เย่เฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเฉินจื๋อข่ายให้บอกนักบินเฮลิคอปเตอร์ปล่อยเชือกลงมา และมัดตัว Steve และซูโสว่เต๋อติดกันให้แน่นด้วยเชือกไนลอนที่แข็งแรง จากนั้น ทั้งสองก็ถูกกว้านยกขึ้นอย่างเงียบๆ
ในขณะนั้น ซูรั่วหลีเดินถอยหลังแล้วจัดการกับรอยเท้าที่ตัวเองทิ้งไว้ด้วย เธอเดินถอยหลังทีละก้าวจนไปถึงที่ระเบียง จากนั้นเธอก็พูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพ “คุณชายเย่ค่ะ จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ! ”
เย่เฉินพยักหน้าให้เธอ ในเวลานี้ เฉินจื๋อข่ายส่งข้อความมาพอดี “คุณชายเย่ มีรถตู้ที่มาจากสนามบินคันหนึ่งได้ขับเข้าไปในชั้นใต้ดินของโรงแรมแล้ว คนของซูโสว่เต๋อได้ปิดกั้นชั้น
เย่เฉินยิ้มเบาๆ “ ดูเหมือนว่าคนรักของซูโสว่เต๋อจะมาถึงแล้ว”
ในขณะที่พูดนั้น เขาก็คว้าเชือกอีกเส้นหนึ่งแล้วหันไปพูดกับซูรั่วหลีว่า “ เราเหลือเวลาไม่มากนัก เธอกอดเอวฉันไว้เราจะขึ้นไปด้วยกัน”
เฮลิคอปเตอร์มีเชือกอยู่ทางซ้ายและขวาเพียงสองเส้นเท่านั้น อีกเส้นหนึ่งได้ผูกตัวของ Steve และซูโสว่เต๋อไว้แล้ว การรอให้กว้านยกขึ้นและคลายเชือกออก จากนั้นก็ปล่อยเชือกลงมาอีกที คาดว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยเจ็ดถึงแปดนาที
เนื่องจากคนรักของซูโสว่เต๋อมาถึงชั้นใต้ดินของโรงแรมแล้ว คาดว่าอีกไม่นานเธอก็จะมาถึงที่นี่ ดังนั้นเพื่อไม่ให้ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้ ทางที่ดีควรรีบออกไปให้เร็วที่สุด
ดังนั้น หากทั้งสองใช้เชือกเส้นเดียวกัน จะช่วยประหยัดเวลาได้มาก
ซูรั่วหลีพยักหน้าโดยไม่ลังเล แต่เมื่อเธอจินตนาการถึงภาพที่ตัวเองโอบกอดเย่เฉิน แก้มของเธอก็ร้อนขึ้นมาทันที
ในเวลานี้ เย่เฉินคว้าเชือกแล้วพูดกับซูรั่วหลี “ กอดเอวฉันไว้ ฉันจะกอดเธอไว้แน่นๆ ไม่ต้องกลัวนะ”
ซูรั่วหลีตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ได้ค่ะ คุณชายเย่... ”
หลังจากพูดเสร็จ เธอก็รวบรวมความกล้าและก้าวไปกอดเอวของเย่เฉินไว้
เมื่อสัมผัสถึงกล้ามเนื้อหน้าอกที่แข็งของเย่เฉิน อุณหภูมิบนใบหน้าของซูรั่วหลีก็ร้อนขึ้นกว่าเดิม
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดและสนิทสนมกับผู้ชายมากขนาดนี้
ทางสองฝั่งของแม่น้ำแยงซีก็กลับสู่ความสงบในระยะเวลาอันสั้น
ในเวลาเดียวกัน
ผู้หญิงที่สวมหน้ากากกับแว่นกันแดดและหมวกทรงแหลมคนหนึ่ง ได้นั่งรถโดยสารส่วนตัวรุ่นอัลฟาร์ดมาถึงลานจอดรถชั้นใต้ดินชั้นที่สองของโรงแรมสากลจินหลิง
คนของซูโสว่เต๋อได้รอคอยอยู่ที่นี่มานานแล้ว
รถโดยสารส่วนตัวหยุดตรงทางเข้าลิฟต์ และบริเวณรอบๆ ของลิฟต์ก็ถูกคนของซูโสว่เต๋อเคลียร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ปาปารัสซี่คนใดก็ไม่สามารถแอบเข้ามาในนี้ได้ แม้แต่กล้องวงจรปิดในที่จอดรถของโรงแรมก็ถูกสั่งปิดไปหมดแล้ว
ประตูรถถูกเปิดออก และผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้าของเธอจนหมดก็ก้าวลงมา ผู้ช่วยของซูโสว่เต๋อก้าวไปข้างหน้าและกระซิบกับเธอว่า “คุณหนูเจิ้ง เชิญทางนี้ครับ เจ้านายรอคุณมานานแล้ว! ”
ผู้หญิงคนนั้นรีบพูดว่า “ โอ๊ย! งั้นรีบพาฉันขึ้นไปเร็วเข้า! จะปล่อยให้เขารอจนหงุดหงิดไม่ได้เด็ดขาด! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...