ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2483

ได้ยินเรื่องที่ทั้งสองได้รับการช่วยเหลือจากเย่เฉิน ฉินเอ้าเสวี่ยนถึงกับผิดหวังในทันที

เธอกอดโมโมตาโรในอ้อมกอด แล้วนั่งลงกับพื้น พลางถอนหายใจพูดว่า“เห้อ จู่ๆก็รู้สึกอิจฉาพวกเธอจัง……”

ทั้งสองอดที่จะมองไปที่เธอพร้อมกัน ซ่งหวั่นถิงเอ่ยปากถามขึ้นมาว่า“เอ้าเสวี่ยน เธออิจฉาอะไรพวกเราหรอ？”

ฉินเอ้าสวี่ยนพูดอย่างจริงจังว่า“ฉันอิจฉาที่พวกพี่มีประสบการณ์ที่ได้รับการช่วยเหลือแบบฮีโร่ช่วยสาวงามจากเย่เฉิน ทำไมฉันถึงไม่เจอเรื่องแบบนั้นนะ……”

อิโตะ นานาโกะรีบแทรกเธอ แล้วโพล่งออกมาว่า“เอ้าเสวี่ยนคุณอย่าพูดอะไรมั่วๆนะ！เรื่องแบบนี้อย่าเอามาล้อเล่น！”

“จริงด้วย！”ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างเคร่งขรึม“เรื่องแบบนี้ไม่เป็นมงคลเลยนะ！ความปลอดภัยเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด！”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดเสียงเบาๆว่า“แต่ว่า……แต่ว่าฉันอิจฉาพวกพี่จริงๆนะ……”

ซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะเห็นว่าเธอหมดทางเยียวยาแล้ว จึงอดที่จะจ้องมองตากันไม่ได้ แล้วยิ้มอย่างขมขื่นออกมาพร้อมกัน

อีกด้านหนึ่งทั้งสองรู้สึกแปลกใจถึงความคิดของฉินเอ้าเสวี่ยน อีกด้านหนึ่งก็อดที่จะสะท้อนใจไม่ได้ ดูท่าฉินเอ้าเสวี่ยนคนนี้ จะเป็นเหมือนกับพวกเธอ ต่างรู้สึกแอบรักเย่เฉิน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีทางจู่ๆก็มีความคิดแบบนี้ขึ้นมาได้หรอก

ซ่งหวั่นถิงมองไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยน แล้วยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า“เธอน่ะ อย่าอิจฉาคนอื่นไปเลย ความจริงฉันยังอิจฉาคนแบบเธอเลยที่ในเวลาคับขัน มีประสบการณ์ได้รับการปกป้องจากอาจารย์เย่ ก็เหมือนเจ้าหญิงน้อยๆได้รับการปกป้องจากเจ้าชายตลอดทาง ไม่จำเป็นต้องพบเจอกับอันตรายใดๆทั้งสิ้น”

ฉินเอ้าเสวี่ยนเขินหน้าแดงขึ้นมาในทันที แล้วพูดพึมพำว่า“เอ่อ……มะ……ไม่ใช่ซะหน่อย……ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรของอาจารย์เย่หรอกค่ะ……”

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า แล้วมองไปที่อิโตะ นานาโกะ พลางยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า“ท่าเอ้าเสวี่ยนไม่อยากเป็นเจ้าหญิงของอาจารย์เย่สินะ เดี๋ยวเราพูดกับอาจารย์เย่ดีกว่าเนอะ”

อิโตะ นานาโกะพยักแล้วพูดอย่างเห็นด้วย“ใช่แล้ว เดี๋ยวพอเย่เฉินซังมา ฉันจะหาโอกาสบอกเขาค่ะ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนถึงกับเอาสองมือปิดหน้า แล้วพูดอย่างเขินอาย“พวกพี่อย่าพูดมั่วๆนะ ฉันไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย……”

ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของเธอกลับเป็นกังวลมาก จึงรีบลุกขึ้นยืน พูดอย่างเร่งรีบ“พี่หวั่นถิง นานาโกะ ฉะ……ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พวกพี่……พวกพี่คุยกันไปก่อนนะคะ……”

พูดจบ เธอก็รีบวิ่งออกไป

ซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะมองดูแผ่นหลังของเธอ แล้วอดมองหน้ากันแล้วหัวเราะไม่ได้ ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างจริงจังว่า“นานาโกะ เธอว่าอาจารย์เย่เจ้าชู้ไหม？”

อิโตะ นานาโกะเม้มปากยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“เย่เฉินซังเจ้าชู้ไหมฉันไม่รู้หรอกค่ะ แต่ฉันรู้สึกว่าเขาก็คือดอกไม้ดอกหนึ่ง อีกทั้งเป็นดอกไม้ที่ดึงดูดผึ้งและผีเสื้อมาดอมดม……”

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วพูดอย่างสะท้อนใจว่า“นอกจากเขาแล้ว อาจจะไม่มีดอกไม้ดอกไหนที่สามารถดึงดูดผึ้งและผีเสื้อได้อีกแล้ว……”