ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2465

ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ อู๋ฉีไม่ได้ออกจากบ้าน ไม่ได้เจอใครมานานแล้ว

เดิมทีเขาไม่เต็มใจออกไปข้างนอก เขาแทบไม่อยากออกจากบ้านทั้งชีวิต แต่ได้ยินว่าวันนี้ มีคนมีฝีมือ บางทีเขาอาจจะช่วยรักษาอาการประหลาดของตัวให้หาย ความหวังผุดขึ้นในใจของเขา

เมื่อเข้ามาในคฤหาสน์ ซูอานสุ้นพาสองพี่น้องมาที่ห้องนั่งเล่น

อู๋ตงไห่รีบแนะนำให้ทุกคน “คุณท่านใหญ่ซู อาจารย์ไหม้ นี่อู๋ฉีลูกชายคนเล็กของผม ส่วนข้างๆ คืออู๋ซิน ลูกชายคนโตครับ!”

คุณท่านใหญ่ซูมองอู๋ฉีอย่างสนใจ

เพราะอู๋ฉีเป็นคนแปลกเหมือนชื่อ เพราะคลิปวิดีโอโด่งดังไปทั่ว ทำให้ชื่อเสียงของเขาไม่ได้น้อยไปกว่าดารา

อู๋ฉีโดนคุณท่านใหญ่ซูจ้องขนาดนี้ เขารู้สึกทำตัวไม่ถูก และก้มหน้าอย่างไม่รู้ตัว

ขณะนั้น อู๋ตงไห่รีบพูดกับไหม้เฉิงซิน “อาจารย์ไหม้ คุณช่วยดูลูกชายคนเล็กของผมหน่อยนะครับ ดูว่าเขาเป็นอะไรกันแน่”

ไหม้เฉิงซินเดินมาตรงหน้าอู๋ฉี เขายื่นมือไปแตะตรงหน้าผาก และหลังศีรษะของอู๋ฉี เขาสัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง และก้มเก็บเงินทองแดงอีกครั้ง เขาพูดพึมพำเบาๆ จากนั้นโยนเงินทองแดงลงบนพื้น และจ้องตำแหน่งของเงินทองแดงเขม็ง

หลังผ่านไปครู่หนึ่ง เขาพูดว่า “คุณอู๋ ปัญหาของลูกชายท่าน คงไม่ได้เกิดจากตัวเขา”

ซูเฉิงเฟิงที่อยู่ข้างๆ ถามขึ้น “ปัญหาไม่ได้เกิดจากตัวเขา งั้นหมายความว่า เกิดจากคนอื่นเหรอครับ”

“ใช่” ไหม้เฉิงซินพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง “ฉันสงสัยว่าลูกชายของท่าน โดนคนสะกดจิตหรือควบคุมจิตใต้สำนึก”

อู๋ตงไห่ไม่แปลกใจกับข้อสรุปนี้สักนิด เพราะเขารู้ การที่ลูกชายกลายเป็นแบบนี้ เพราะเย่เฉิน

ขนาดราชาบู๊ทั้งแปดยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เฉิน แล้วลูกชายอ่อนปวกเปียกของเขา จะทำอะไรได้

หลังจากนั้นไหม้เฉิงซิน หยิบเงินโบราณที่ผูกเชือก แกว่งไปมาตรงหน้าอู๋ฉี ขณะเดียวกันก็พูดว่า “มองเงินโบราณอันนี้ จากนี้เป็นต้นไป ฉันถามอะไร นายต้องตอบ ห้ามโกหกฉันเด็ดขาด เข้าใจไหม”

อู๋ฉีพยักหน้า “เข้าใจแล้ว...”

ไหม้เฉิงซินถามเขาอีก “งั้นตอนนี้นายตอบฉันมา อีกฝ่ายสะกดจิตหรือควบคุมจิตใต้สำนึกนายแบบไหน”

อู๋ฉีพูดตะกุกตะกัก “เขา...เขาให้ผมต้องทาน...ทุกชั่วโมง...”

เขายังไม่ทันได้พูดจบ ไหม้เฉิงซินรีบพูดออกมาว่า “พอแล้ว นายไม่ต้องพูดคำสุดท้ายออกมา!”

พูดจบ เขาก็พูดอีกว่า “อู๋ฉี ตั้งแต่ตอนนี้ ไม่ว่าใครจะให้นายทำอะไร แอบใช้วิธีอะไรกับนาย นายต้องลืมมันให้หมด เข้าใจหรือยัง”

อู๋ฉีพยักหน้าอย่างงุนงง และพูดติดๆ ขัดๆ “ผม...ผมเข้าใจแล้ว...”