ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2265

“อีกไม่นานก็มีแล้ว?!”

Walterที่อยู่ด้านข้าง พร่ำรำพันเสียงค่อยอย่างตกตะลึงพรึงเพริดออกมาประโยคหนึ่ง...

ทันทีหลังจากนั้น เขาก็ลอบพิจารณาด้วยความสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “อะไรที่เรียกว่าอีกไม่นานก็มีแล้วกัน? คนแซ่เย่ผู้นี้ พูดจาได้พิลึกพิลั่นเหลือเกิน...ฉันเกลียดสิ่งนี้ของคนหัวเซี่ยที่สุด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ชอบพูดจาสับสนมึนงง คลุมเครือไม่ชัดเจน...”

ขณะที่เขายังไม่เข้าใจว่าเย่เฉินต้องการจะสื่ออะไรกันแน่อยู่นั้น

เย่เฉินก็พูดกับเฉินจื๋อข่ายอีกว่า “แล้วก็ เหล่าเฉินคิดวิธีทำสองเมอร์คิวริกคลอไรด์มาให้ฉันหน่อย ฉันต้องการใช้”

พอเย่เฉินพูดคำนี้ออกมา Walterพลันราวกับถูกสายฟ้าฟาด!

“หา?” ! คนแซ่เย่ต้องการสองเมอร์คิวริกคลอไรด์ไปทำอะไร?!”

“แล้วก็ เขาให้คนเตรียมเครื่องฟอกไตไปทำอะไร?!”

“แล้วก็! เมื่อกี้เขาให้คนเตรียมเครื่องฟอกไต ยังพูดอะไรนะว่าอีกไม่นานก็มีแล้ว อีกไม่นานก็มีแล้วอะไรกัน? มีอะไร?”

“ตอนนี้เขายังให้คนเตรียมสองเมอร์คิวริกคลอไรด์อีก นี่...นี่คงไม่ใช่คิดจะให้ฉันกินหรอกนะ?!”

คิดมาถึงตรงนี้ Walterก็รู้สึกว่าทั่วทั้งตัวจวนจะพังทลายลง

เขาคลานเข่ากับพื้นไปหยุดตรงหน้าเย่เฉิน ร้องไห้พูดว่า “อาจารย์เย่ ขอร้องคุณล่ะ อย่าล้อฉันเล่นเลย ร้อยล้านดอลลาร์หากคุณไม่พอใจล่ะก็ ผมสามารถเพิ่มให้คุณได้อีกร้อยล้าน ขอร้องได้โปรดเมตตา ปล่อยผมไปเถอะ...”

เย่เฉินโบกมือ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “Walter หัวเซี่ยของเรามีคำโบราณประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง!”

“แต่ฉันน่ะ อย่างไรก็ยังคงเป็นปัญญาชน วิธีทำเรื่องต่างๆ ของปัญญาชนอย่างเรา ก็คือในเมื่อสนใจที่จะเข่นฆ่า ก็ต้องสนใจที่จะปกปิดด้วย ฉันไม่เพียงรักษาให้แกฟรี ยังให้ที่อยู่ที่กินกับแก ที่สำคัญที่สุดคืออย่างน้อยฉันก็รับรองได้ว่าสิบปีแกก็ยังไม่ตาย!”

Walterฟังจบ ความรู้สึกและสติปัญญาของเจ้าตัวก็พังทลายลงโดยสมบูรณ์!

เขาเป็นลูกคุณหนูมายี่สิบกว่าปี แม้จะเคยทำร้ายคนมาไม่น้อย แต่ตัวเขาเองกลับไม่เคยได้ลิ้มรสชาติความลำบากใดๆ มาก่อน

เวลานี้เย่เฉินตัดสินอนาคตของเขาแล้ว อนาคตของเขาก็คือต้องนอนอยู่ในกรงสุนัขที่มืดมิดไร้แสงตะวัน อาศัยการฟอกไตในการเอาชีวิตรอด

การลงโทษแบบนี้ สำหรับเขาแล้ว ช่างน่ากลัวกว่าคุกเสียอีก...

เขาฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินจะถึงกับมีมุมที่โหดเหี้ยมเช่นนี้อยู่