ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2243

เมื่อได้ยินว่าอิโตะ นานาโกะอยากเป็นเพื่อนกับตน ฉินเอ้าเสวี่ยนก็ดีใจอย่างสุดขีด

เธอกล่าวอย่างแอบตื่นเต้นว่า “พี่หวั่นถิงคะ พี่พูดจริงเหรอ?”

ซ่งหวั่นถิงกล่าวอย่างหัวเราะงุงิ “จริงแท้แน่นอนจ่ะ ฉันจะหลอกแกทำไม?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนอดที่จะอุทานไม่ได้ว่า “ความจริงหนูก็อยากจะเป็นเพื่อนกับเธอนะคะ เมื่อก่อนหนูเลื่อมใสเธอมาก และถึงแม้ว่าหนูจะพบปะกับเธอไม่มาก แต่ก็รับรู้ได้ ว่าเธอต้องเป็นคนที่ดีมาก และNiceมากแน่ๆ ”

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าเบาๆ กล่าวอย่างเห็นด้วยว่า “นานาโกะเป็นเด็กสาวที่ดีมาก เป็นมิตรมาก และถ่อมตัวคนหนึ่งจริงๆ ”

เอ้าเสวี่ยนกล่าวอย่างรู้สึกผิดไม่มากก็น้อยว่า “ความจริงฝีมือของเธอ เดิมทีก็เก่งกว่าหนูอยู่มาก ที่แพ้ให้กับหนู ก็เป็นเพราะหนูใช้ยาที่อาจารย์เย่ให้หนู คิดๆก็รู้สึกละอายมากจริงๆ...”

ซ่งหวั่นถิงยิ้มพลางกล่าวว่า “ไม่เป็นไรจ่ะ ยาที่อาจารย์เย่ให้ เป็นโอกาสของแกล้วนๆ ไม่มีอะไรต้องละอายใจทั้งนั้น”

ขณะนี้เย่เฉินก็เอ่ยปากว่า “เอ้าเสวี่ยน พี่หวั่นถิงของคุณพูดถูกแล้ว ทุกๆคนล้วนมีโอกาสของตัวเอง โอกาสเหล่านี้เค้าไม่มีทางบอกคุณหรอก เช่นอิโตะ นานาโกะ คุณก็ไม่รู้ว่าเธอได้เรียนรู้เทคนิคการต่อสู้กับนินจาขั้นสูงของญี่ปุ่นมาหรือไม่ ดังนั้นเรื่องแบบนี้ มีอะไรต้องละอายใจเหรอ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้าเบาๆ ดังนั้นจึงได้กล่าวอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ เอ้าเสวี่ยนเข้าใจแล้วค่ะ...”

ขณะนี้ คนรับใช้เข้ามารายงาน หลี่ไท่หลายเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองไห่ได้มาถึงแล้ว

…

ขณะนี้ หวังตงเสวี่ยนกำลังอยู่เป็นเพื่อนแม่ในห้องพักฟื้นพิเศษของโรงพยาบาลชุมชนจินหลิง

เมื่อเห็นแม่ทานข้าวแล้ว พยาบาลก็ให้สารละลายธาตุอาหารแก่พ่อแล้ว หวังตงเสวี่ยนถอนหายใจเบาๆ พูดกับแม่ว่า “แม่คะ ตอนกลางคืนหนูมีนัดทานข้าว เถ้าแก่ของหนูเป็นพ่องาน ดังนั้นหนูต้องไปสักหน่อย แต่หนูจะกลับมาโดยเร็วค่ะ”

แม่ซุนยู่ฟางรีบกล่าวว่า “ตงเสวี่ยน หลายวันมานี้แกทรมานมามากแล้ว ในเมื่อมีงานเลี้ยงก็ทานให้เยอะๆ พูดคุยกับเถ้าแก่เพื่อนร่วมงาน ผ่อนคลายอารมณ์ ไม่ต้องรีบกลับมา แม่กลัวแกจะตึงเครียด”

หวังตงเสวี่ยนยิ้มอ่อนๆ แล้วกล่าว “แม่ไม่ต้องห่วงหนูนะคะ หนูปรับตัวเองได้ค่ะ”