ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2254

ในขณะเดียวกันนี้ Walterที่ตัวอยู่ที่โรงแรมสากลจินหลิง ได้รับสายจากลูกน้อง

อีกฝั่งพอรับสายก็กล่าวอย่างรีบร้อนว่า “เถ้าแก่ครับ ผมได้ยินวงในของตำรวจเมืองจินหลิงพูดว่า ตำรวจได้เจอหนังสือที่มีHgCI2อยู่ ที่ในบ้านของหวังตงเสวี่ยนแล้วครับ! ตอนนี้ได้จัดทีมดูแลคดีโดยเฉพาะ เริ่มหาเบาะแสของหนังสือเล่มนั้นแล้วครับ!”

“อะไรนะ?!” Walterตกใจมาก แล้วกล่าว “ทำไมตำรวจเมืองจินหลิงเร็วขนาดนี้?”

อีกฝ่ายกล่าว “พวกเราก็ไม่คาดคิด ว่าประสิทธิภาพในการทำงานของพวกเขาจะสูงได้ขนาดนี้”

Walterลังเลไปสักพัก แล้วกล่าว “ตอนนั้นที่พวกแกปลอมตัวเป็นคนส่งพัสดุ ไม่ได้ทิ้งเบาะแสอะไรไว้ใช่มั้ย?”

คนนั้นคิดไปคิดมา แล้วกล่าว “น่าจะไม่นะครับ ตอนนั้นรถที่ส่งพัสดุเป็นรถสวมทะเบียนคันหนึ่ง ไม่มีทางพบเบาะแสได้ คนส่งพัสดุที่ปลอมตัวก็ใส่หน้ากาก น่าจะไม่ถูกจับได้นะครับ”

Walterขมวดคิ้วหนักขึ้น อารมณ์บูดบึ้ง คู่กับความดุร้ายที่มากมาย ยิ่งดูโหดเหี้ยมมากขึ้นไปอีก

เขาครุ่นคิดสักพัก เอ่ยปากสั่งว่า “จัดการคนที่ปลอมเป็นคนส่งพัสดุคนนั้นเดี๋ยวนี้!”

อีกฝ่ายชะงักอย่างเห็นได้ชัด สักพักจึงได้กล่าวอย่างหวาดกลัวว่า “เถ้า…เถ้าแก่…ปกติเสี่ยวจูก็ไม่เลวนะครับ กระตือรือร้น ไม่จำเป็นต้องจัดการเขาเพราะเรื่องเล็กๆแบบนี้มั้งครับ เขามีความปลอดภัยอยู่นะครับ…”

“ไม่จำเป็น?” Walterตะคอกเสียงเบาว่า “มึงแม่งเข้าใจการสืบสวนคดีอาญาเปล่าวะ? ตอนนี้มันเป็นคนที่ตกเป็นเป้าสายตาเพียงคนเดียวของตำรวจ ต่อให้ทันใส่หน้ากากแล้วไง? แกคิดว่าใส่หน้ากากแล้วจะปลอดภัยที่สุดงั้นเหรอ?”

“บนใบหน้าของคนมีหูจมูกปากตาคิ้ว หน้ากากเพียงแค่บดบังปากกับจมูกท่านั้น! ตำรวจยังคงสามารถดูลักษณะโครงหน้า ตา คิ้ว หูของมันจากกล้องวงจรปิดได้! แล้วยิ่งเห็นลักษณะร่างกายของมัน ความสูงของมัน ทรงผมของมันอีกทั้งท่าทางการเดินของมันอย่างเห็นได้ชัดอีกด้วย!”

Walterคิดไปคิดมา พูดอย่างเย็นชาว่า “เอางี้ แกไปหาสมอที่เรือสปีดโบ๊ทใช้ เอาเหล็กพันศพไว้ แล้วค่อยใส่สมอเข้าไปอีก แล้วโยนคนลงไปในแม่น้ำพร้อมกับสมอ สมอจะเหมือนกับปักหลักเรือ เอาศพยึดไว้กับตะกอนดินทรายใต้ท้องแม่น้ำ ยากมากที่กระแสน้ำจะพัดมันไปได้”

อีกฝ่ายรีบตกลงทันที แล้วกล่าว “ได้ครับเถ้าแก่! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

Walterวางสาย นั่งหน้าถมึงทึงคนเดียวที่ด้านหน้าของหน้าต่างฝรั่งเศสส่งเสียงด่าเบาๆว่า “แม่ง!ไม่คาดคิดจริงๆ ว่าตำรวจเมืองจินหลิงจะเร็วขนาดนี้...หวังตงเสวี่ยน ดูๆแล้วผมต้องบีบคุณอีกสักครั้งแล้วล่ะ!”

พูดจบ เขารีบหยิบมือถือขึ้นมาทันใด โทรไปหาลูกน้อง

เมื่อโทรติด Walterสั่งอย่างเย็นชาทันทีว่า “เตรียมรถเดี๋ยวนี้!อีกห้านาทีไปโรงพยาบาลชุมชนจินหลิง!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน