ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2414

ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นห่วงความปลอดภัยของซูจือหยูเป็นอย่างมาก แต่ยังคงไม่กล้าออกจากออสเตรเลียไปครึ่งก้าว จนกว่าคุณท่านจะออกคำสั่ง

ถึงขนาด เขาไม่กล้าโทรไปถามไถ่คุณท่าน เพราะว่าเกิดทำให้คุณท่านไม่พอใจ จุดจบของเขาจะยิ่งแย่ลงตามที่มีอยู่เท่านั้น

ซูจือเฟยอายุไม่มาก ไม่เคยพบเจอเรื่องราวอะไรมาก่อน เรื่องราวที่ใหญ่ที่สุดร้ายแรงที่สุดที่เคยพบเจอมา ยังเป็นตอนที่ถูกลักพาตัวในประเทศญี่ปุ่น

อันที่จริงครั้งนั้นถูกลักพาตัว เขาก็ตื่นตระหนกไปแล้ว

กระบวนการทั้งหมดเป็นเหมือนคนขี้ขลาดคนหนึ่งที่ถูกทำให้หวาดกลัวเกือบตาย ยังห่างไกลความสงบสู้ซูจือหยูน้องสาวไม่ได้ ดังนั้นแรงกดดันทั้งหมดในขณะนี้รวมตัวกันอยู่บนไหล่ตัวของเขาเอง และกดดันจนเขาหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ

เขาปรารถนาอย่างยิ่งที่พ่อจะกลับมาได้เป็นแกนนำสำคัญของเขา เพียงแต่น่าเสียดาย เขากล้าที่จะไม่เชื่อฟังคุณท่าน แต่พ่อของเขาไม่กล้า

เมื่อได้ยินพ่อพูดบอกว่ารอก่อน ซูจือเฟยก็ค่อนข้างควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ และตะโกนว่า: “ยังจะรอก่อนอีก? พ่อกำลังรออะไรกันแน่? พ่อจะรอหลังจากที่แม่และจือหยูตายแล้วกลับมางานศพเหรอ?!”

ซูโสว่เต้าในเวลานี้รู้สึกว่าทุกคำที่ลูกชายพูด ก็เหมือนกับดังก้องขึ้นในหู ตบลงบนแก้มของตัวเอง ทำให้เขารู้สึกว่าหัวใจของตัวเองมีเลือดไหลหยดอยู่

แต่ทว่า ในเวลานี้เขาจนปัญญา

เรื่องราวที่เขาเคยพบเจอ ห่างไกลกว่าซูจือเฟยมาก

เขารู้ว่าอะไรเรียกว่า“การทำตามอำเภอใจของความกล้าหาญของคนไม่มีสติปัญญา” ยิ่งรู้ดีว่าอะไรเรียกว่า“รู้ปลายทางถึงสามารถที่จะได้รับชัยชนะ”

แต่ทว่า หลังจากที่ใจเย็นลงมา เขาก็เข้าใจว่า พ่อพูดไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล

ในตรงกันข้าม พ่อผ่านการคิดอย่างลึกซึ้งรอบคอบ กลับเป็นตัวเอง ค่อนข้างหุนหันพลันแล่นไปมากเกินไปจริงๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็พูดเบาๆว่า: “พ่อ ผมรู้แล้วว่า…พ่อก็ไม่ต้องเป็นห่วงผมแล้ว เดี๋ยวผมจะโทรหาคุณตา หากมีอะไรเกิดขึ้นผมค่อยติดต่อกับพ่อ”

ซูโสว่เต้าอือคำหนึ่ง และกำชับว่า: “คืนนี้อย่าโทรหาคุณตาของแก พ่อเดาว่าตอนนี้เขาน่าจะกำลังวางแผนว่าจะตามหาแม่ของแกและน้องสาวของแกยังไง แกอย่าไปรบกวนเขา พรุ่งนี้ค่อยว่ากันเถอะ!”

ขณะที่กำลังพูดอยู่ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็มีอีกหมายเลขหนึ่งเด้งขึ้นมาแจ้งเตือนว่ามีสายเข้า เขาก็อุทานว่า: “ปู่ของแกโทรมาหาฉัน!”