ถ้าไม่ได้เธอมาครอบครอง ฉันจะต้องโดดเดี่ยวแค่ไหน ต้องเหงาแค่ไหนกันนะ...”

หวังตงเสวี่ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “Walter! เห็นแก่ความเป็นเพื่อนกันสักครั้ง ฉันขอร้องนาย เคารพกันหน่อย!”

Walter ฉีกยิ้มขึ้น เอ่ยว่า “ขอโทษด้วยนะ คนอย่างฉันก็ชอบพูดไม่อ้อมค้อมแบบนี้แหละ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน